نامه خانم نوزاد کهلیک بلاغی به همسرش در اسارتگاه اشرف

اینجانب خانم نوزاد کهلیک بلاغی چندی پیش نامه ای را برای همسرم قربانعلی مهینی که در قرارگاه اشرف حضور دارد نوشتم تا بتوانم پس از 16 سال خبری از او دریافت کنم ولی پس از گذشت بیش از یک ماه از آن نامه هنوز خبری از ایشان بدستم نرسیده است. می خواهم از مسئولین قرارگاه اشرف بپرسم آیا درخواست من برای یک تماس تلفنی و یا یک نامه از طرف همسرم پس از این مدت طولانی تقاضایی دور از انتظار است و یا یکی از حقوق ساده انسانی است؟

با عرض سلام
اینجانب خانم نوزاد کهلیک بلاغی چندی پیش نامه ای را برای همسرم قربانعلی مهینی که در قرارگاه اشرف حضور دارد نوشتم تا بتوانم پس از 16 سال خبری از او دریافت کنم ولی پس از گذشت بیش از یک ماه از آن نامه هنوز خبری از ایشان بدستم نرسیده است. می خواهم از مسئولین قرارگاه اشرف بپرسم آیا درخواست من برای یک تماس تلفنی و یا یک نامه از طرف همسرم پس از این مدت طولانی تقاضایی دور از انتظار است و یا یکی از حقوق ساده انسانی است؟ آیا چهار پسر من که می خواهند صدای پدرشان را پس از سال ها بشنوند و این صدا تسلی خاطری بر دوری چند ساله شان گردد خواسته ای برخلاف حقوق بشری و انسان دوستانه است؟ چه کسی می تواند این حق انسانی را از همسر و چهار فرزند یک پدری مهربان و وفادار به خانه و خانواده سلب کند؟ آیا نگه داشتن پدر چهار فرزند به اجبار و اجازه ندادن به برقراری ارتباط و تماس تلفنی با خانواده اش و یا نوشتن یک نامه، با اظهارات و سخنان حقوق بشری مسئولین قرارگاه سازگار است؟ من همسرم را دوست دارم و فرزندانم بی صبرانه منتظر یک نامه و یا تماس تلفنی با پدر خود هستند. پدری که در سال های زندگی در کنار همسر و فرزندانش، آنها را همیشه دوست داشته و تمام زندگی اش آنها بوده اند.
در این قسمت می خواهم به همسرم بگویم عزیزم قربانعلی اگر این نامه را می خوانی بدان که در تمام این سالها منتظرت بودم و خواهم ماند و از علاقه من به تو چیزی کم نشده و نخواهد شد. برای ما نامه ای بنویس و یا زنگی بزن تا از نگرانی درآییم.

دوباره می خواهم به مسئولین قرارگاه اشرف بگویم که اگر اجازه تماس با همسرم ندهید چاره ای نخواهم داشت جز اینکه از سازمان های حقوق بشری تقاضای کمک کنم و برای آنها توضیح دهم که همسرم را به اجبار و زور نگه داشته اید و اجازه تماس به وی با ما را نمی دهید و این کار شما برخلاف حقوق بشر می باشد. خانم نوزاد کهلیک بلاغی
09141408820 – رونوشت به کمیته بین المللی صلیب سرخ – دفتر تهران

برچسب ها

نوشته های مشابه

اجلاس سالیانه اعضای جداشده بازگشتی خوزستانی در شهر آبادان

اجلاس سالیانه اعضای جداشده بازگشتی خوزستانی در شهر آبادان

پسرم سالهاست چشم انتظار آمدنت هستم

نامه صدیقه نجفی به فرزندش محمد جعفر نجفی در کمپ آلبانی پسرم سالهاست چشم انتظار آمدنت هستم

مادرانی که رفتند و دیدار عزیزانشان میسر نشد

به بهانه‌ روز مادر مادرانی که رفتند و دیدار عزیزانشان میسر نشد

نوشته های مشابه

اجلاس سالیانه اعضای جداشده بازگشتی خوزستانی در شهر آبادان 16 آذر 1404

اجلاس سالیانه اعضای جداشده بازگشتی خوزستانی در شهر آبادان

روز جمعه مورخه 14/9/1404 اجلاس سالیانه اعضای جداشده بازگشتی خوزستانی در شهر آبادان برگزار شد. در ابتدا علی اکرامی مسئول انجمن نجات خوزستان ضمن عرض خیر مقدم به حاضرین و تشکر از بابت حضور در این جلسه گزارشی از فعالیت های یکسال اخیر این انجمن ارائه داد و گفت: همانطور که مطلع هستید این انجمن […]

پسرم سالهاست چشم انتظار آمدنت هستم 16 آذر 1404
نامه صدیقه نجفی به فرزندش محمد جعفر نجفی در کمپ آلبانی

پسرم سالهاست چشم انتظار آمدنت هستم

محمد جعفر فرزندم سلام خوبی پسرم حالت خوب است. چرا با مادرت تماس نمی گیری در کجای دنیا قرار گرفته ای که نمی توانی با مادرت تماس بگیری و حال مادرت را جویا شوی؟ پسرم چرا ارتباطت را با خانواده قطع کردی به چه دلیل؟ چندین سال است شما را ندیدم. برای یک مادر خیلی […]

مادرانی که رفتند و دیدار عزیزانشان میسر نشد 16 آذر 1404
به بهانه‌ روز مادر

مادرانی که رفتند و دیدار عزیزانشان میسر نشد

در میان روزهای شلوغ زندگی، همیشه نام‌هایی هستند که با شنیدنشان قلب آرام نمی‌گیرد؛ نام مادرانی که بی‌صدا رفتند، پیش از آنکه دوباره دستان عزیزانشان را لمس کنند. آنان زنانی بودند پر از صبر، پر از امید، درد هجران و فراق کشیده اما در عین حال پر از رویای دیداری که هرگز از راه نرسید […]

ثبت دیدگاه

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.