“سرهنگ ثریا” نخستین ساخته لیلی عاج داستان واقعی زنی را روایت می‌کند که به امید یافتن فرزندش امیراصلان به عراق رفته تا او را از چنگال مرداب سیاه سازمان مجاهدین خلق در پادگان اشرف فراری دهد اما در وضعیت بغرنجی قرار می‌گیرد و مجبور می‌شود با نومیدی کامل رفتن پسرش را به آلبانی نظاره کند.
“امیر اصلانم، فدای نام قشنگت! عزیز مادر، خاطرت هست روزی که می‌خواستی با قطار به مشهد بروی؟ زنی فال‌بین در قطار کنارت نشست و گفت پسرم برای تو اتفاقی خواهد افتاد و تو از مادر و خانواده ات خیلی دور می‌شوی و به دست عده ای خدا نشناس و کافر گرفتار خواهی شد. چرا که فال حضرت یوسف برایت آمد. آری پسرم ای کاش زبان آن زن لال می‌شد و این فال را برایت نمی‌گرفت. امیر جان می‌دانم تو خود را فدای راحتی مادر و خواهرانت کردی، می‌خواستی بهترین زندگی را برای ما مهیا کنی ولی افسوس، این نامردمان و کافرصفتان بدترین سرنوشت را برای تو نوشتند.”
این گوشه‌ای از صحبت‌های ثریا عبداللهی مادر امیراصلان حسن زاده جوانی است که فریب وعده‌های سازمان تروریستی مجاهدین خلق را خورد و به آنها پیوست.
مادران، خواهران، برادران و پدران فریب‌خورده پس از گذشت روزها، هفته ها، ماه ها و سال ها یک گوشه چشمانشان اشک است و یک گوشه آن خون و هر روز که بیدار می شوند امید دارند جگر گوشه و پاره تنشان از چنگال های سیاه و تاریک فرقه مجاهدین خلق رهایی یابند و به آغوش گرم خانواده برگردد.
خانواده‌های اعضای گرفتار شده در گروه مجاهدین خلق هر روز و هر ساعت پیگیرند و همین چند روز پیش بود که با تجمع مقابل سفارت ترکیه در ایران به عنوان حافظ منافع کشور آلبانی خواستار پیگیری وضعیت جگر گوشه‌هایشان شدند، فرزندانی که سال هاست دل داغدیده خانواده را در انتظار بوی آغوش خود گذاشتند.
راضیه رجوی یکی از مخاطبان فیلم سرهنگ ثریا در گفت و گو با ایرنا گفت: این فیلم روایتگر بغض مادران چشم به راه فرزندان ربوده شده از سوی فرقه رجوی بوده که بغض تک تک کسانی که امروز در این سالن اکران فیلم حضور داشتند را همراه ثریا ترکاند.
وی افزود: عشق خانواده ها نسبت به فرزندان ربوده شده شان و امید به فرار آنها را از زبان شخصیت اصلی فیلم ثریا می بینیم که چه تلاش هایی برای فراری دادن پسرش از پادگان اشرف انجام می دهد و هر لحظه با اینکه با توجه به اتفاقات پیش آمده باید ناامید شود ولیکن درس صبر، توکل و مقاومت را به ما می دهد.
وی اظهار داشت: سرهنگ ثریا به خوبی کمر خمیده مادران، پدران، برادران و خواهران را از غم دوری عزیزانشان نشان می دهد، خانواده هایی که پیوسته تلاش داشته دروغ، نیرنگ و حیله گری رجوی را نشان دهند.
این مادر که همراه فرزندان خود در این جشنواره شرکت کرده گفت: پرتاب کردن سنگ و آهن توسط فرزندان گرفتار در پادگان اشرف به سوی عزیزانشان و در مقابل رفتار سراسر مهربانی خانواده ها با آنها یکی از نقاط قابل تأمل در این فیلم بود که نشان می‌دهد چگونه رجوی ها فکر فرزندان این مملکت را مسموم کردند که حتی دیگر مادر و خواهر خود را نمی شناسند.
حنیفه چشک هم یکی از بانوان حاضر در نخستین جشنواره بین المللی فیلم “حوا” گفت:رنج خانواده‌های چشم انتظار فرزندان که اسیر مجاهدین خلق شده و سال‌هایی که بدون تماس، دیدار و یا خبری از هم سپری می‌کنند به خوبی در فیلم سرهنگ ثریا انعکاس داده شده است.
وی بیان کرد: فیلمبرداری و طراحی صحنه فیلم از نکات مثبت فیلم به شمار می‌رود که فضای تلخ داستان را به مخاطبانش به خوبی تزریق کرده و مخاطبان به خوبی درد و رنج خانواده های قربانیان را لمس و احساس می‌کنند.
زینب فرامرزی یکی از دختران نوجوان مخاطب فیلم سرهنگ ثریا هم گفت: بازی مناسب و دیدنی نقش اول فیلم سرهنگ ثریا مخاطبان را با خودش همراه می کند.
وی بیان کرد: در یکی از سکانس های فیلم شخصیت اول داستان می گوید: “اشرف دریا نیست مردابه، دریا بخشنده است ولی مرداب‌ها می بلعند و پس نمی دهند” به خوبی مجاهدین خلق را توصیف می کند و حق مطلب را به مخاطب انتقال می دهد.
به گزارش ایرنا، نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم “حوا” به همت بنیاد بین‌المللی گوهرشاد و به دبیری مهدیه سادات محور تا ۲۳ تیر ماه سال جاری در کشور برگزار می شود.