ضربه آنچنان کاری بود و دردناک که به محمدرضا روحانی هم که چیزی جز مجیزگویی بلد نیست، جرأت داد تا از مجاهدین به‎دلیل آنچه او”مماشات با هشترودی” خوانده انتقاد کند! شاید برخی”جنگ روانی” روز اول خزایی را باور کرده بودند:”کسی نبود و به اعتبار مجاهدین صاحب نام شد”. ولی اعترافات هزارخانی که بی‎رودربایستی ضربه را دردناک دانست، پرده از ریا و تزویر دار و دسته‎ی رجوی برداشت. اما چرا آقایان و ایضاً خانم‎های غیرمحترم اینگونه دست از دهان برداشته و چاک دهان را گشوده‎اند و هر ناشایستی را با ذکر سه نقطه به ایشان روا داشته‎اند؟

در یکی از سایت های متعلق به سازمان مجاهدین خلق در یک مقاله بدون تاریخ به قلم شهره فرهودی مطالبی در خصوص خانم فریبا هشترودی عضو سابق شورای ملی مقاومت آمده بود؛ تا جایی که به خانم هشترودی بر میگردد لابد خودشان اگر بخواهند جواب مناسب خواهند داد. اما در ادامه همین مطلب اشاره ای هم به من شده است که:”… در ضمن که الهه فقط یک خواننده بود و نه ادعای روشنفکر بودن داشت و نه فمینیست بودن. یک زن خیلی عادی که اصلا سیاسی نبود و مساله اش فقط پول بود و برایش فرق نمی کرد کجا آواز بخواند و برای چه کسانی، یعنی فرق ملاها را با اضداد آنها زیاد تشخیص نمی داد.”

مسافرت خانم هشترودی به ایران و دیدار ایشان با نمایندگان کانون هابیلیان و آقای ابراهیم خدابنده، باعث به هم ریختگی بسیاری از اعضا و کادرهای مجاهدین در فرانسه شده است. افراد نزدیک به مجاهدین از سرخوردگی فوق‎العاده‎ی اعضای این گروه و به‎خصوص اعضای شورا خبر می‎دهند. دلیل این همه داد و بی‎داد اعضای ریز و درشت مجاهدین و فرافکنی پیرامون این مسافرت که اکنون آن‎ها به‎صورت سلسله‎وار مأمور به موضع‎گیری علیه خانم هشترودی شده‎اند نیز به همین موضوع برمی‎گردد. در ماه‎های اخیر، ریزش نیرو و جدا شدن تعداد زیادی از هواداران تشکیلاتی و سمپات‎های قدیمی و همینطور چند تن از اعضای مجاهدین و خارج شدن آنها از اور، موضوع روی میز مریم رجوی بوده است.

به هر حال من هم به همان دلایلی که حتما برای شما خیلی ملموس است تحصیل را نیمه کاره گذاشته و راهی را در پیش گرفتم که به سازمان مجاهدین و عراق ختم شد. این زمان گذشت تا اینکه شما به شورای ملی مقاومت پیوستید، در آن زمان خیلی خوشحالش شدم و خیلی دوست داشتم که موقعیتی دست دهد تا از نزدیک با شما در رابطه با پدر گرامیتان از نزدیک به صحبت بنشینم ولی این فرصت بدست نیامد تا اینکه در پایان سال 1375 شما برا ی اجلاس شورا به عراق آمدید و منهم به دلیل مسئولیتی که داشتم از نزدیک توانستم شما را ببینم و در لابی هتل السدیر بغداد (محل اقامت اعضای شورا) با شما به صحبت کوتاهی در رابطه با پروفسور محسن هشترودی بنشینم ولی چشمتان روز بد نبیند که بعد از آن مدتها پاسخ گوی همان سخن کوتاه با شما بودم که چرا با شما به تنهایی به صحبت نشسته ام.

مطلب شما تحت عنوان”در حاشیه دیدار فریبا هشترودی با مأموران گشتاپو” که در سایت”همبستگی ملی” تولید شده به تاریخ جمعه 22 دی 1385 درج گردیده بود را مطالعه کردم. خانم هشترودی خود به هر شکلی که مایل باشند، اگر صلاح بدانند، شاید جوابی به مطالب شما بدهند و لذا من به هیچ وجه در این نوشته قصد پاسخگویی از جانب ایشان را ندارم. اما بد ندیدم مشاهدات و نظرات خودم را به این ترتیب به اطلاع شما و سایر دوستان برسانم.

