مالک بیت مشعل میهمان ویژه برنامه نوروزی انجمن آسیلا بود.
ایشان در ابتدا عید نوروز را به اریسا رحیمی به عنوان فرد آلبانیایی زبانی که با ایرانی های مقیم آلبانی در این سالها عجین شده است، تبریک گفت.
مالک بیت مشعل با ابراز خوشحالی از این که شش سال فضای بیرون از مناسبات را حس کرده است می گوید: این ششمین سالی هست که من به طور زنده با خانواده ام عید مبارکی می کنم.
او می گوید با وجود تمام مشکلات موجود، مردم ایران عید را برگزار می کنند. اعضای جدا شده از سازمان مجاهدین خلق هم با تمام توطئه ها و محرومیت ها و تلاش فرقه برای سخت کردن زندگی شان، عید را برگزار می کنند و به یکدیگر تبریک می گویند. اما اعضای سازمان عید واقعی را درک نمی کنند.
عضو سابق سازمان مجاهدین خلق از خانواده های اعضای گرفتار در تشکیلات و به خصوص خانم ثریا عبدالهی به خاطر ایستادگی شان در مقابل فرقه تقدیر کرد.
بیت مشعل نقبی هم می زند به خاطرات تلخ سالهای حضور در مناسبات مجاهدین خلق. او زمانی را به یاد می آورد که به همراه فرمانده اف جی و تعدادی دیگر به دم درب کمپ اشرف می روند. در آنجا فرمانده از انها می خواهد که به خانواده هایی که پشت سیاج ها بودند سنگ پرتاب کنند. او می گوید تنها چهار مادر مسن پشت سیاج ها بودند. اینها آمده بودند بچه هایشان را ببینند. مالک وقتی این صحنه را می بیند به هم میریزد و از پرتاب سنگ امتناع می کند: پشت آیفا نشستم و سیگار کشیدم.
او به دلیل امتناعش از پرتاب سنگ به سمت مادرانی که پشت سیاج ها بودند، یک هفته زیر ضرب تشکیلات می رود و تحت برخورد قرار می گیرد: از آن روز هیچ گاه این صحنه را فراموش نکردم.
عضو فعلی انجمن آسیلا در ادامه خاطره اولین عید نوروز خود در آلبانی را نقل می کند. جریاناتی که منجر به جدایی او از مناسبات شد: