تاریخ سیاسی منطقه غرب آسیا، آکنده از نامهایی است که با شعار “نجات مردم” و “مبارزه با استبداد” پا به میدان گذاشتند، اما در نهایت، دست در دست دشمنان ملتها، بانی جنگ، ویرانی و آوارگی شدند. دو چهره در این مسیر بیش از همه نماد فریب و خیانتاند: احمد الشرع در سوریه و مسعود رجوی […]
تاریخ سیاسی منطقه غرب آسیا، آکنده از نامهایی است که با شعار “نجات مردم” و “مبارزه با استبداد” پا به میدان گذاشتند، اما در نهایت، دست در دست دشمنان ملتها، بانی جنگ، ویرانی و آوارگی شدند. دو چهره در این مسیر بیش از همه نماد فریب و خیانتاند: احمد الشرع در سوریه و مسعود رجوی در ایران.
احمد الشرع؛ از اپوزیسیون تا آوارگی یک ملت
احمد الشرع، از چهرههای شاخص اپوزیسیون سوریه در آغاز بحران ۲۰۱۱ بود که به عنوان یکی از سخنگویان و لابیگران شورای ملی سوریه، با همراهی دولتهای غربی و حمایت مستقیم عربستان، قطر، آمریکا و رژیم صهیونیستی، پروژه سرنگونی دولت قانونی سوریه را دنبال کرد. او بهجای گفتوگوی ملی و اصلاحات تدریجی، راه اسلحه، مزدوری و دخالت خارجی را برگزید؛ مسیری که در نهایت به فجایعی چون:
ظهور داعش و جبههالنصره
صدها هزار کشته و زخمی
میلیونها آواره
و نابودی زیرساختهای کشور سوریه منتهی شد.
احمد الشرع، بیآنکه خود صاحب طرحی ملی باشد، تنها نقش دلال سیاسی جنگ نیابتی را بازی کرد؛ مهرهای که در زمین آمریکا و اسرائیل حرکت کرد، و هنگامی که دیگر نیازی به او نبود، به فراموشی سپرده شد.
مسعود رجوی؛ نسخه ایرانی همان فریب
در ایران نیز فرقه مجاهدین خلق به رهبری مسعود رجوی، دقیقاً همان الگو را دنبال کرد؛ با این تفاوت که حتی زودتر از الشرع، پروژه خیانت را آغاز کرده بود. رجوی نیز:
با دشمن متجاوز ایران (صدام) همپیمان شد
عملیاتهای تروریستی کور در داخل کشور انجام داد
نقش ستون پنجم تحریمها و جنگ روانی را برای غرب بازی کرد
و خود را در کنار پروژههای اطلاعاتی موساد و سیا قرار داد.
هدف رجوی همان هدف الشرع بود: سقوط حکومت از بیرون، با اتکا به نیروی بیگانه، بدون تکیه بر مردم.
شباهتهای کلیدی رجوی و الشرع
موضوع| احمد الشرع| مسعود رجوی
شعار اولیه| دموکراسی برای سوریه| آزادی برای ایران
ابزار اجرا| جنگ نیابتی، حمایت غرب| عملیات تروریستی، حمایت صدام و آمریکا
نتیجه| تخریب سوریه، ظهور داعش| تنفر عمومی از گروه، بیاعتباری کامل سیاسی
سرنوشت| حذف از معادلات سیاسی فرار| انزوا و انقراض ایدئولوژیک
هشدار به حافظه تاریخی ما
مردم سوریه دیر فهمیدند که احمد الشرع و امثال او نه ناجی، بلکه «راهزن انقلاب» بودند؛ اما فهم این موضوع به بهای جان، خاک، خانه و کشورشان تمام شد. مردم ایران اما، با هوشیاری و تجربه تاریخی، چهره رجوی را به موقع شناختند.
رجوی در ذهن ایرانیان، نه یک مبارز یا حتی یک مخالف، بلکه نماد وطنفروشی و مزدوری سیاسی است.
نتیجهگیری
خائن، هر جا باشد، از یک جنس است. چه احمد الشرع در سوریه، چه رجوی در ایران؛ چهرههاییاند که با دروغ و وعدهی آزادی، بذر ویرانی کاشتند.
آنچه در سوریه رخ داد، درس عبرتی است برای ایران:
اگر رجوی و امثال او مجال مییافتند، امروز تهران هم مانند حلب بود و مردم ما نیز آواره در مرزها.
سالاری
