سرخوشی های بیهوده از مصاحبه آقای جفری!

سرخوشی های بیهوده از مصاحبه آقای جفری!
درج سخنان جیمز جفری مشاور ارشد وزیر امور خارجه ی امریکا در خاورمیانه و امور ایران با عنوان بیانیه ی خانم پارسایی بیش از آن که قابل بهره برداری برای فرقه ی رجوی باشد، باطل کننده ی سرمستی هایی است که به دنبال یک حکم از خود نشان داده و جشن برپا کردند!
وقتی جیمز جفری می گوید ما از مجاهدین حمایت نمی کنیم ،چون در لیست تروریستی قرار دارند ، باید سئوال کرد پس این همه به آب و آتش زدن برای نزدیک شدن به لابی های امریکایی چیست؟ و یا هم سویی و مزدوری کردن بر اساس کدام اصول اعتقادی فرقه است؟ این که مدت هاست با طرح راه حل سوم از سوی مریم رجوی ، ملتمسانه از امریکا و دولت های غربی می خواهید با دخالت در امور ایران و حمایت از فرقه به برقراری دموکراسی در ایران کمک کنند برای چیست؟ البته این سئوال ها را با عرض معذرت! از خانم پارسایی می پرسیم و تقاضای پاسخ داریم!
این پاسخ جیمز جفری به مصاحبه گر رادیو فردا که گفته این مردم ایران هستند که باید دولت را هر زمانی که خودشان تشخیص دهند تغییر دهند ، علاوه بر این که نشانه ی ضعف ابرقدرتی مثل امریکا در مقابل ملت ایران است، تودهنی محکمی است به رجوی و فرقه اش که این همه ادعا دارند مردم از آن ها حمایت می کنند، باید پرسید پس این مردم اگر حامی شما هستند چرا حرکتی دال بر حمایت از فرقه نمی کنند و هنوز شعار مرگ بر منافقین را سر می دهند. این جواب جیمز جفری همچنین بر بی خودی و رؤیا گونه فکر کردن و موضع گرفتن فرقه اشاره دارد که ایشان و دولت متبوعش متوجه شعور و مقاومت مردم ایران شدند ، هر چند مدام کارشکنی ها و تهدیدات خود علیه ملت را شدت می بخشند؛ اما ،فرقه ی ابله رجوی به این موضوع علیرغم واقعی بودنش اذعان ندارند تا آن جا که حتی رجوی در دیدار با فرمانده ی عراقی ( در زمان حکومت صدام) می گوید بریده ها هم مثل 70 میلیون ایرانی در بی خبری هستند و آن ها را به حال خود واگذارید ( از کتاب ارتش خصوصی صدام – نوشته آن سینگلتون )
ازسوی دیگر جیمز جفری تلاش محدثین ( که از قضا در این بیانیه هم جمله ای از او آورده شده) پس از اعلام تخصیص هزینه ی چند هزار دلاری برای فعالان مخالف در داخل ایران را محکوم کرده و حرکت وی را یک نوع دست و پا زدن تلقی می نماید. بنابراین سرتا پای سخنان وی بی اثر بودن چاپلوسی ها و تملق های فرقه است در نزدیکی و استمداد از امریکا، هر چند در جایی از صحبت هایش دست داشتن فرقه در خراب کاری های داخل عراق را رد نماید. این هم از سیاست های دوگانه ی آنان است که از طرفی تو دهنی می زنند و از آن طرف برای استفاده از فرقه به عنوان یک اهرم فشار علیه ایران این گونه سخن می گویند. این جاست که باید خانم پارسایی ، محدثین و بقیه ی فرقه ای ها به فکر فرو روند چرا با این سیاست دوگانه در مورد خود روبرو شدند؟ آیا جز این است که رجوی و فرقه اش در بحران بزرگی به سر می برند که دولت ها چنین رفتاری با ایشان دارند؟!