اری این همان حیله وتاکتیکهای سران فرقه مجاهدین است که اینبار با علم کردن چرندیات و زیرعلامت سوال بردن دولت عراق ونسبت دادن اقای مالکی به ایران میخواهد همان حرف مسعود رجوی را به کرسی بنشانند وطوری وانمود کنند که افراد با رضایت خود در اشرف یا لیبرتی همان کمپ موقت مانده ونمیخواهند جدا شوند این در حالی است که بجز تعداد انگشت شماری که انهم دست در خون مردم عراق وجوانان ایران دارند هیچکس حاضر نیست که در ان جهنم ساخته رجوی برای یک لحظه بماند. رهبری این فرقه طوری وانمود میکنند که گویی این حرف اسیران است خیر این حرف سران وقاتلان و تروریستهای این فرقه است.

در جریان 19 فروردین موضوع این بود که سازمان قضیه را از قبل میدانست ولی هیچ اطلاعی به افراد خود نداده بود. نیروهای زیادی را در اضلاع خصوصا در شمال پادگان چیده بودند و شرایط عملا حالت آماده باش داشت. ساعت 12 شب به ما اطلاع دادند که عراقی ها همراه با نیروهای رژیم میخواهند حمله کنند و افرادی را دستگیر کرده و تحویل ایران بدهند. آنشب تا صبح نگذاشتند بخوابیم. مدام تأکید میکردند که باید با تمام قوا جلوی ورود نیروهای عراقی به داخل پادگان را بگیریم که یا کشته شویم یا مانع آنان گردیم. مدام صحبت میکردند و ما را تحریک می نمودند که باید از اشرف که شرف هر مجاهد خلق است تا پای جان دفاع کنیم و نگذاریم پای هیچ غریبه ای به آن برسد.

از شما می خواهیم به عنوان یک سازمان حقوق بشری، با محکوم کردن رهبران این سازمان علیه هزاران تن از افراد ساکن اشرف، آنان را تحت فشار قرار دهید تا به خواسته های بین المللی و خانواده های ساکنان اشرف و دولت عراق پاسخ داده و هرچه زودتر کمک کنند تا پروسۀ نقل و انتقال این افراد به محل مناسبی که به طور مستقیم با ارگانهای ذیربط بین المللی تماس داشته باشند فراهم شود. ما اعضای پیشین این فرقۀ مخوف، که طی همین سالهای اخیر خود را به شیوه های مختلف از اشرف رها کرده ایم، در صورت نیاز می توانیم ترفندهای مختلف این فرقه را جهت هرچه طولانی تر کردن این پروسه افشا نماییم

من با سازمان مخالفم این سازمان یک سازمان ضد دین و ضد انسان است و من جداشدم که جلوگیری کنم از سوأستفاده آنها از بقیه آدمهایی که مثل من گرفتارش شده اند , من ازشما فقط خواستم که مطالبم را منتشر کنید تا بگوش همه برسد و اگر خبری هم شد همه بدانند , اینجا به پلیس مراجعه کرده ام و هم مدارک را ارائه کردم و گفتم که با سازمان بودم و الان جانم در خطر است والبته فکر نمیکنم دیگر سازمان با این همه بحث در باره من در سایتها جرأت کند به سراغ من بیاید چون همه دیگر میدانند که کار آنهاست حتی پلیس هامبورگ , همین بهترین کمک شما به من بوده و متشکر هستم.

تبریک تبریک و صدهزار تبریک به میمنت خلاصی ات و به شجاعت و جسارتت، سیروس جان، باید به رجویها گفت که هرگز ازدست جداشدگان قهرمان درامان نخواهند بود و این تشکیلات مخوف و نخ نمای آنهاست که رو به اضمحلال و نابودی است. با همت و عزم راسخ ما جدا شدگان و مقاومت قابل ستایش خانواده های اعضای دربند است که با جرات باید نوید رهایی تمام ناراضیان واسیران دربند فرقه را به دنیای آزاد داد. ایمان داشته باش که ظلم وستم فرقه رجوی در حق اعضای دربند و خانواده های آنان با همت همین عزیزان و با حمایت و کمک ما اعضای جداشده به قطع و یقین به پایان خواهد رسید

من سالهاست به شهادت همه کسانی که در انجمن و دفاتر مجاهدین در شهرهای مختلف آلمان رفت و آمد داشته اند و من را میشناسند همشه زیر تیغ مجاهدین بودم و بیشترین تهمت ها و ناسزاها را نصیب من کرده اند و جرم من همیشه یاد آوری اصول و احکام شریعت و آیه های کتاب خدا بوده بس ,آخرین بار به خواهر مهری که از مسئولین مجاهدین در هامبورگ است گفتم که غریبا ما مجاهدین ادعای کثرت گرایی و انتخابات داریم اما در درون نه مسلمان اجازه قرآن خواندن دارد و نه کمونیست اجازه اظهار نظر , مسیحی باید مسلمان شود و سنی باید شیعه شود و شیعه باید از دین و مذهبش چیزی نگوید.

