روز 15 آذر 1402 اعضای انجمن نجات مازندران؛ آقایان هادی شبانی و ایرج صالحی به دیدار آقای محمود اسماعیل پور برادر احمد اسماعیل پور در شهر آمل رفتند .
آقای اسماعیل پور به مانند گذشته که به اعضای انجمن نجات استان لطف داشتند، با گرمی از آنها استقبال کرد و بعد از سلام و احوال پرسی عنوان داشت چرا زودتر به من سر نمی زنید؟! با دیدن شما هوای برادرم احمد به سرم می زند .
در ابتدای این دیدار خلاصه ای از وضعیت فرقه رجوی در آلبانی و مسئله داری اعضای مجاهدین خلق و تشکیل انجمن نجات در آلبانی شرح داده شد. آقای اسماعیل پور از ترس سازمان مجاهدین از یک تماس تلفنی گفت و عنوان داشت که اگر واقعا سازمان مجاهدین می خواست که از حمایت خانواده ها برخوردار باشد حداقل این امکان را به اعضای خود می داد که با خانواده های خود در ارتباط باشند. ایشان گفت: من در بین دوستانم این را می شنوم که سازمان اکنون به جای مبارزه در چاه خیانت و وطن فروشی فرو رفته است. وقتی مردم عادی جامعه این گونه در مورد سازمان حرف می زنند چگونه می توان انتظار داشت آنان بتوانند به قدرت دست یابند؟! آنان همیشه با فریبکاری و حقه بازی سعی می کنند برای خود شخصیت کاذبی درست کنند و اکنون در کنار لابی های جنگ طلب غربی به دنبال حمایت می باشند آنان در ذهن خراب شان این اندیشه رشد کرده که با وطن فروشی به جایی می رسند. اما زهی خیال باطل…
آقای اسماعیل پور به خوبی مسائل روز را مورد تحلیل قرار داد و بسیار آگاه بود و اظهار داشت من برای برادرم احمد بسیار متاسف هستم چون هنوز درگیر دروغهای رجوی می باشد. در این ملاقات به مسائل مختلفی اشاره شد و مورد بحث قرار گرفت که بسیار مفید بود.