آیا حق من نیست که بتوانم با برادر اسیرم دیدار و گفتگو داشته باشم؟

نامه ی آقای مرتضی پورحسن کویخی به نخست وزیر آلبانی

جناب آقای ادی راما سلامم را بپذیرید
لازم به ذکراست دولت شما میزبان شماری پناهجو از اعضای سازمان مجاهدین خلق هست که برادرم اسماعیل پورحسن کویخی را نیز شامل میشود.

برادر اسیرم درهمین ایام درهنگامی که علیه دشمن متجاوزصدام درحال جنگ وکارزاردردفاع ازآب وخاک خود بود، بواسطه حمله و هجوم مشترکی از صدام و رجوی در 28 خرداد 1367 درمنطقه شهر مهران دستگیر و به اسارت درآمد.

مرتضی پورحسن کویخی

براساس توافق فی مابین ایران وعراق در خاتمه جنگ هشت ساله در انتظار بازگشت عزیزمان به خاک وطن و کانون خانواده بودیم ولیکن درپرس وجو از آزاده های بازگشتی به ایران که بین ایران وعراق تبادل شده بودند، خبردار شدیم که برادرم دراثر القائات انجام گرفته فرقه ای ترس و وحشت داشت که به ایران برگردد و لذا بالاجبار در گروه رجوی ماندگار شد و ضمن ایجاد نگرانی های زیاد برای من وخانواده اش خاصه مادرمرحومم، عمر و جوانی اش را به تباهی گذراند.
از شما جناب اقای نخست وزیر مصرانه خواهان تمهیداتی بمنظور دیدار از نزدیک با برادر اسیرم هستم تا بتوانم بواسطه کار نیک و امر خیرخواهانه شما با دیدار برادرم به نگرانی هایم خاصه در شرایط حاکمیت ویروس خطرناک کرونا در دنیا از جمله در کشورتان خاتمه ببخشم .

پیشاپیش از مساعدت شما سپاسگزارم .

حاج مرتضی پورحسن کویخی

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا