سومین سری از خانواده های قربانیان اسیر در لیبرتی تلاش فراوانی کردند که بتوانند چند دقیقه با فرزندانشان در کمپ لیبرتی عراق ملاقات کنند اما متاسفانه مسعود رجوی رهبر مجاهدین خلق این اجازه را در مقابل چشمان مسئولین کمیساریای عالی پناهندگان و سایر مدعیان حقوق بشر نداد. اما این خانواده ها اگر چه فرزندان خود را ندیدند اما موفق بودند و توانستند فریاد خود را به گوش وجدان های بیدار برسانند. اما وجدان های به خواب رفته هم می توانند روزی بشنوند؟

البته این خط ابلهانه ای که مسعود رجوی دنبال می کند راه به جایی نمی برد چون که اولا به لحاظ فاصله جغرافیایی کشور آلبانی با کشور عراق که همسایه ایران هست و ثانیاً به لحاظ سیاسی دولت آلبانی با دولت صدام حسین فرق می کند و ثالثا شرایط کنونی منطقه و بطور خاص شرایط اسف بار کنونی سازمان که به صورت همه جانبه در وضعیت بسیار وخیم و بحرانی قرار گرفته است ؛ اجازه چنین کاری را …

این فشار بحدی بود که در طول سال دو پسرخاله ایی که همانجا داشتم که در چند صد متری خودم بودند ولی اجازه دیدن آنها را نداشتم و هر کدام می ترسیدیم که بگوییم می خواهیم دوست، همشهری یا فامیل خودمان را ببینیم. در واقع احساس وعاطفه در درون هر کسی مرده بود، یا بهتر بگویم ذره ذره میکشتند. گاها حتی افرادی بودند سال ها در یک فاصله ۲۰۰ الی ۳۰۰ متری از یکدیگر بودند، ولی نمی توانستند همدیگر را ببینند.

ولی از آنجایی که رجوی هیچ راه دیگری بجز زیستن در بین شکاف ها را برای ادامه حیات ننگین اش و بقای تشکیلات قرون وسطایی اش که اکنون در آستانه فروپاشی کامل قرار گرفته است ؛ را نمی شناسد ؛ اکنون رجوی بعد از تنش‌هایی که بین ایران و کشور عربستان سعودی پیش آمده است ؛ می خواهد بعنوان یک شکاف از آن استفاده کرده و به ادامه حیات خار و خفیف و خائنانه اش چند صباحی بیفزاید. لذا در این رابطه این روزها مریم عضدانلو رییس جمهور مادام العمر و برگزیده شوهر فراری اش با دم تکاندن برای دولت عربستان سعودی سعی می کند که یک شکافی برای ادامه بقای سازمان فرقه گرای خود دست و پا کند.

کانون ایران قلم ضمن تشکر از تلاش‌های کمیساریای عالی پناهندگان که تلاش گسترده ای را جهت انتقال افراد از کمپ لیبرتی عراق به کشور های ثالث انجام می‌دهد و طبق آمار ارائه شده توسط این سازمان تنها تعداد ۱۹۷۰ نفر در کمپ لیبرتی باقیمانده اند، اما با وجود این کانون ایران قلم هشدار می‌دهد که فاجعه انسانی در کمپ لیبرتی عراق هر روز عمق بیشتری می‌یابد و این هشدار زنگ خطری برای فعالان حقوق بشر و نهادهای بین‌المللی است

دشمنی کینه توزانه و هیستریک فرقه رجوی و بطور خاص رهبری سازمان با کانون گرم خانواده قصه درازی است که مثنوی هفتاد من کاغذ می شود. همانطور که همگان مطلع هستند سازمان مجاهدین هیچگاه به نیروهای سازمان اجازه تماس با خانواده را نمی دهد و از طرف دیگر خانواده ها همچنان در تلاش هستند که با عزیزان شان یک ملاقاتی بکنند. ولی در زمان صدام حسین این کار امکان پذیر نبود. لذا بعد از سرنگونی رژیم صدام حسین و روی کار آمدن دولت منتخب مردم عراق خانواده ها از این فرصت استفاده کرده

من هم بسیار متاسف هستم که این حمله نظامی به کمپ لیبرتی صورت گرفته است و مسلماً از نظر ما این حمله تروریستی محکوم می‌باشد و متاسف هستیم که ۲۳ نفر جان خود را در این ارتباط از دست داده اند. به نظر می‌رسد یک گروه عراقی به نام جیش المختار به رهبری وثیق البطاط هم مسئولیت آن را بر عهده گرفته است ولی سازمان مجاهدین مدعی است که رژیم جمهوری اسلامی این کار را انجام داده است. به نظر من این حادثه تروریستی در گذشته در عراق چندی بار برای اعضای مجاهدین در قرارگاه اشرف و کمپ لیبرتی پیش آمده است و جان افراد اسیر در آنجا گرفته شده است

