دفتر سازمان ملل در بغداد مدتی است که برنامه انتقال سری جدیدی از پذیرفته شدگان توسط آلبانی را به جریان انداخته است. اولین سری از این پذیرفته شدگان فردا با پرواز مستقیم فرودگاه بغداد را برای همیشه ترک خواهند کرد. تعداد گروه اول پانزده نفر است و رجوی در دنیای مالیخولیایی خودش”سرگروه” هم برای آنها تعیین کرده است.”حبیبه طاولی” مامور رجوی و”سرگروه” و”بپا”ی این گروه پانزده نفره میباشد.

آقای رییس! افتادن در بازیهای سیاسی و معامله کردن حق با ناحق٬نادیده گرفتن و ناشنیده گرفتن حرفها و فریادهای کسانیکه به آنها ظلم شده است٬ قطعا در این دنیا بی پاسخ نخواهد ماند!من بعنوان یک انسان٬ یک انسانی که قربانی خشونت و تروریسم و قربانی یک فرقه بوده ام٬ از شما میخواهم که بعنوان یک فرد مسئول و قطعا تاثیرگذار٬ به کاری که قصد دارید انجام دهید٬ بیشتر تامل داشته باشید! به جرات خدمت شما عرض میکنم که بیش از 95 درصد از کسانیکه از عراق به کشورشما منتقل شده اند و پناهنده شما هستند٬ بدلیل سالیان سال تحت فشارهای روحی و روانی بودن٬ نیاز به کمک دارند! کمک برای اینکه بتوانند به تعادل برسند و برای آینده خود٬ خود٬ تصمیم بگیرند! برای اینکه بتوانند زندگی جدیدی را بدور از فشارهای تشکیلاتی و فرقه ای آغاز کنند!

ما والدین وبستگان آن اسیران بارها وبارها برای رهایی آنان ازاسارت رجوی با تقبل رنج سفربه کشورناامن عراق مسافرت نمودیم ودربزرگترین قلعه مغزشویی رجوی دراشرف سابق به تحصن نشستیم ولیکن به واسطه کارشکنی رجوی متواری موفق به دیدارعزیزانمان نشدیم وحال که اندک اعضای سابق به کشورشما پناهنده شدند انتظارداریم تسهیلاتی فراهم کنید که منجربه ملاقات ودیدارحضوری مان با عزیزانمان گردد و قبلتر از آن درخواست داریم که با انجام تحقیقات ضروری اندر شناخت هرچه بیشتر هویت و ساختار تروریستی فرقه رجوی برای حفظ شخصیت و پرستیژ خود و سایرهمکارانتان ازشرکت درجلسه گرامیداشت تروریسم درسالن ویلپنت پاریس امتناع بورزید و به تروریسم افسار گسیخته رجوی که برای کشورتان خطرناک خواهد بود” نه” بگویید.

سازمان مجاهدین در عرض سالهای گذشته بخاطرشهرت بد خود بشدت محتاج کسب وجهه بین المللی می باشد. در این زمینه آنها خودشان را بعنوان”مقاومت ایران” توصیف می کنند اما درحقیقت درمیان گروه های جدی اپوزیسیون در ایران بهیچ عنوان جدی گرفته نمی شوند. از جانب مردم ایران نیز این سازمان بدلیل همکاری با دیکتاتور سابق عراق صدام حسین بشدت منفورهستند. راه حل ارائه شده توسط رجوی بنام”راه سوم” – برای سرنگونی نظام سیاسی در ایران توسط مردم ایران و مقاومت سازمان یافته خود (منظورسازمان مجاهدین) – فقط به این دلیل تخیلیست که که سازمان مجاهدین خلق عملا هیچ پشتیبانی در مردم ایران ندارد و بعد از ۳۵ سال نتوانسته حتی جای پای کوتاهی در صحنه سیاسی ایران باز کند.

لازم به ذکر است، گردهمایی سالیانه مجاهدین در ویلپنت پاریس به گرامیداشت سالروز خشونت و اعلام مبارزه مسلحانه در ایران است که طی ۳۴ سال اخیر دهها هزار تن از جوانان ایرانی از هر دو طرف و بدون هیچ دستاورد سیاسی به خاک و خون کشیده شدند که هم اکنون رهبران و تبلیغاتچیهای مجاهدین با پاسداشت این روز و به ویژه دعوت از مهمانان و مقامات سیاسی و هنری، در صدد معکوس و مفید جلوه دادن رویداد فوق هستند.

