زن ستیزی در جوامع گوناگون و دراقصی نقاط تاریخ مشاهده شده است. برخی حتی زن ستیزی را قدیمی ترین نوع تبعیض درتاریخ بشری میدانند. به رغم گذشت قرن ها از جاهلیت اعراب زن ستیز، نگرش فرقه ارتجاعی مجاهدین علیرغم شعارهای دلنشین و البته کذب دررابطه با زنان ماورای تفکرات ارتجاعی سایر دیدگاهها مورد توجه می باشد.
با توجه به التقاط فکری رهبری فرقه مجاهدین ، مسعود رجوی با ترفند انقلاب درونی با زن سومش مریم قجرعضدانلو در فرانسه ازدواج کرد و در راستای ترويج افکار خود و جلب توجه افکارعمومی، از زنان به عنوان عنصر ابزاری استفاده نمود.
بعد از شکست سنگین فرقه درعملیات مرصاد (فروغ) و بازگشت ارتش شکست خورده (به اصطلاح آزادیبخش) رجوی همه را دریک گردهمایی بزرگ جمع کرد و علت شکست را وابستگی زنان به مردان و بلعکس اعلام نمود و فرمان داد تا زوجین درسریعترین زمان ممکن ازهم طلاق بگیرند.
جالب اینکه برای اثبات پدیده نوظهورش، طلاق یک شبه مریم قجر از مهدی ابریشمچی بی غیرت را مطرح کرد که درکمترین زمان ازشوهرش طلاق گرفته تا به رهبرعقیدتی وصل شود.
خلاصه کلام منظور رجوی درآن گردهمایی این بود که تمام زنان گرفتار در فرقه باید بطورخالص درخدمت مسعود رجوی باشند. که البته بعدا دریک اقدام پوششی ازآن بعنوان حریم رهبری نام بردند.
نکته تأسف برانگیز طلاق های اجباری این بود که فرقه، بچه‌های خانواده‌هایی که ازهم جدا شدند را با وعده زندگی بهتر در اروپا به حال خود رها کرد و روابط عاطفی زنان گرفتار را برای همیشه از فرزندانشان قطع کرد.
باید تاکید داشت که مسعود رجوی برای پیشبرد اهداف خود حتی ازمریم رجوی استفاده ابزاری کرد وبا بال و پردادن به وی با تشکیل شورای رهبری متشکل از زنان، سرکوب مطلق اعضای مخالف را دردستور کارجدی خود قرارداد. در این داستان تاسف بار تعدادی از زنان شورای به اصطلاح رهبری در فرقه مجاهدین با دستور تشکیلاتی حتی طی عمل جراحی مجبور به خارج نمودن رحم های خود شدند و ظلمی که به آنها روا شده در طول تاریخ بشریت بی سابقه است.
آری رجوی ملعون بدتر ازجاهلیت اعراب ارتجاعی و در پیروی از شیطان در قرن بیست و یکم کماکان به استثمار زنان ادامه میدهد و بطور واقعی کلمه، زنان گرفتار در فرقه مجاهدین ودر راس همه آنها مریم عضدانلو استثمار شده ترین زنان جهانند.