در سال 2003 روز 17 ژوئن خبری از سیمای آزادی پخش گردید مبنی بر اینکه پلیس فرانسه در پاریس به دفاتر سازمان و پایگاه های آنان حمله نموده و در این تهاجم مریم رجوی به همراه 165 نفر دیگر از اعضا و کادرهای سازمان دستگیر و بازداشت شدند. ما اعضای سازمان که این خبر را از سیمای سازمان گوش می کردیم شوکه شدیم اصلاً انتظار نداشتیم در آستانه حمله آمریکا به عراق ، مریم رجوی به همراه تعدادی از کادرهای بالا خاک عراق را ترک کرده باشند، این تناقض به ذهن اعضا زد که چرا باز هم در شرایط سخت، مسئولین رده بالا شانه خالی کردند و پا به فرار گذاشتند! این تناقض در بین اعضای سازمان موج می زد، اما من این تناقض را نداشتم.
می گفتم به نظرم کار خوبی کردند اگر ما مثلاً نابود شدیم کسانی باشند که راه ما را ادامه دهند. برای خودم توجیه داشتم به نظرم منطقی بود این را در گزارشم به مسئولین هم گفته بودم و گفتم فقط یک ایراد داشت ایرادش این بود چرا به ما اطلاع ندادند؟ وقتی در پاریس مستقر شدند جا داشت به ما در یک نشستی این خبر را می دادند. از پنهان کاری که شده بود گلایه داشتم در واقع این عمل را یک نوع فریب می دیدم. بی شک بی اعتمادی اعضای سازمان نسبت به رهبری و سازمان بالا گرفته بود که به ضرر تشکیلات تمام گردید. بعد از خبر دستگیری مریم رجوی و تعدادی از کادرهای سازمان ، چهره های نفرات را می دیدم یک خوشحالی در درون آنها موج می زد علت این خوشحالی یک چیز بیش نبود به دلیل فشارهای تشکیلاتی و روحی و روانی که به اعضای سازمان وارد شده بود احساس می کردند این فشار دیگر از روی آنان کاسته می شود و در عمل هم همین شد.
سازمان در واکنش به این دستگیری ها یک دستور تشکیلاتی صادر کرد. اعضای خود در اروپا را وادار کردند که در اعتراض به این دستگیری ها دست به خودسوزی بزنند. هدف تحت فشار گذاشتن دولت فرانسه بود در نتیجه تعدادی از اعضای سازمان در مقابل چشمان شهروندان اقدام به خودسوزی کردند و ناگزیر دولت فرانسه مریم رجوی و سایر کادرهای سازمان را آزاد کرد.
اما این اقدام نتیجه معکوس داد. بر خلاف پیش بینی رهبران سازمان، افکار عمومی و مردم اروپا و دیگر کشورها واکنش منفی نشان دادند و موجی از انزجار و تنفر را بر انگیخت که در نتیجه سازمان مدعی شد این حرکت ها و خودسوزی ها خودجوش و خود به خودی صورت گرفته و اعضای سازمان با دستور تشکیلاتی دست به خودسوزی نزده اند و در مورد درخواست خودسوزی در اشرف که خود داستانی تکراری است و با فشار تشکیلاتی سعی داشتند که از اعضای امضا درخواست خودسوزی بگیرند که این کارشان هم با شکست مواجه شد و اعضای سازمان در اشرف تن به این کار ندادند.
محمد رضا گلی