پاییز ۱۳۸۴ بعد از ۲۱ سال دوری از وطن و خانواده به اتفاق ۱۴تن دیگر از رها یافتگان از تشکیلات سیاه رجوی با یک هواپیمای سفید رنگUN به جانب موطن خود به پرواز در آمدیم و بنا به پیشنهاد خودمان با دور گرفتن چندین باره بر فراز برج آزادی با شور و شوق و هیجانی […]
پاییز ۱۳۸۴ بعد از ۲۱ سال دوری از وطن و خانواده به اتفاق ۱۴تن دیگر از رها یافتگان از تشکیلات سیاه رجوی با یک هواپیمای سفید رنگUN به جانب موطن خود به پرواز در آمدیم و بنا به پیشنهاد خودمان با دور گرفتن چندین باره بر فراز برج آزادی با شور و شوق و هیجانی وصف ناپذیر در فرودگاه به زمین نشستیم.
خدایی صادقانه بگویم که تاریخ دقیق بازگشتم را بخاطر ندارم که ۳۰ مهر۱۳۸۴ بوده است یا ۳۰ آذر همان سال که با فال نیک گرفتن آن ، امروز ۳۰ آذر بازگشتم را با عشق در کنار خانواده ام جشن گرفتم و اوقات خوشی را پشت سر گذاشتم.
اما پنجشنبه گذشته پیشاپیش به استقبال جشن بازگشتم از برای تماشای برج آزادی که دغدغه ام بود به تهران سفر کردیم.
شاید خیلیها چونان بنده خبر نداشته و ندارند که برج آزادی دارای طبقات و آسانسور بوده که در این بازدید خیلی کوتاه به شرح آن می پردازم.
علی پوراحمد
آنچه که از نزدیک مشاهده کردم در طبقات زیرین برج آزادی چندین تالار دیدنی نمایش ، نگارخانه، کتابخانه و موزه قرار دارد که تماشای هر بخش آن دیدنی و تماشایی و لذت بخش بود.
جالبتر اینکه برج آزادی دارای دو آسانسور پرسرعت بوده که ارتفاع ۴۷ متری را در یک چشم به زدن طی میکند و از طبقه چهارم آن براحتی میتوان بعنوان بام تهران زیبائیهای پایتخت را به تماشا نشست.
برایم دیدار از برج آزادی با تمام کم و کیف آن بسیار شیرین و بیادماندنی بود و صمیمانه از دوستان سابق اسیرم در تشکیلات واپسگرا و وطن فروش رجوی میخواهم با اندک تامل و بازنگری به گذشته و حال رو به اضمحلال و شکننده رجوی بخود آیند. که در آن صورت ایران و برج آزادی آن در یک قدمی شما قرار دارد که فقط و فقط به انتخاب شما بستگی دارد.
بنده که از انتخابم بسیار خشنود و برغم ناملایمات زندگی رضایت کامل دارم و خدایم را شاکرم.
علی پوراحمد