خانم مریم رجوی
با سلام
ابتدا بدون مقدمه برای اطلاع خوانندگان شرح ماجرای تهاجم چماقداران تروریست و خشونت طلب فرقه شما را در شهر کلن آلمان می نویسم.
من در یکی از خیابان های شهر محل اقامتم (کلن ـ آلمان) در حال عبور بودم که یک نفر از چماقدارانت، یا شاید بهتر است بگویم، قربانیان فریب خورده فرقه ات با دشنام و تهدید و حمله فیزیکی به سراغم آمد. وی در حالی که بنظر می رسید چند تن از اوباشان دیگر فرقه شما نیز از دور وی را همراهی و حمایت می کنند به من نزدیک شد و با ضربات لگد و هل دادن و دشنام های رکیکی که تنها لایق شما و همسرتان می باشد، تلاش کرد که به قول شما من را تنبیه کند و یا به قول آقای مسعود رجوی من را از میدان به در و حذف کند. او می خواست که دیگر من ننویسم و نگویم در فرقه چه می گذرد؟ او می گفت که چرا در پارلمان اروپا و مجامع بین المللی علیه فرقه مجاهدین سخن گفته ام؟ او می گفت اگر یکبار دیگر بنویسی یا در کنفرانسی شرکت کنی، تیکه بزرگم گوشم خواهد بود. من تلاش کردم خونسردی خودم را در قبال اعزام ماموران فریب خورده ات حفظ کنم و بدون هیچ واکنشی و تنها با صبر و تحمل اقدامات خشونت طلبانه و تروریستی شما را در شهر کلن ـ آلمان خنثی کنم. این فرد اوباش به مانند اوباشان چماقدارتان در سالن فیاپ پاریس در یونی 2007 که سر و صورت من را زخمی و خونین کردند هر لحظه گستاخ تر می شد و تهاجم کلامی و فیزیکی خود را گسترش می داد و در حالی که من تلاش می کردم که با موبایلم پلیس را به کمک بطلبم مانع می شد و اقدام به گرفتن موبایلم می کرد و یا هنگام کمک خواستن از یک رهگذر با دشنام و تهاجم بیشتر گفت که مادر… دنبال شاهد می گردی؟ تو را جوری و جایی می زنیم که هیچ شاهدی نباشد و…
من آگاهانه از ادامه شرح ماجرا خودداری می کنم، چرا که مقامات قانونی این تهاجم تروریستی و خشونت طلبانه را با جدیت در حال پیگیری هستند.
خانم مریم رجوی
اما سخن اصلی را با شما و مسعود رجوی به عنوان فرماندهان فرقه تروریستی مجاهدین خلق که مصمم تر از گذشته قصد دارید جوخه های خشونت طلب و تروریست خود را روانه خیابان های اروپا کنید، مطرح می کنم.
حتما یادتان هست که بر روی دیوارهای سلول انفرادی تان در قلعه اشرف در عراق برایتان نوشتم که استراتژی مبارزه مسلحانه جواب ندارد؟ آیا جواب داشت؟ آیا گوش شنوا داشتید؟ آیا در زندان برایتان ننوشتم و نگفتم که همکاری با صدام حسین، دیکتاتور عراق، یک خیانت تاریخی است؟ الان چه کسی در عراق دست و پا می زند؟ باقی ماندن در عراق برای چی؟ اسارت بیشتر قربانیان فرقه در عراق بخاطر چی؟ چرا پاسخگوی عمر تباه شده مردان و زنان از خودگذشته ای که زندگی، جوانی، و اعتماد خود را هزینه حرص و طمع بیمارگونه آقای مسعود رجوی و شما کردند، نیستید؟ حال اگر کس یا کسانی شرح حال این اسیران را در قلعه اشرف در عراق بازگو کرد، باید برایش اوباش خشونت طلب و تروریست را در شهر کلن آلمان، و در یونی 2007 در شهر پاریس فرانسه گسیل کرد؟
در انتهای این نامه جهت اطلاع افکار عمومی و مقامات قانونی در کشور آلمان اعلام می کنم که مسئولیت هر گونه عمل تروریستی علیه من و خانواده ام در هر کدام از کشورهای اروپایی بر عهده رهبری فرقه مجاهدین خلق (مریم رجوی و مسعود رجوی) و اوباشان خشونت طلب و تروریست این فرقه می باشد.
محمد حسین سبحانی
رونوشت
ــ وزرای کشور کشورهای عضو اتحادیه اروپا
ــ وزرای خارجه کشورهای عضواتحادیه اروپا