هجمه های مجاهدین علیه یک مادر دلسوخته برای چیست؟

پایه های اختناق باند رجوی از شنیدن نام خانواده در حال لرزیدن است

در برنامه موسوم به «پرونده» از تلویزیون خیمه شب بازی فرقه رجوی شاهد بودیم که در یک انعکاس بسیار ترس آلود نسبت به مصاحبه یکی از مادران اسیران فرقه رجوی به نام ثریا عبدالهی، اِبراز نگرانی کرده اند.
به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی فراق، جالب است که بدانید هنوز پای حتی یک خانواده از ایران به آلبانی باز نشده است و فرقه رجوی این چنین به هراس افتاده و این گونه پایه های اختناق باند بزهکار رجوی در حال لرزیدن است.

ثریا عبداللهی

در این واکنش هراس آلود که رعشه مرگ هویدا بود، مشاهده شد که سران جنایتکار رجوی چگونه بیم آن دارند که اگر خانواده ها از ایران پایشان به آلبانی باز شود چه بر سر این آبرو باختگان خواهد آمد. آنها از این رو دست به دامن سفارت آمریکا شده اند تا که به این موضوع خاتمه داده شود. نشان دادن تصاویر مصاحبه خانم ثریا عبدالهی، مادر جگرسوخته ای که لحظه ای از دوری تنها فرزند پسرش آرام و قرار ندارد با خبرنگار و فعال حقوق بشری آلبانیایی یعنی آقای اولسی یازیچی، عمق وحشت فرقه را نشان می دهد.
جالب است بدانید هر کسی که برخلاف فرقه رجوی عمل کند دشمن آنان تلقی می شود، حال در ایران باشد یا آن گوشه دنیا. به همین جهت آقای اولسی یازچی هم در نظرگاه مفلوک رجوی شده است، پادوی ایران در آلبانی!

خانم عبدالهی که خود هم مادر است و هم تشکل مادران، قربانیان فراموش شده فرقه رجوی را هدایت می کند به خوبی و به روشنی در این مصاحبه خود ضمن محکوم کردن فعالیت های ضد بشری فرقه رجوی در کشور آلبانی و کمک هایی که به این سازمان تروریستی از طرف دولت آلبانی می شود، درخواست باز کردن درب های کشور آلبانی به طرف خانواده های جگر سوخته ای را دارد که سالیان است در حسرت دیدار عزیزانشان منتظر هستند.

خانم عبدالهی در این مصاحبه به نمایندگی از تمام خانواده های حسرت به دل از دولت آلبانی می خواهد که به این روزگار سیاه خاتمه داده و بیشتر از این در دام این باند جنایتکار گرفتار نیایند.
امیدواریم که تلاش های خانم عبدالهی و همه خانواده های محترم و زجر کشیده مثمر ثمر واقع شود که حتما خواهد شد. تلاش های خستگی ناپذیر مادران و پدران گرامی و به ویژه سرکار خانم عبداللهی نقطه انگیزش بسیاری از فعالین حقوق بشری است.
ما حمایت بی دریغ خودمان را نثار ایشان و تمام خانواده های دردمند می کنیم و امیدواریم که به زودی چشم همه مادران و پدران به دیدار عزیزانشان روشن گردد.

یادداشت از: بخشعلی علیزاده

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا