با این که فرقه رجوی خودش را یک سازمان مردمی در ایران معرفی کرده بود اما در واقع اینچنین نبود. چون اگر سازمان مردمی بود حتماً نیروهای زیادی جذب می کرد و رابط سازمان برای این که بتواند نیرو به قرارگاه اشرف بفرستد با وعده و وعیدهای دروغین آن ها را وارد عراق نمی کرد.
رابط سازمان چه در اروپا و یا در ایران با فریب دادن جوانان، آن ها را به سازمان می فروختند یعنی برای هر نفر هزار دلار از سازمان دریافت می کردند دقیقاً مثل زمان برده داری، بچه ها را به عنوان برده می خریدند وقتی که می آمدی داخل سازمان متوجه می شدی که اوضاع با وعده های داده شده زمین تا آسمان فرق می کند و اگر اعتراض می کردی می گفتند: برای هر نفر شما هزار دلار پرداخت کردیم، به اندازه پولی که بابت شما پرداختیم باید برای ما کار کنید و وقتی خواستید بروید شما را تحویل استخبارات عراق می دهیم که به جرم تجاوز (ورود غیر قانونی به عراق) 8 سال در زندان استخبارات عراق بمانید و بعد 8 سال شما را تحویل دولت ایران می دهند اگر تا آن زمان زنده بمانید چون روی شما آزمایشات انجام می دهند.
خیلی افراد بودند که از ایران به سازمان فرستاده شده بودند، اول انتقال به پاکستان بعد دبی و بعد هم به عراق، حدوداً یک هفته آن ها را در پاکستان می گذاشتند تا بتوانند کارهای انتقال آن ها به عراق را انجام دهند.
به نظر من سازمان بعد از سال 1370-1371 به حرف خودشان بعد از طلاق اجباری و فرستادن بچه ها به اروپا ریزش نیروی زیادی داشته بود و تعداد کمی مانده بودند، یعنی سازمان به حرف خودشان شده بود سکوی پرواز به اروپا و در مدت کوتاهی بیشتر نیروهایش را از دست داده بود.
به همین خاطر به سرپل هایش در اروپا و داخل کشور گفته بود که برای هر نفر هزار دلار پرداخت می کند این باعث شده بود که سرپل های سازمان با هر ترفندی که بلد بودند نیرو جذب می کردند و به عراق می فرستادند.
ادامه دارد