چند روز قبل مطلع شدم که یکی از دوستان قدیمی ام به نام احسان بیدی با تصمیمی عاقلانه و شجاعانه، خود را از اسارت رجویها رها کرد. جا دارد همین جا خوشحالی قلبی و تبریک و چشم روشنی خودم را به احسان و خانواده محترمشان عرض نمایم. براستی که هیچ لحظه ای، با شکوهتر، وزیباتر از لحظه جدایی ازفرقه منحوس رجوی نیست. لحظاتی که انسان طعم شیرین آزادی را احساس میکند! لحظاتی که هرگز در اردوگاه اشرف به هیچیک ازاعضای اسیرش دست نداده وسالیان است که با طعم شیرین آزادی بیگانه اند.

ما جمعی از جدا شدگان سازمان مجاهدین خلق که برای رهایی از مناسبات ضد دموکراتیک و فرقه ای این گروه با تحمل سختی ها و مشقات فراوان در سال 2004 میلادی و بعد از قرارگاه اشرف خارج شده و از طریق مقامات ارتش امریکا و مساعدت مقامات محترم کمیته بین الملی صلیب سرخ به کشور خویش بازگشته ایم، برای هر آنچه که با ما رفته است و بی شک مغایرت تام و تمام با موازین مسلم و شناخته شده ی حقوق بشری از جمله حق انتخاب روش و شیوه ی زندگی آدمی دارد، قصد داریم علیه رهبران سازمان مجاهدین خلق در دادگاههای بین المللی اقامه دعوی کرده و شکایت کنیم تا حقوق مادی و معنوی از دست رفته ی خود را باز ستانیم.

ترک فرقه و بریدن از ایدئولوژی فرقه ای بسته شدن آخرین درهاست. گذشته پشت سرگذاشته شده است و ما باید راه خود را البته به تنهایی بدست آینده با بوجود آوردن روابط جدید و دوستان جدید از نو شروع کنیم. واقعیت اینست که از کنار بزرگترین واقعه عمر خود نمی شود براحتی گذشت ولی زندگی مسیری طولانی دارد و گذشته ها باید در گذشته بماند. باید عضویت خود در فرقه را تجزیه و تحلیل کرده و در حالیکه با فریب و برنامۀ گام به گام نفوذ به کار گرفته شده که ما را بدرون گروه کشانده آشنا شویم و نسبت بخودمان کمتر سخت گیری کنیم و از چیزهای ساده لذت ببریم.

آقای قزل قارش دیدگاه خودش را نسبت به فرقه رجوی اینگونه توضیح داد که با توجه به اینکه تعداد زیادی از نیروهای رجوی به کمپ ترانزیت موقت منتقل شده اند و این کار ادامه دارد مشخص است که دیگر تشکیلات رجوی از هم پاشیده و دیگر انسجام و تشکیلات قبل را ندارد و از کنترل مسئولین فرقه خارج شده و دیگر سازمان مجاهدین از هم پاشیده و از بین می رود.در پی از هم پاشی این تشکیلات تعداد زیادی از فرقه جدا می شوند و بعد رازهای زیادی از جنایت های رجوی بر ملا می شود و اینکه چگونه تعداد چند هزار نفر را علاف و سرکیسه کرده و مردم ایران کاملا این فرقه را می شناسند و نفرت مردم از این فرقه بیشتر و بیشتر می شود.

یکی دیگر از عناصر فریب خورده گروه تروریستی مجاهدین و از اعضای باسابقه آن، با عبور از موانع حفاظتی اردوگاه موقت این گروه درنزدیکی فرودگاه بغداد، خود را تسلیم نیروهای پلیس عراق کرد. این عضو جدا شده از گروه تروریستی مجاهدین که بعد از ظهر چهارشنبه (6 اردیبهشت) موفق به فرار از اردوگاه این گروه شد، علی نجاتی نام دارد و از عناصر قدیمی مجاهدین به شمار می رود.

اینجانب احسان بیدی فرزنذ محمد تقی، جدایی خود را از سازمان مجاهدین خلق (فرقه منحرف و فاسد رجوی) اعلام می نمایم.10 سال قبل فریب تبلیغات مجاهدین خلق را خورده و خود را اسیر این فرقه نمودم. 10 سال از بهترین دوران زندگی خود را در پشت حصارهای پادگان اشرف بدون هیچ نتیجه ای گذرانده و فقط اسیر وعده های تو خالی رجوی و دیگر رهبران فرقه شدم. به عنوان یک جوان ایرانی وقتی متوجه اشتباه خود شدم که راه بازگشتی وجود نداشت و جرات ابراز نظر در داخل تشکیلات را هم نداشتم.