تفاوت ظاهری آشکار بین ساکنان اشرف و هواداران مجاهدین در خیابان‌های غرب

تفاوت آشکار بین اعضای مجاهدین خلق در مقرشان در آلبانی و هواداران ادعایی آنها در خیابان‌های شهرهای غربی، از زمینه‌های متفاوت حضور عمومی و استقلال فردی ناشی می‌شود. در اردوگاه مجاهدین خلق موسوم اشرف ۳، واقع در نزدیکی روستای مانز، آلبانی، اعضای زن مجبور به پوشیدن لباس فرم و حجاب هستند و اعضای مرد مزم […]

تفاوت آشکار بین اعضای مجاهدین خلق در مقرشان در آلبانی و هواداران ادعایی آنها در خیابان‌های شهرهای غربی، از زمینه‌های متفاوت حضور عمومی و استقلال فردی ناشی می‌شود.

در اردوگاه مجاهدین خلق موسوم اشرف ۳، واقع در نزدیکی روستای مانز، آلبانی، اعضای زن مجبور به پوشیدن لباس فرم و حجاب هستند و اعضای مرد مزم هستند لباس فرم، پیراهن آستین بلند و شلوار بپوشند. این ظاهر سازمان یافته، منعکس کننده محیط داخلی مجاهدین خلق و تأکید شدید آن بر هویت جمعی است. علاوه بر این، مسعود رجوی، رهبر ناپدید شده این گروه، در پیام اخیر خود آشکارا اعلام کرد که زنان مجاهد (اعضای زن مجاهدین خلق) حجاب خود را بر نمی‌دارند زیرا او نمی‌خواهد جمهوری اسلامی را خوشحال کند!

برعکس، هواداران مجاهدین خلق که در تظاهرات این گروه در شهرهای غربی مانند بروکسل یا نیویورک شرکت می‌کنند، افرادی هستند که ممکن است عضو تمام وقت مجاهدین خلق باشند یا نباشند. و البته، بخش بزرگی از آنها هوادارانی هستند که توسط یکی از اعضای خانواده شان که عضو رسمی تشکیلات است، با این گروه مرتبط نگه داشته می‌شوند.

ظاهر معترضان عمومی بیشتر به انتخاب‌های شخصی، هنجارهای فرهنگی محلی و ساختار دموگرافیک جمعیت اجاره‌ای بستگی دارد که از سراسر اروپا یا ایالات متحده با اتوبوس به عنوان مهاجران ایرانی در این تجمع حاضر می‌شوند. آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار حاضر در تجمع اخیر مجاهدین خلق در بیرون ساختمان اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۳ سپتامبر ۲۰۲۵ در شهر نیویورک، نمونه‌هایی از معترضان اجاره‌ای هستند.

این به اصطلاح هواداران مجاهدین خلق که پرچم‌های این گروه را تکان می‌دهند و جلیقه‌های زرد با تصاویر مسعود و مریم رجوی بر روی آنها می‌پوشند، توسط گروه‌های پوششی مجاهدین مانند OIAC (سازمان جوامع ایرانی-آمریکایی) بسیج می‌شوند. رهبران مجاهدین خلق قصد دارند تصویری امروزی و قابل درک برای مخاطبان غربی ارائه دهند که شامل لباس‌های غربی معاصر، به جای ظاهر فرقه‌ای و یکدست مرسوم در داخلی اشرف 3، باشد.

در واقع، در ساختار داخلی مجاهدین خلق انتخاب آزاد لباس و ظاهر مقدور نیست. اعضای مرد مجاهدین خلق حتی در انتخاب مدل‌های سبیل و ریش خود آزاد نیستند. فقط سبیل برای آنها مجاز است.

این تمایز بین ظاهر معترضان مجاهدین خلق و ساکنان اشرف، تلاش‌های استراتژیک سران مجاهدین خلق را برای ارائه تصاویر مختلف، بسته به مخاطب و محیط، برجسته می‌کند.
تصاویر اشرف ۳ حس اجبار و سنگینی را تقویت می‌کند، در حالی که تظاهرات عمومی در خارج از کشور اولویتش ابراز وجود به عنوان یک جنبش “دموکراتیک” است که هم با حکومت اسلامی و هم شاهنشاهی مخالف است. و این ریاکاری آشکار است.

مزدا پارسی