رجوی چند سال بعد در سالگرد تاسیس شورا در سوم مرداد ۱۳۶۸، صدها نفر از بهترین کادرهای با تجربه مجاهد را در طرحی کودکانه، به قتلگاه فرستاد. شورا، هیچگاه سوالی و یا، کمیته ای حقیقت یاب برای بررسی شکست فروغ، مطرح و یا تشکیل نداد وهرساله، تحلیل ها را با تعویض تاریخ آن، تکرار می کند. و این در حالی است که اعضای شورا بخوبی آگاه بودند که رجوی از علت شکست نظامی و سیاسی در فروغ را رجوی عدم اتصال به رهبری وی و مریم، خواند و زندگان و مجروحان را به این دلیل سرزنش می کرد.در حالیکه کسی که الفبای نظامی را می دانست و در تنگه چارزبر، شدت اتش توپخانه رژیم را می دید، می دانست که اشتباه نظامی رجوی مسبب شکست هست.

همچنین هیئت ایران قلم به مسئولین آلبانیایی گفتند که رهبری مجاهدین خلق با اعزام تعدادی از فرماندهان نظامی و با سابقه خود از جمله تعدادی از زندانبانان و شکنجه گران این سازمان در عراق و همچنین مقر مریم رجوی در فرانسه به کشور شما قصد دارند با برقراری مجدد همان سیستم و مناسبات فرقه گرایانه و خشونت طلبانه فضا و مشکلاتی را که برای دولت و مردم عراق ایجاد کردند، در کشور آلبانی نیز تکرار کنند و این سرآغاز اقدامات بعدی رهبری تروریست و خشونت طلب این فرقه در راستای نقض حاکمیت کشور شما و دخالت در امور داخلی و اجتماعی آن می باشد

رجوی بخاطر خود خواهی و قدرت طلبی مفرطی که دارد و نظرات خودش را کامل می داند و مدعی هست که تنها آلترناتیو هست و خود را رهبر عقیدتی مادام العمر و زنش را هم رییس جمهور مادام العمر برگزیده است و نه تنها هیچ نظری خلاف نظر خودش را نمی پذیرد بلکه منتقدان و مخالفان خودش را متهم به سازشکاری می کند و آنها را تهدید به قتل می کند. لذا به همین دلیل از هیچگونه جایگاهی در بین اپوزیسیون داخل و خارج کشور برخوردار نیست.

در اینجا لازم می دانیم که به سران فرقه رجوی و بطور خاص رهبری سازمان یاد آوری کنیم که مطمئناً همانطوری که زندان انفرادی در قلعه سرنگون شده اشرف ؛ زندانی شدن در زندان ابوغریب و ترور فیزیکی و حمله چماقداران فرقه تروریستی شما در خیابان‌های اروپا به اعضای کانون ایران قلم و سایر منتقدان ؛ تا کنون تردید و تزلزلی در آنها بوجود نیاورده است ؛ از این پس نیز نه تنها این اقدامات بزدلانه خللی در عزم آهنین آنها ایجاد نمی کند؛ بلکه با عزمی قوی تر و مصمم تر و جدی تر از قبل به افشاگری علیه سازمان فرقه گرای شما و نقد خشونت و تروریسم ادامه خواهند داد.

آقای مصطفی محمدی و آقای حسین نژاد ۲ پدر میباشند که هر کدام یک دختر در لیبرتی در مجاهدین دارند ۲ پدر با عشق و عاطفه ۲ پدر با قلبی پر از عشق به فرزندان خود آنها در هراسند که لیبرتی یک قتلگاه است و خواهان خروج فوری فرزندان خود از این قتلگاه میباشند آقای رجوی چرا آنها را بواسطه عشق و عاطفه نرمال که در هر پدری یافت میشود مورد ضرب و شتم قرار میدهید مگر شما خود یک پدر نیستید و یک انسان اگر شما در وضعیت و موقعیت آقای محمدی و یا آقای حسین نژاد بودید چکار میکردید آ یا برای نجات فرزندان خود از چنگال مرگ هر تلاشی را میکردید اگر نمیکردید دیگر انسان نبودید پس چرا پدران و مادران را بواسطه عشق و عاطفه آنها به فرزندان خود مورد ضرب و شتم قرار میدهید اگر شما انسان بودید و بویی از انسانیت برده بودید به خواست این ۲ پدر لبیک میگفتید