شنیدم، آقای رجب زاده چند روز پیش توانسته خود را از چنگال فرقه رجوی رها سازد. این رهایی را به دوست قدیمی خودم تبریک میگویم. من با شنیدن جسارت دوست عزیزم یاد آن زمانها افتادم که در مأموریت های سحر برای پشتیبانی از واحد ها با هم بودیم و در نشست های مختلف برای فرار از گوش سپردن به حرف های بی محتوا و سرگرمی های خسته کننده درد دل می کردیم و همدیگر را دلداری می دادیم که یک روز از فضای خسته کننده و اسارتگاه خلاص خواهیم شد ولی یکی زودتر و دیگری چند سال بعدتر.
رضا هم می توانست در سال 83 با ماها جدا شود اما اشتباه او این بود که فکر می کرد فرصت بهتری پیش خواهد آمد و به همین خاطر هم در اسارتگاه رجوی ماند و 8 سال دیگر ازعمر خود را مجدداً تباه کرد و خانواده اش را نیز چشم انتظار نگه داشت. من می دانستم که رضا در آن سازمان ماندنی نیست و سران فرقه فقط او را با تشویق در آنجا نگه می داشتند تا جزء سیاهی لشکر خودشان کنند و امروز خیلی خوشحال هستم که یکی دیگر از دوست های قدیمی هم اسارتی خودم را آزاد شده از دست دجالان می بینم، امیدوارم هر چه سریعتر بتواند آن لجن های القاء شده در فرقه رجوی را از خود دور کند و خودش را در رهایی بدست آمده بازسازی کند تا بتواند آینده امیدوار به خود را مثل بقیه رها شده ها درجامعه بیابد و به آغوش گرم خانواده باز گردد و زندگی کنند. سیروس غضنفری