روزی است که جداشدگان برای بزرگداشت افرادی از مجاهدین که برای آزاد کردن مردم از یوغ دیکتاتوری، از لذایذ شیرین زندگی برای خود دست شسته و به سازمان مجاهدین پیوستند تا به خیال خود در راه آزادی مردم ایران گام برداشته و حتی زندگی خود را فدا کنند ولی با سراب قدرت طلبی رهبران مجاهدین روبرو شده و وقتی به این رسم خائنانه اعتراض کردند با زندان و شکنجه روبرو شده و نهایتاً به دست همانهایی که مدعی آزادی و مبارزه برای آزادی بودند به هلاکت رسیدند و کسی هم اجازه سوگواری بر این مرگ ناجوانمردانه را هم پیدا نکرد.

سازمان مجاهدین خلق بیش از دو دهه یکی از عجیب ترین ارتش های جهان بود که عمدا توسط زنان رهبری می شد و مسمم بود که رژیم جمهوری اسلامی ایران را سرنگون کند مریم رجوی رهبر این سازمان همچنان از هوادارانش اطاعت کورکورانه و بی چون و چرا می خواهد اما بسیاری او را متهم می کنند که با شیوه خشن و سلطه گرانه فرماندهی می کند.

این جلسه در تاریخ 27.02.2007 به دعوت پارلمان اروپا در شهر بروکسل در مورد حضور سازمان مجاهدین خلق در لیست گروه های تروریستی اتحادیه اروپا بعد از صدور رای دادگاه لوگزامبورگ برگزار شد. ریاست این جلسه را خانم آنگلا بیر نماینده تام الاختیار پارلمان اروپا در رابطه با ایران برعهده داشت. در این اجلاس که با حضور بیش از 70 نفر از اعضای پارلمان اروپا، بویژه احزاب سبز در این پارلمان، خبرنگاران و کارشناسان امور تروریسم حضور داشتند. همچنین گروهی از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق به نمایندگی از انجمن ها و کانون های مدافع حقوق بشر و مبارزه با فرقه گرایی و تروریسم در این اجلاس شرکت کرده بودند.

یکی از این موارد هم از نخستین روز ورود به قلعه اوور اتفاق افتاد.شب بعد از ملاقات با ابراهیم ذاکری با برنامه ریزی های قبلی که انجام داده بودند، به هتلی در خارج شهر منتقل شدم. حال بماند که اگر از مراحل اولیه ورود به هتل بگویم خود به یکی از بهترین حکایات فکاهی روز تبدیل میشود که این محمود احمدی منگول چه بر سر ما آورد، فقط کافیست بدانید که باز کردن درب ورودی هتل یکساعت و نیم طول کشید.آنهم با دهها تلفنی که انجام می شد و رهنمودها ی داعیانه از آنسوی خط داده می شد.

پرونده سیاه سازمان مجاهدین اصلاح پذیر یا حذف شدنی نیست، چون رنج وظلم اعمال شده بر قربانیان ترور و خشونتِ مجاهدین را نمی توان نا دیده گرفت، تا دنیا دنیاست نام ونشان تروریستی بر تارک سازمان مجاهدین نقش بسته می ماند، به آرم سازمان نگاه کنید، در نگاه اول می بینیم که با آلت و اسباب ترور تزیین شده، رجوی جز به آدم کشی و خیانت نمی اندیشد، حال چه شده که هر روز رنگ ورخسار عوض می کند؟ روزی دم شیر خورشید را می گیرد و کشان کشان آنرا تا وسط پرچمش می برد، بعد برای فرار از بن بست ها و اعلام تغییر هویت یال و گوپال شیر را قیچی می کند

آگهی از عزم و احوالش شاهدین حیرت زده و همدرد را به استفهامی عمیق می برد، آیا وقتی به موسم نوزادی چشم های شرقی اش به جهان گشود، لحظه یی بر والدینش به الهام گذشت که چه بار سنگینی برآن شانه های کوچک و ظریف فروخواهد افتاد؟ ایستادگی در برابر تهدید وشکنجه ی جلادان و کندن دل تاریک و سخت ظلم نشسته برظلم به بلندی و سختی کوه! فرهاد! وه در این داستان وجه تسمیه ی تکان دهنده یی می نمایاند.

