قراردادن اعضاء در مقابل خانواده هایشان تاثیری در عزم خانواده ها ندارد

اخیرا پویشی ملی از طرف خانواده های اسیران دربند فرقه رجوی در فضای مجازی به ثبت رسید که خانواده ها دراین پویش از نخست وزیر آلبانی درخواست کرده بودند تا ازموضع انسانیت به آنها اجازه دهد بعد از عبور از بحران کرونا به کشورشان سفر کرده و مستقیما سرنوشت عزیزانشان را که سالهاست فرقه رجوی آنها را درگروگان خود و بی خبراز خانواده هایشان نگاه داشته پیگیری و با آنها ملاقات کنند .

با گستردگی اقدام خانواده ها، سران فرقه رجوی که احتمال دادند ممکن است دولت آلبانی تحت فشارهای بین المللی به خواسته به حق خانواده های اعضای اسیر تن داده وبه آنها اجازه ورود به آلبانی را بدهد به وحشت انداخته و به همین خاطراز مدتی پیش در سایت ها و تلویزیون خود در منتهای وقاحت و بی شرمی برای مخدوش کردن خواسته به حق خانواده ها پروژه اتهام زنی همراه با لجن پراکنی علیه خانواده ها و همچنین اعضای دفاتر انجمن های نجات در سراسر ایران که همواره همیار خانواده ها بوده وخواهند بود را کلید زد . سران فرقه منحوس رجوی همچنین برای تکمیل پروژه ضد انسانی خود نامه ای را برای نخست وزیر آلبانی تنظیم و برخی از اعضای اسیر را مجبور کردند تا آن نامه را امضا و علیه خانواده های خود لجن پراکنی کنند .

البته چنین اقداماتی در فرقه رجوی سابقه دیرینه دارد. یادم هست در سال 68 یکی از بستگانم که در آمریکا بود نامه برای من نوشته بود که وی درآن نامه نگرانی خانواده ام را به اطلاع من رسانده بود. همان موقع مسئولان فرقه مرا صدا زده وگفتند ما می دانیم که خانواده تو هوادار سازمان هستند ! اما وزارت اطلاعات آنها را تحت فشار قرارداده تا ازطریق فامیلتان تو را ازمسیر مبازره منحرف سازند.

بنابراین باید نامه ای با این توضیحات که ما به تو می گوئیم برای فامیلتان بنویسی و پاسخی محکم به او بدهی تا آنها بدانند تودرمسیر مبارزه ثابت قدم هستی .

متاسفانه آن زمان من بدلیل عدم اطلاع وآگاهی از دنیای بیرون و تحت تاثیرات روش های مغزشویی دستور مسئولان فرقه را اجرا کردم . سالها بعد وقتی از فرقه جدا و به ایران برگشتم همین موضوع را برای خانواده ام تعریف کردم که آنها با تعجب گفتند کسی ما را برای نوشتن نامه به تو مجبور نکرده بود مدتی بعد همان فامیل را که برای سفر به ایران آمده بود دیدم من جریان پاسخ خودم را برایش تعریف کردم وی گفت می دانم تو مقصر نبودی من ازسال 60 که مجاهدین خلق را شناختم احساس بدی نسبت به آنها داشتم چون احساس کردم دروغگو هستند و فقط شعار می دهند الان هم می دانم این سازمان درخارج کشور وبخصوص در بین جوامع ایرانیان مقیم آمریکا منفورند .

بنابراین قراردادن اعضاء در مقابل خانواده هایشان از روش های کهنه شده فرقه است که دیگر اثری نداشته و راه بجایی نخواهد برد. آنچه که مشخص است سوختن فرقه رجوی از بابت جوش وخروش خانواده های دردمند برای نجات عزیزانشان ازبند اسارت است که حسابی تار و پود فرقه را این روزها دوباره به هم ریخته وبه همین خاطر سران فرقه وحشت زده چنین حرکات هیستریکی علیه خانواده ها دارند.

همچنین سران فرقه علیه دو ژورنالیست آلبانیایی که با درک وشناخت ماهیت فرقه رجوی خطر حضور این فرقه تروریستی در خاک آلبانی را به مسئولین کشورشان گوشزد و یا از خواسته به حق خانواده های اعضای برای سفر به آلبانی به منظور دیدار با عزیزانشان حمایت کردند به لجن پراکنی پراخته و طبق معمول برای تحت شعاع قراردادن تلاش های انساندوستانه انها وقیحانه به انها هم تهمت زده که ازطرف وزارت اطلاعات توجیه شدند ! اما زهی خیال باطل که سران فرقه غرق در بحران رجوی هرگز نخواهند توانست با این تشبثات مذبوحانه دردهای لاعلاج خود را درمان کنند و دیر یا زود هم دولتمردان آلبانیایی بخاطرحمایت های خود از فرقه رجوی که با گرفتن رشوه های کلان همراه است شرمنده ملت ایران وبخصوص خانواده های اعضای اسیر در فرقه رجوی شده و مجبور خواهند شد به خواسته خانواده ها پاسخ مثبت دهند .
حمید