تعلیق گردهمایی فرقه مجاهدین خلق به دلیل احتمال تهدیدهای امنیتی نتیجه سناریویی بود که سران فرقه رجوی با همکاری پلیس آلبانی و سفارت آمریکا در آلبانی نوشتند اما این که نتیجه دلخواه مریم رجوی از این صحنه سازی‌ها حاصل می‌شود یا خیر، مسئله ای ست که نیاز به تحلیل بیشتری دارد.
کدام تهدید امنیتی؟
در طول چهار دهه حکمرانی فرقه‌ای مسعود و مریم رجوی بر تشکیلات مجاهدین خلق، همواره حصارهای بلند و سیاج‌های دورتادور قرارگاه‌های مجاهدین خلق برای مقابله با تهدیدهای فرار اعضای داخلی بوده است و نه تهدیدهای امنیتی از خارج قرارگاه. در حال حاضر، با حضور فعال انجمن آسیلا به عنوان نهادی برای حمایت از اعضای جدا شده از فرقه مجاهدین خلق یا به عبارت بهتر اعضای فرار کرده از قرارگاه اشرف سه، تهدیدهای داخلی اعضا برای ترک فرقه رجوی دوچندان شده است. بنابراین سران فرقه رجوی برای مقابله با تهدید فزاینده ریزش نیرو اقدام به لشکر کشی علیه اعضای آسیلا کردند و ماجراجویی‌های بازپرسی از اعضای آسیلا و بازرسی اموال آنها را با همکاری پلیس آلبانی و به احتمال زیاد سفارت امریکا به راه انداختند.
نتیجه همه این مقدمه چینی‌ها لغو برگزاری همایش سالانه مجاهدین خلق بود اما مصرف داخلی این خبر برای سران تشکیلات مجاهدین خلق پر‌سود‌تر از برگزاری همایش پرطمطراق هر ساله بود که نیاز به صرف هزینه بسیار برای لشکرکشی انواع و اقسام افراد ناآگاه از دانشجو و مهاجر و پناهنده آفریقایی گرفته تا مقامات سابق کشورهای غربی، داشت. اگر چه اعضای آسیلا ساعاتی پس از بازپرسی به زندگی عادی خود بازگشتند و بلافاصله با انتشار بیانیه‌ای اراده راسخ خود را برای ادامه فعالیت‌هایشان در حمایت از افراد جدا شده اعلام کردند، اما “جشن برچیده شدن بساط آسیلا” و خبر “تهدید امنیتی برای مجاهدین از جانب اعضای آسیلا به عنوان هسته‌های تروریستی حکومت ایران علیه اپوزیسیون” در کمپ اشرف 3 به اعضای اسیر بی‌خبر از رسانه‌های آزاد این پیام را می‌رساند که بیرون رفتن از حصارهای فرقه عواقب بسیار بدی دارد.
پایان نمایش در آلبانی
از سوی دیگر، پس از ممنوعیت برگزاری همایش سالانه مجاهدین خلق و ممنوعیت حضور مریم رجوی در خاک فرانسه، آلبانی تنها مکانی بود که می‌توانست مناسب برگزاری نمایش پرطمطراق هر ساله باشد اما پس از دو سال برگزاری آنلاین این گردهمایی، چالش روبروی مجاهدین برای برگزاری همایش حضوری امسال به آسانی قابل حل نبود چرا که بنظر نمی‌رسد که هیچ دانشجوی لهستانی یا پناهنده آفریقایی مشتاق باشد در ازای پرداخت پول، برای تور یک روزه با اتوبوس به تیرانا سفر کند. هر چه باشد، پاریس پایتخت رویایی فرانسه برای دانشجویان فقیر و پناهندگان عرب و آفریقایی جذابیت‌هایی داشت که به چند ساعت چرت زدن در گردهمایی ویلپنت می‌ارزید.
شاید امسال آخرین سالی باشد که مجاهدین خلق برای برگزاری همایش معروف به “گردهمایی بزرگ” اعلام برنامه کردند. اساسا بنظر میرسد که برگزاری همایش و صرف هزینه های بسیار برای اجاره کردن تماشاچی و سخنران و تکرار وعده های سرنگونی برای هزارمین بار، دردی از تشکیلات مریم رجوی دوا نمی‌کند. درد مجاهدین، درد جدا شدن افراد از تشکیلات است. دردی که از جانب اعضای انجمن آسیلا موجودیت کیش شخصیتی رجوی را تهدید می‌کند. امروز برای سران مجاهدین خلق، سرنگونی حکومت ایران به توقف فعالیت انجمن آسیلا تقلیل یافته است و این نشان می‌دهد که اعضای انجمن آسیلا در انجام رسالت خود موفق بوده‌اند.
رونمایی از کتاب خاطرات آقای رحمان محمدیان یکی از اعضای فعال انجمن آسیلا درست در روزی که مقرر بود همایش پر زرق و برق مجاهدین خلق در اشرف سه برگزار شود، آن هم در ساده ترین شکل ممکن در گوشه حیاط ساختمان انجمن در کنار شهروندان آلبانیایی نمایان‌گر روحیه مصمم اعضای انجمن برای ادامه تلاش‌ها برای رهایی دوستانشان از حصارهای فرقه رجوی است.
مزدا پارسی