اعضای انجمن نجات گیلان عصر روز جمعه ۱۶ خرداد ۱۴۰۴ با حضور در منزل پدری زهرا حسینی عضو گرفتار در فرقه مجاهدین خلق با خانواده چشم به راه خاصه والدین سالمند شان دیدار صمیمانه داشتند.
در این دیدار که خانواده فعال اسماعیل پورحسن ما را همراهی می کردند بمدت ۲ ساعت دیدار و تبادل نظر صورت گرفت و صمیمانه مورد استقبال شان قرار گرفتیم.
منزل شان یک خانه ویلایی زیبا و دلنشین در دل روستای باغ محله زیبا کنار از مناطق دیدنی و توریستی گیلان بحساب می آید که زیاد دستخوش تغییرات نشده است چرا که به قول اعضای خانواده منتظر بازگشت دلبندشان و زنده شدن خاطرات قدیمی شان هستند.
مرضیه حسینی خواهر دردمند زهرا با خوش رویی و خوش آمدگویی به مجرد ورود ما را به اتاق استراحت پدر و مادر پیرو چشم به راهش هدایت کردند.
حقیقت امر ابتدا به ساکن از دیدارشان خیلی خوشحال و شادمان بودیم و هم اضطراب داشتیم که چرا باید یک خانواده چیزی حدود ۴ دهه نتوانند صدای عزیزشان را بشنوند و در چشم انتظاری بسر ببرند.
پدر پیر آلزایمر داشت و از خاطرات خیلی کم در حافظه شان مانده بود ولی با دیدن آقای پوراحمد گفت:
” پس چرا زهرا نیامد؟ ”
با شنیدن این جمله دردناک پدر اشک در چشمان همه حضار سرازیر شد و آقای پوراحمد عاشقانه پدر را در آغوش گرفت.
مادر پیر اما خوش زبان زهرا امان نداد و صمیمانه گفت:
” یادتان هست آقای پوراحمد که خیلی سالها پیش برای یک جلسه انجمن نجات ما را به اصفهان بردید. من از آن تاریخ دلم روشن شد که دخترم زهرا را می بینم و در آغوش میگیرم اما….”( توام با گریه)
دختر خانواده، مرضیه حسینی از فعالین انجمن نجات بلافاصله با چایی و شیرینی و هندوانه شیرین محلی از ما پذیرایی کرد و گفت:
” ممنون که دعوت مان را پذیرفتید و با آقای پورحسن و همسر مهربان شان تشریف آوردید. واقعا به حضور شما نیاز داشتیم چرا که بابا و مامان خیلی زیاد در انتظارتان بودند تا از زهرا و فرزند و نوه هایش برایش صحبت کنید.”
مسئول انجمن نجات ضمن قدردانی از استقبال گرم و مهمان نوازی صمیمانه شان در خصوص آخرین وضعیت اعضای خسته و ناراضی رجوی در زندان مانز آلبانی و همچنین از فعالیتهای امید بخش اعضای انجمن نجات آلبانی صحبت کرد و با موبایل خود یک عکس جدید زهرا را به پدر و مادر دردمند شان نشان داد.
بعد از این صحنه های خاطره انگیزی خلق شد که همگان را خیره و عمیقا متاثر کرد چرا که والدین چشم براه موبایل را گرفته و دقایقی عکس دلبندشان زهرا را بوسیدند و در خوشحالی تمام گریستند.
از این صحنه بیاد ماندنی و رسوا کننده رجوی خائن و وطن فروش، عکس و فیلم تهیه شد تا بشود با انتشار آن در سایت نجات و فضای مجازی وجدان های بیدار برای رهایی زهرا و دیگر اسیران رجوی تاثیر پذیرفته و به کوشش و تقلا بیفتند و اقدامی در خصوص برقراری ارتباط شان با هم و رهایی اسیران رجوی از تشکیلات بسته و سیاه زندان مانز آلبانی داشته باشند.
به این امید ما نفس می کشیم.
ان شاالله
دقتکار