Tashmë dihet se organizata e muxhahedinëve ka ardhur në Shqipëri si pjesë e një ëndrre të premtuar, për të qenë larg vendit të tyre, Iranit dhe regjimit iranian.
Organizata MEK për më shumë se 10 vjet ka ardhur me statusin e strehës humanitare, e cila shkaktoi shumë telashe në raport me vendet fqinje, por ishte një marrëdhënie diplomatike e asaj kohe, e cila favorizon këtë komunitet që mund të merrte dritën jeshile. në vendin tonë.
Në atë kohë në pushtetin e ish-kryeministrit Sali Berisha u pranuan më shumë se 30 muxhahedin, ku u përgëzuan si nga institucionet ndërkombëtare ashtu edhe nga përfaqësuesit e SHBA-së. Pas këtij hapi ata u zhvendosën nga vendndodhja fillestare në Kashar, duke hapur dyert për më shumë se 3000 anëtarë të kësaj organizate në kampin e quajtur Ashraf 3 në Manez, pranë qytetit të Durrësit.
Por, me plot bujari, qytetarët shqiptarë, pavarësisht skepticizmit të tyre, e pranuan këtë fakt për këtë bashkëjetesë që u organizua, pasi komuniteti MEK është i mbyllur vetëm në atë lokacion.
Sipas të dhënave zyrtare, më pas është rritur natyrshëm numri i dezertorëve apo atyre që u larguan nga kampi i MEK-ut, të cilët iu dorëzuan institucioneve të vendit tonë, për të kërkuar sipas një protokolli ligjor për të jetuar të lirë në vendin tonë. .
Pavarësisht se MEK-u vazhdoi aktivitetin e tij në heshtje, nga frika e transparencës së informacionit për atë që po ndodhte brenda atij kampi, ky informacion u transmetua nga ish-anëtarët e larguar nga ai kamp.
Këtu hynë në lojë institucionet shqiptare, të cilat i ofruan mbështetje për të jetuar i lirë dhe për të bërë të mundur komunikimin me të përse ishte e nevojshme të largohej nga ai kamp.
Rrëfimi i tyre rezulton i pabesueshëm edhe për punonjësit e institucionit, kur u vërtetua se në atë kamp ndalohen shumë nga të drejtat elementare të njeriut.
Ata zyrtarizojnë se komunikimi me familjet e tyre është i ndaluar, është e ndaluar të kenë familje, edhe për ata që janë të martuar, do të ndaheshin natyrshëm vetëm për interesa të organizatës.
Megjithatë, në retrospektivë të tyre, ata ranë pre e një mashtrimi të kësaj organizate ku u premtuan se do të jetonin në një vend të Evropës ku do të jetonin të lirë, por e vërteta doli të ishte ndryshe.
Disa prej tyre në intervistat publike në mediat shqiptare kanë pohuar se janë trajnuar për qëllime kibernetike.
Bëhet e ditur se nga raportimet e kontrollit të dyshimit të politikave, strukturave të politikave dhe paraqitjes së një rutine në ambientet e MEK-ut, dhe dera është mbyllur për një arsye kontrolli.
Pse gjithë kjo mostransparencë në një vend të huaj? Çfarë fshihnin?
Por rezistenca e politikave bëri që një sërë serverësh që rezultuan të përdoreshin për qëllime negative, të dilnin si prova materiale për t’u ndjekur penalisht.
Shqipëria nuk meriton një grup që trajtohet pa liri dhe të drejta.
NGA ALDO SULOLLARI – alfapress.al