فرقه تروریستی رجوی سعی نمود با سناریو گلریزان باز هم روی دریافت پول از دول غربی و شیوخ مرتجع عربی سرپوش بگذارد. چون با این شیوه و کلک می تواند به حیات خائنانه خود ادامه دهد. اما این بار تفاوت بسیار بیشتری نسبت به قبل داشت. مسئولین فریبکار فرقه رجوی سعی نمودند با انجام شوهای مسخره در کشورهای مختلف با تمام توان وارد این شوی بیهوده بشوند و آنگونه نشان دهند که از حمایت گسترده ای برخوردارند ولی چیزی که در پس همه این گرد و خاک راه انداختن ها وجود دارد، آیا مقدار پولی که سازمان مدعی کمک مالی می باشد کفاف امورات سازمان می باشد؟ با یک حساب سر انگشتی و چیزی که بعد از چند روز فرقه رجوی مدعی کمک مالی می شود خرج یک ماهه آنان هم نخواهد شد. اگر بخواهیم به لابی هایی که برای سازمان کار نموده و در مراسم های مریم قجر حضور پیدا می کنند و بر اساس شواهدی که وجود دارد که یک لابی آمریکایی وقتی در مراسم فرقه تروریستی رجوی شرکت می کند بالغ بر بیست هزار دلار می گیرد البته این پول بدون احتساب هزینه بلیط هواپیما و هتل و بقیه ولخرجی نماینده می باشد را حساب کنیم در خواهیم یافت که تمام پولهایی که دستگاه تبلیغاتی فرقه تروریستی رجوی مدعی کمک مالی می شود خرج یک شوی مسخره مریم قجر را نمی تواند تامین کند. سوال اصلی این است که مابقی پولها از کجا تامین می شود؟ وقتی فرقه تروریستی رجوی در عراق مستقر بود از دولت عراق تامین می کرد و فیلم هایی از صحنه های دریافت پول در مقابل دادن اطلاعات به صدام به خوبی نشان می دهد که هزینه سازمان از چه راهی تامین می شد و علاوه بر آن حدود پنج درصد از فروش نفت عراق به خاطر مزدوری در اختیار سازمان قرار می گرفت. با توجه به سرنگونی صدام، سران فرقه رجوی به این فکر افتادند که باید ارباب جدیدی برای خود انتخاب کنند و در این مسیر ابتدا به دامن اولین دشمن مردم ایران یعنی عربستان آویزان شدند چون قبلاٌ رجوی شیاد در سفری به کشور عربستان زمینه خود فروشی خود را فراهم نموده بود و بعد از مرگ پادشاه عربستان افشا شد که چقدر پادشاه آن کشور برای رجوی هزینه و چه هدایایی را به او داده است.
در ضمن رجوی شیاد به ارباب بزرگتری نیز نیاز داشت و به همین خاطر مریم قجر به فکر به تور انداختن لابی های آمریکایی افتاد و با دادن پول سعی نمود از حمایت های مالی استفاده نماید چون در دولت آمریکا بودجه ای برای حمایت از گروه هایی که مخالف دولت ایران می باشند در نظر گرفتند و سازمان نیز به خاطر ماهیت ضد بشری و دشمنی با مردم ایران توانست از این بودجه برخوردار شود.
در ضمن علاوه بر آن به خدمت اسرائیل غاصب در آمد تا بتواند از خوراک های تبلیغاتی در مورد سایت های هسته ای و ترور دانشمندان ایرانی کمک کارشان باشند و در این مسیر مرزهای خیانت را پشت سر می گذاشت و برایش مهم نبود که چه انگی بر این کار می گذارند و به خاطر اینکه روی این همکاری سرپوش بگذارد سعی می کرد به دروغ عنوان کند که از طریق نیروهای حامی وی در داخل کشور تهیه شده است. دروغی که حتی مرغ پخته را به خنده وا می دارد.
اگر همه موارد دریافت پول را کنار هم بگذاریم در خواهیم یافت که محل دریافت پول از کجاست؟! که این گونه مریم قجر دستش برای خرج کردن و دادن رشوه باز است. این در حالی بود که در درون مناسبات همیشه این نیروها بودند که باید گرسنگی می کشیدند و نباید خرج می کردند و اگر کسی درخواستی، حتی مثلا یک کفش می داشت به او گفته می شد که سازمان در اروپا و آمریکا گدایی می کند البته این جمله درست بود ولی نه در خیابانها بلکه از دولت های مختلف به بهای خیانت به کشورش ایران گدایی می کرده است. این حرفها و شعارها دروغی بیش نبود در حالی که همان موقع مسئولین در اشرف بهترین غذاها برایش سفارش داده می شد و یا بهترین وسیله و امکانات در اختیارشان بود البته این حرف را نه بر اساس ذهن بلکه در مورد هر کدام از این موارد تعداد زیادی فاکت وجود دارد.
در پایان باید گفت که تمام این فیلم بازی کردنها و حقه بازی فقط برای سرپوش گذاشتن روی پولهای دریافتی از غرب می باشد ولی از آنجائی که سران فرقه تروریستی رجوی هیچ وقت حرف درستی بیان نکردند در این باره هم از بس مرزهای فریبکاری و حقه بازی را طی نمودند برای خودشان هم یک عادت شده و متوهم شدند که انگار خبری است ولی چیزی که وجود دارد تمام تشکیلات فرقه تروریستی رجوی را فریبکاری و شیادی و حقه بازی فرا گرفته است و دیگر راه گریزی از آن ندارد و در همین راستا اعضای نگون بخت نیز در دام رجوی گرفتار آمدند و دیگر قدرت فکر کردن ندارند.
اگر مریم قجر مدعی کمک مالی از بیرون می شود باید به او گفت که تا کجا قصد دارید به این فریبکاری ادامه دهید چون در داخل کشور حتی خانواده های اعضای شما هم سازمان را یک گروه تروریستی می دانند که جز خیانت و جنایت، کار دیگری در ایران انجام نداده است.
هادی شبانی