اخیرا در برنامه تلویزیونی به اصطلاح سیمای آزادی فرقه منحط رجوی برنامه ای در خصوص راه رسم رهبر منحرف این گروه در برخورد با افراد ناراضی در مقاطع حساس و استراتژیک پخش شد که واقعا اگر کسی این فرقه را نشناسد اینگونه برداشت می کند که گویی در درون تشکیلات رجوی دمکراسی آنهم از نوع توحیدی موج می زند. لازم دانستم تا مختصر توضیحاتی پیرامون برخورد های شخص مسعود رجوی در مواجه با افراد ناراضی که در مقاطع مختلف تصمیم به جدایی گرفتند بدهم. در مراحلی به قول سر کرده این فرقه واپسگرا که نقطه عطف نامیده می شد همگان را در سالن اجتماعات اشرف یا باقر زاده گرد می آوردند و در مقابل دروبینهای تبلیغاتی رجوی در کمال بی شرمی خطاب به جمع حاضر نطق می کرد که با استعانت و پیروی از امام حسین (ع) با توجه به شرایط خطیر فعلی و امکان وجود برخی از افراد تشکیلات که نمی توانند شرایط آن دوران را تحمل کنند به رسم سرور شهیدان چراغها را خاموش می کنیم و هرآنکس که تاب و توان این مرحله را ندارد می تواند براحتی صف فرقه را ترک نماید. البته این ژستها و ظاهر سازی ها صرفا جهت بازار گرمی جلوی دوربینها بوده و پس از پایان اینگونه نشستها موضوع و سناریو کاملا متفاوت بود. موارد متعددی که شخصا شاهد چند نمونه از آن را جهت روشنگری عرض می کنم. در سال 1377 که سرکرده فرقه آنرا سال سر نگونی نظام ایران نام گذاری و متعاقبا موضوع چراغ خاموش را مطرح کرده بود برخی که به وضوح به دجالیت رهبر فرقه پی برده و همه آنها متفق القول بودند که نه امسال بلکه سالهای آینده نیز فقط تکرار مکررات است و بس اعلام جدایی کردند و نمی دانم چه شد که رجوی یک باره راه و رسم سرور آزادگان آقا امام حسین را فراموش کرده و به دستور وی و همسرش مریم برخی از این افراد را که اگر لازم باشد در مقالات بعدی اسامیشان را نیز طرح خواهم نمود در زمین صبحگاه محور 6 به سر کردگی رقیه عباسی فرمانده محور جمع کرده و بین سایر افراد حاضر در آن مقر پس از دشنامهای زشت و زننده بصورت سنبلیک بدار آویختند تا عبرت دیگران شود و بدین وسیله شخصیت انسانی این افراد را که تنها گناهشان اعلام جدایی بود را اینگونه تضییع نمودند از اینگونه نمونه ها و موارد بسیار است و لیکن فرصت کوتاه و اینطور است که رجوی و زن اجاره ایش پشت ژست چراخ خاموش چه ها که بر سر جدا شدگان نیاوردند و البته قضاوت و حکم الهی آنرا به تاریخ محول می کنیم .