وی که مطالعات تاریخی در خصوص روشهای هیتلر داشته است و گویا همانند یهودیان صهیونیسم بلاهای زیادی را از جانب هیتلر تحمل کرده است در یک دور باطل و در قالب سکانسی سینمایی از گروههای برجسته ای همچون گشتاپو، اس اس، هیتلر یونگن و لارزیستانس فرانسز- لوس پارتیزانوسهای اسپانیا و ایتالیا – ویدراشتانت های آلمان و هلند – فریهت رودهای دانمارک و موتستانداردهای نروژ و چند اسم و نشان دیگر نام می برد تا شاید با در آوردن ادای نویسندگان نکته دان و ربط دادن دیدار نمایندگان هابیلیان و هشترودی به دیدارهای پلیسی جاسوسی خیانتی به این نتیجه برسد که هشترودی هم مانند صدها جدا شده از دمل چرکین مجاهدین خلق، مزدوری از پیش مشخص بوده است و قبل از جدا شدن وی هوشیاری و زیرکی سایر اعضای شورای ملی مقاومت باعث شده تا هشترودی ابتدا محدود و سپس (عذر ایشان محترمانه) خواسته شود!

تصمیم مسؤلانه و شجاعانه شما در خروج از فرقه تروریستی مجاهدین را تبریک می گویم و امیدوارم که روشنگری های شما بتواند تأثیرات سالها حضور تان در”شورای ملی مقاومت” را جبران نماید. من آثار این جدائی را هنگام ورود شما به سالن کنسرت مرضیه در پاریس مشاهد کردم، هنگامی که در جواب اقای اریائی گفتید من دیگر عضو شورا نیستم.”شورای ملی مقاومت” مجاهدین، به خاطر بی اعتباری ناشی از عملکرد های مستمر خود طی سالهای اخیر سعی می کرد که این بی آبروئی را با حضور افراد خوش نامی مانند جنابعالی پر نماید اما خوشبختانه این افراد و شخصیت ها پس از شناخت ماهیت فرقه ای و دیکتاتوری رجوی یکی پس از دیگری راه خود را از” شورا” جدا کردند و بیش از اچازه ندادند که رجوی حضور آنها را پوشش مشروعیت خود قرار دهد.

روز دوشنبه 11 دی ماه 85، خانم فریبا هشترودی،عضو سابق شورای ملی مقاومت که اخیراً به ایران مسافرت کرده است، با آقایان سید محمد جواد هاشمی نژاد و محمد ثانوی، دبیرکل و مدیر اجرایی کانون هابیلیان ملاقات و گفتگو نمود، در این ملاقات خانم هشترودی در جریان فعالیتهای بشردوستانه کانون هابیلیان قرار گرفت.

خوشا پیش از هرچیز ساده و درعین حال عمیق و نغز جملاتی را تکرار کنم که پسرعموی نازنینی از کالیفرنیا بدنبال مطالعه ی کتاب خاطراتم، 16 نوامبر 2006 برای من « میل » کرد: در دهه های گذشته دریافتم که حرف مرد یکی نیست! حرف نامرد یکیست! مرد آنست که حرف غلطش را عوض کند و صحیح آن را بگوید. پس حرف نامرد یکیست!

کانون آوا در راستای فعالیت های بشر دوستانه و کمک به افراد اسیر در فرقه مجاهدین از خروج و کناره گیری هر انسان با اراده از سیستم فرقه رجوی خوشحال می گردد. همانطور که هموطنان عزیر در جریان می باشند کانون آوا طی دو اطلاعیه در تاریخ 16 و 26 آپریل سال 2006 از خروج حانم فریبا هشترودی از شواری ملی مقاومت فرقه رجوی خبرداد که این خبر با سکوت فرقه مجاهدین روبرو گشت و امروز خوشبخاته طی خبر کانون هابیلیان از ایران خانم فریبا هشترودی ضمن کناره گیری از شواری ملی مقاومت به ایران مسافرت کرده که با این عمل گفته خود را در جریان کنسرت مرضیه در فرانسه تایید کرده است

سایت اینترنتی” همبستگی ملی” در مطلبی تحت عنوان” اعدام صدام حسین و بازتابهای بین المللی” تولید شده به تاریخ شنبه 9 دی 1385، در پایان انعکاس مجموعه ای از موضعگیریهای مختلف جهانی در خصوص اعدام دیکتاتور سابق عراق، به درج مطلب زیر پرداخته است: ” در پاریس دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران با تاکید بر مخالفت اصولی خود با حکم اعدام، اعلام کرد که قضاوت درباره رئیس جمهور پیشین عراق بر عهده مردم و تاریخ این کشور است. دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران همچنین خاطرنشان کرد این حکم به سود رژیم آخوندی است که از آن برای تفرقه اندازی و کشتار هرچه بیشتر در عراق سود می برَد و آخوندها به همین خاطر بیش از همه بر آن پافشاری میکردند.”

سایت قلم براساس اهداف و رسالتی که برای خود در امر افزایش خرد، آگاهی و دانش سیاسی تعریف کرده، در صدد راه اندازی یک بخش پژوهشی، تحقیقاتی در مورد”شورای ملی مقاومت” می باشد. از آن جهت که تشکیل”شورای ملی مقاومت” می توانست در تاریخ سیاسی معاصر ایران، یک تجربه نوین در همکاری، اتحاد و ائتلاف بین احزاب و گروه های سیاسی باشد، ضروری دیدیم که در مورد دلایل شکست، یا اگر موفقیت هایی داشته، به یک بررسی و تحقیق کارشناسانه بپردازیم.