پدرانی که سهمشان از پدری، انتظار بود

روز پدر، روز قدردانی از مردانی است که ستون خانواده بودند؛ مردانی که با دستان پینه‌بسته، با قلبی پر از عشق و با سکوتی آمیخته به صبوری، زندگی ساختند. اما در میان همه پدران، هستند پدرانی که روز پدر برایشان رنگ دیگری داشت؛ پدرانی که سهمشان از پدری، انتظار بود… انتظاری بی‌پایان. پدرانی که فرزندانشان […]

روز پدر، روز قدردانی از مردانی است که ستون خانواده بودند؛ مردانی که با دستان پینه‌بسته، با قلبی پر از عشق و با سکوتی آمیخته به صبوری، زندگی ساختند.

اما در میان همه پدران، هستند پدرانی که روز پدر برایشان رنگ دیگری داشت؛ پدرانی که سهمشان از پدری، انتظار بود… انتظاری بی‌پایان. پدرانی که فرزندانشان در زندان‌ها و پشت دیوارهای بلند بی‌خبری تشکیلات منحوس رجوی گرفتار شدند. پدرانی که سال‌ها با امید دیدار، هر صبح را آغاز کردند و هر شب را با حسرت به پایان رساندند.

آنان چشم به در دوختند، گوش به زنگ ماندند و دل به خبرهای نرسیده خوش کردند؛ اما اجل، مجال نداد. آن‌ها رفتند، بی‌آنکه یک‌بار دیگر فرزندشان را در آغوش بگیرند. رفتند، بی‌آنکه صدای «بابا» را دوباره بشنوند. رفتند و حسرت دیدار را با خود به خاک سپردند. این پدران، قربانی خاموشِ رنجی شدند که در انبوه جنایات بی شمار تشکیلات ضد بشری رجوی کمتر دیده شد؛ رنج دوری از فرزند، رنج ناتمام ماندنِ پدری. آن‌ها با صبری سنگین، بار اندوه را بر دوش کشیدند تا آخرین نفس.

روز پدر، فقط روز هدیه و تبریک نیست؛ روز یادآوری است. یادآوریِ پدرانی که دیگر در میان ما نیستند،
مثل مرحوم کربلایی صباغ
مرحوم رضوی زاده بهابادی
مرحوم پایدار اردکانی
مرحوم عباس زارع زاده بغداد آبادی
مرحوم احمد حائری میبدی
مرحوم محمد مسیح
مرحوم محمد سلطانی گردفرامرزی
مرحوم غفوری رکن آبادی
مرحوم دهقانپورفراشاه

در این روز ضمن تبریک ولادت با سعادت امیر المومنین حضرت علی علیه اسلام که روز پدر متبرک از ولادت ایشان است به احترام همه پدرانی که چشم‌انتظار رفتند و به دیدار نرسیدند، سر تعظیم فرود می‌آوریم.
روحشان قرین رحمت الهی، و یادشان همیشه زنده باد.

محمد حسین سعادت