روزنامهی اسکاتسمن که در اسکاتلند منتشر میشود، بهنقل از استروان استیونسون یکی از حامیان مجاهدین نوشته است:
« با توجه به تصمیم دادگاه لوكزامبورگ، نگهداشتن نام مجاهدین در لیست گروههای تروریستی اتحادیه اروپا یك اشتباه بزرگ توسط اتحادیه اروپا از هر لحاظ خواهد بود.
به لحاظ قانونی نگهداشتن آنها در لیست درواقع نقض دستور دادگاه و به مسخره گرفتن سیستم قضایی و سیستمهای چك و بالانسهای اتحادیه اروپا می باشد به لحاظ سیاسی هم یك فاجعه خواهد بود چرا كه بدترین پیام استمالت و ضعف را به تهران می دهد. »
نیت استیونسون که از خلال گفتههایش پیدا است، مبتنی بر یک برنامهی طراحی شدهی شیادانه میباشد که رهبران مجاهدین برای خلاص شدن از لیست گروههای تروریستی در دست اجرا دارند. لیستی که آنها را در مورد انجام بسیاری از اعمال غیرقانونیشان محدود میسازد و باید به کشورهای اروپایی حساب پس دهند.
برنامهی آنها این است که با توجه به حکمی که یک دادگاه بدوی داده است، دولتمردان اروپایی را تحت فشار قرار دهند تا آنها را از لیست خارج سازند و سپس خود را بر آنها تحمیل کنند.
پیش از این مجاهدین مدعی شدند که این حکم بهمنزلهی خارج شدن نام آنها از لیست گروههای تروریستی است. این ادعا صرفاً یک برنامهی تبلیغی وسیع بود که چند روز بیشتر ادامه نداشت، و با فروخوابیدن تب و تاب اولیه، آنها در صدد برآمدهاند تا به این وسیله برای خود یک فرصت ایجاد کنند.
تایمز در همان زمان از خوشحالی زودهنگام مریم رجوی خبر داد. واقعیت این است که روش تبلیغاتی مجاهدین بر درهمآمیختن ایدهآلهایشان با مشتی اکاذیب برای کلاهبرداری از سیاستمداران غربی که بهشدت دربارهی آنها با مماشات رفتار میکنند بنا شده است، یعنی یک شیادی تمامعیار.
تناقض این شیادی آنجا است که همزمان مجاهدین بهنقل از یک حقوقدان فرانسوی مدعی میشوند که در حال حاضر هیچ محدودیتی بر روی مجاهدین وجود ندارد.
باید از آقای استیونسون و سایر دستاندرکاران حمایت از این گروه تروریستی پرسید که اگر محدودیتی بر روی مجاهدین وجود ندارد و رأی دادگاه را معتبرتر از تصمیم شورای وزیران میدانند، پس هدف از دست و پا زدن برای تحمیل گروهشان بر اروپاییها چه دلیلی دارد؟
بدون شک، رهبران شیاد مجاهدین با اینگونه تمهیدات در پی آنند که ضعفهای بنیادی و تنفر عمومی مردم ایران را از خود لاپوشانی کنند.
ایراندیدبان