در زندان ابوغریب بدلیل ماهیت زندان تقریبا همه زندانیان آزاد شدن را به فراموشی سپرده بودند و هرگز فکر نمی کردند روزی از طریق دولت عراق آزاد شوند همه منتظر بودند تا روزی که حکومت صدام سرنگون شود، شاید در آن زمان بتوانند آزاد شوند. خصوصا بندی که خارجی ها در آن زندانی بودند(القسم العرب و الاجانب یعنی بند عربها و خارجی ها)بدلیل محدودیت های که داشت، دارای جوی و فضای متفاوت با زندانهای دیگر و حتی از دیگر بندهای همین زندان بود. طبعا هر زندانی در زندان برای آزادی خود پیگیر و به دنبال اخبار از بیرون زندان و خصوصا افراد سیاسی اخبار سیاسی را دنبال می کردند. زندان ابوغریب مملو بود از زندانیان سیاسی که منتقد مجاهدین بودند و توسط سازمان مجاهدین به این زندان حبس شده بودند.

مجری: این هفته دادگاه اروپا حکمی را که به موجب آن، داراییهای سازمان مجاهدین خلق ایران بلوکه شده بود را لغو کرد. سامی هرمان و پاسکال بورگو در تهران با تعدادی از اعضای این سازمان دیدار کرده اند که اکنون از این گروه جدا شده اند. توجه شما را به این گزارش جلب می کنم: گزارشگر (پاسکال بورگو): حتما شما این تصاویر را که مربوط به مجلس سنا در ماه اکتبر(2006) است، دیده اید: مریم رجوی میهمان خصوصی 7 تن از سناتورها بود. ملاقات رهبر مجاهدین در بلژیک باعث ناراحتیهای سیاسی دربلژیک و خشم ایران شد.

اکثر مردم خاورمیانه بویژه مردم عراق،.مردم عراق شامل ترک، سنی، شیعه و کرد و عرب و عجم از ا عدام این دیکتاتور، مخصوصاً کردها که بیشترین ستم و ظلم در حکومت صدام شامل حالشان شد. استقبال کردند. مردم ایران نیز با اعدام صدام دیکتاتوری که در ویرانی منطقه و در راستای منافع اسرائیل علیرعم ادعای حمایت از فلسطین،‌ عمل میکرد از اینکه ایران همچنان بر جا و اشغالگر دیگری که نا جوانمردانه خاک ایرانمان را مورد تجاوز قرار داده بود،‌به سرنوشت دیگر متجاوزان پیوسته بود،‌ ابراز خرسندی کردند. ایران در سال 1981 مورد تجاوز عراق قرا رگفت ومتحمل جنگ هشت ساله شد. مردم کویت نیز که کشورشان توسط صدام در 1991 غارت شده بود نیز به این موج پیوستند.

دستگاه تبلیغاتی رچوی در پی از دست دادن رهبر مادی و الگور رهبری رجوی یعنی صدام حسن،‌پس از 3 سال سکوت در قبال عراق و سرنوشت صدام به یک باره همه محافظه کار ی ها را کنا رگذاشته است وان بخش از هزاران خبر مربوط به اعدام و جنایات آن دیکتاتور و فرزندا نش که تچاوز به زنان عراقی و شکنجه دادن مخالفان صدام و حتی تیم فوبتال عراق یکی از تفریجات انان بود، را سانسو ر کرده و تنها به ان قسمت که با اعدام صدام مخالفت شده است را درج می کند. براستی سیاست دوگانه و مزورانه دستگاه تبلیغاتی رجوی درپی کدام منظور است؟‌

علی مرادی، ایرانی 47 ساله ای است که به مدت 15 سال در سازمان مجاهدین بو ده است. از تجربیات تلخ خود در این سازمان می گوید. چطور شد که به این سازمان ملحق شدید؟ نه سال تمام در زندان های صدام به سر بردم. تصورش را هم نمی توانید بکنید که چه بر سرم آوردند. من با درجه گروهبانی در جنگ ایران و عراق انجام وظیفه می کردم که به اسارت نیروهای عراقی در آمدم. مجاهدین شبکه ای تلویزیونی داشتند که برنامه هایش در زندان پخش می شد. مرتب در گوشم می خواندند که اگر به ما ملحق شوی، ظرف دو ماه تو را به اروپا می فرستیم. جنگ تمام شده بود اما دوران اسارت من به پایان نرسیده بود. این بود که بالاخره تسلیم شدم. با توجه به این که شرایط زندگی در زندان بسیار دشوار بود، با سر و جان نزدشان رفتم.

پاسخ نامه شما را به دقت خواندم از آنجایی که این نامه و نامه های شما برای من بعنوان یک فرد جداشده از فرقه بسیار کمک کننده است، تلاش می کنم تا چند بار آن را بخوانم. این پاسخ شما از زاوایای مختلف برای من کمک کننده بود. اما نکاتی را در این نامه دیدم که مرا به خود بیشتر مشغول کرد. در این نامه تلاش میکنم برای تفاهم در کنش واکنش مکاتبه ای و برای روشن شدن بیشتر موضوعات مطرح شده، نمونه هایی از آن را در زیر بیاورم.