رجوی در پیامی در آستانه سیزده بدر نوشت: ” ۶۰ عملیات ضداختناق و ۱۲۹۴ پراتیک انقلابی”! در کشور انجام داده است برای کسی که از چند و چون این جریان خبر نداشته باشد فکر میکند این همه عملیات در داخل کشور؟!
برای طرف حساب خارجی شان هم این را نشانه پایگاه اجتماعی خود در داخل کشور، معرفی می کنند. ریختن بنزین روی درب یک اداره در یک قسمت بدون تردد شهر و در نیمه شب برای دار و دسته رجوی “عملیات” و “تهاجم” به حساب می آید و نوشتن یک شعار روی کاغد A4 و فیلم گرفتن از آن نیز یک “پراتیک” محسوب می شود. و برای هر کدام از این اعمال نیز پول به انجام دهندگان پرداخت می شود.
شما اکنون دریابید سازمانی را که ادعای اپوزیسیون دارد و خود را آلترناتیو معرفی میکند!
راستی فلاکت و بدبختی این جریان منحط به کجا رسیده است؟! توهمات آنها هیچ پایانی ندارد جریانی که 44 سال پیش بساط آنها در ایران برچیده شد و اکنون 44 سال است بدور از جامعه زندگی می کنند و هیچ شناختی از وضعیت جامعه ندارند نسلی که اکنون پنجاه ساله می شود چیزی به اسم “مجاهدین خلق” را نمی شناسد و بالای پنجاه ساله ها نیز آنها را بعنوان کسانی که در بحبوحه جنگ عراق علیه ایران با دشمن همکاری کردند و به نیروهای خودی حمله میکردند، می شناسند.
این جریان حتی در میان مخالفان جمهوری اسلامی هم هیچ جایگاهی ندارد. اظهار تنفر همه مخالفین از آنها نشان دهنده منفوریت اجتماعی آنها چه در داخل و چه در خارج از کشور است.
رجوی اکنون با این توهمات سعی می کند نیروهای درون تشکیلات خود را حفظ کند و به آنها روحیه بدهد و حداکثر خوراک تبلیغاتی برای طرف حسابهای خارج از کشوری خود تولید کند.
آنچه مهم است زمین بازی در جامعه ایران است که رجوی و دار و دسته اش در آن هیچ جایی ندارند و سالهاست که مطرود شده اند و بایستی آخرین سالهای عمر خود را نیز در غربت و بدور از جامعه خود بگذرانند.
محمود دشتستانی