آزادی واژه ای است با معنای بسیار گسترده اما معمول ترین تعریف آن می تواند این باشد: « حالتی که در آن فرد زندانی و یا تحت بردگی نیست.»، همچنین آزادی می تواند در اصطلاحاتی چون « آزادی بیان »، « آزادی اندیشه » و… تعریف شود که بیانگر قدرت یـا حق عمل کردن، صحبت کردن و اندیشیدن برای فرد است بدون آن که از این کار بازداشته شود.
بنابر گفته های مریم رجوی در مصاحبه اخیرش با خبرگزاری فرانسه وی خواستــــــار « همبستگی همه کسانی که مخالف رژیم جمهوری اسلامی هستند» شده است تا « آزادی را در ایران بنیان بگزارد.»
چنانچه از این مصاحبه برمی آید، مریم رجوی ادعا کرده است که هدف نهایی، بنیاد نهادن آزادی در ایران است!
بهترین شاخص برای قضاوت درباره مواضع یک شخصیت سیاسی، مطالعه سوابق و فعالیت های گذشته اوست. با نگاهی به تاریخ سه دهه ای مجاهدین خلق و شهادت های صدها عضو جدا شده از سازمان می توان به ماهیت حقیقی فرقه مخرب خانم رجوی پی برد. در این فرقه برده داری مدرن تجربه می شود و اعضاء در قرارگاه اشرف عراق و قرارگاه مریم در فرانسه زندانی هستند. این حقایق درباره مریم رجوی و فرقه تروریستی اش، تناقضی آشکار را میان ادعای آزادی و شرایط واقعی حاکم بر فرقه اش نمایان می کند.
برطبق اظهارات جدا شده ها، اعضای سازمان مجاهدین خلق هر روزه و دائماً تحـت روش های کنترل ذهن و شستشوی مغزی هستند. آن ها به لحاظ جسمی در قرارگاه های سازمان محصور هستند و اجازه ترک سازمان را بدون مجوز رهبران خود ندارند. آن ها کاملاً تحت کنترل و نظارت مسئولان بالاتر خود هستند. مخالفان و منتقدان در درون گروه به لحاظ روانی و جسمی تحت شکنجه قرار می گیرند.
بنابراین چگونه خانم رجوی از نهادینه کردن آزادی صحبت می کند در حالی که خودش قادر نیست (یا شاید نمی خواهد) کمترین آزادی و حقوق بشر را در سازمان خود به عنـوان نمونه ای کوچک از ملت ایران، نهادینه کند؟
چه نوع آزادی مد نظر مریم رجوی است؟ در حالی که هیچ گونه آزادی (اعم از آزادی بیان، اندیشه و تصمیم گیری) در فرقه مجاهدین وجود ندارد. اعضاء حتی آزاد نیستند که با خانواده خود زندگی کنند، با آن ها تماس بگیرند یا دیدار کنند. هیچ گونه آزادی اراده برای برنامه ریزی کار روزانه وجود ندارد. همه جنبه های زندگی افراد توسط فرقه کنترل می شود. آیا این همان آزادی است که خانم رجوی می خواهد برای ملت ایران به ارمغان بیاورد؟
مزدا پارسی