آیا واقعا ما باید باور کنیم که همکاران شما سوابق این فرقه تروریستی را به اطلاع شما نرسانده اند؟ آیا به اطلاع شما نرسانده اند که سازمان مجاهدین خلق که یک گروه ایرانی هست، ولی ۹۰ در صد صندلی های سالن ویلپن پاریس را با استخدام آدم های اجاره ای از کشورهای لهستان و چک و پناهنگان آفریقایی پر می کند؟

در ابتدا در بحث های محفلی و گفتگو های دو نفره از این رویکرد سازمان در البانی استقبال می شود و حتی رویکرد جدید سازمان مورد تعجب و شگفتی اعضا واقع میشود ولی با مشخص شدن اهداف اصلی سازمان و موقت بودن این جشن و سرورها و استفاده تبلیغاتی گرفتن فیلم از این برنامه ها برای برنامه ویلپنت پاریس، اعضای منتقد در یک محفل مطرح کرده اند که” داستان کبوتر افعی نمی زاید” الان بیشتر وضع حال ما شده است و بدین ترتیب ناباوری خودشان را از سست شدن خط سرخ های سازمان و ملغی شدن نشست های مغزشویی عملیات جاری و دیگ ابراز می کنند.

مجاهدین می خواستند که با پیش آوردن این بحث بار دیگر نیروهایی که در اثر شرایط منطقه ای و محقق نشدن وعده های پوچ آقای رجوی نا امید و سرخورده تر شده بودند رو مشغول کنند اما در پس این موضوع این نیت هم وجود داشت که مجاهدین می خواستند از هر موقعیتی استفاده کنند که بتونند جایگزینی برای اشرفی که از دست رفته ایجاد کنند، نیروها به لیبرتی آورده شدند و خب شرایط لیبرتی به گونه ای نبود که مجاهدین بتونند فعالیتی داشته باشند

بنا بر اخباری که جدیدا ازتشکیلات مجاهدین در تیرانا، کشور البانی رسیده. سازمان مجاهدین با وعده و وعید های به همه نیروهای خود داده است. از سوئی به شدت روی نیروهای تشیکلات و آن افرادی که اعلام کرده اند هواداری هستند و میخواهند دنبال زندگی شان بروند

مهدی ابریشمچی و زهرا مریخی و یکنفر دیگر از اعضای سازمان در ساختمان اصلی فرماندهان سازمان در آلبانی که به مقر ۴۹ معروف شده است، مستقر می شوند. جالب این است که سازمان در این ساختمان نگهبانی های متعدد گذاشته است و این گونه برای مسولین آلبانی وانمود می کند که هر لحظه ممکن است رژیم به ما در اینجا حمله کند و خلاصه در انجا هم می خواهد نرخ خودش را بالا ببرد.

مسعود رجوی که هیچ مشغولیت ذهنی و عملی به جز هدایت ترور و خشونت و سرکوب را ندارد، با توجه به احتمال ریزش نیرو در آلبانی و همچنین تهدید اعضای جداشده خودش مستقیما وارد کار شده است و یک پیام صوتی برای اعضای سازمان در آلبانی ارسال کرده است و این پیام در ساختمان های سازمان در تیرانا برای اعضای سازمان پخش شده است. زمان ارسال این پیام حدودا یک ماه بعد از اعزام گروه دوم از لیبرتی به آلبانی بوده است که حدود ۴۰ نفر از این گروه از فرقه جدا شدند. در میان این افراد کادرهای با سابقه سازمان نیز بوده اند و همچنین در میان آنها چند تن از مجروحین نیز وجود داشته است. بعد از این ریزش نیرویی مسعود رجوی پیام فوق الذکر را داده است و اشاره کرده است که ۳۶ زالو را انداختیم بیرون.

اسامی تعدادی از فرماندهان نظامی اطلاعاتی مجاهدین خلق (ارتش خصوصی صدام) که در این مدت توسط رجوی به در تیرانا اعزام شده و در حال حاضر در آلبانی فرماندهی پروژه راه اندازی مرکز جایگزین عملیاتی (کمپ اشرف هزار برابر) را در این کشور بر عهده دارند. فعالیت این افراد در کنار فعالیت های مرتبط در عراق، آلبانی و پاریس احتمال برنامه سیستم های امنیتی اسرائیل برای انتقال مسعود رجوی (حال هر مقدار که از وی باقی مانده باشد) به آلبانی را قوی تر کرده است.