در شرایطی که خبرگزاریها و رسانه های جهان خبر از قبول مسئولیت انفجار پارلمان عراق توسط گروههای وابسته به القاعده را میدهند، مریم رجوی رئیس جمهور خود انتصابی و همدست تروریستها، پیشدستی کرده و عادتاً به تأسی از همسر گمشده اش گنده تر از دهانش افاضه نموده، ضمن تسلیت به مردم عراق و خانواده العوض این عمل را به نمایندگی از مردم ایران محکوم و آنرا به جمهوری اسلامی نسبت داد.

من به قرارگاه اشرف نرفتم که تجربه ای از آنجا داشته باشم و بعد به خودم بگویم چیزهائی یاد گرفتم و یا یاد نگرفتم. مدتی در آنجا بودم خیلی هم برایم سخت گذشت خاطرات تلخی از قرارگاه اشرف دارم و سازمان چیز جالبی برای ما نداشت برای من نوعی به خصوص. وقتی به خودم و به زندگی خودم نگاه می کنم منظورم قبل از پیوستن به سازمان بود، قبل از رفتن به اشرف دید دیگه ای نسبت به سازمان داشتم، با حرص و ولع رادیوی سازمان را گوش می کردم معمولا به سازمان فکر می کردم و به خودم می گفتم که آنها واقعا انقلابیند

مراسم امسال که دومین یادبود قربانیان بود ؛ در فضایی صمیمی و پر از معنویت برگزار شد. حاضرین که همه از اعضای جدا شده از فرقه مجاهدین خلق بودند،همگی قربانی شدن در چنگال سازمان را سالیانی دراز با پوست و گوشت و خون خود حس کرده بودند. همه این عزیزان میدانستند که خواست سازمان به قربانگاه فرستادن آنان بوده درست مثل عزیزانی که امروز به یاد آنها گرد آمده بودند، اما خوشبختانه هر کدام بطریقی جان بدر برده وامروز برای نجات دیگر دوستانشان به ندای وجدانشان لبیک گفته و فعالیتی پیگیر و عمیق و انساندوستانه را درقالب تشکلهای مختلفی پی گرفته اند

وقتی که تاریخچه عملیات را مرور می کردم به یک نکته مهم برخوردم. و اینکه در عملیات تروریستی سازمان، چه کسی مشخص میکند که آن فرد را بایستی ترور کرد؟ و با توجه به اینکه این حکم بدون حضور متهم و وکیل مدافع مشخص می گردد، مجرم بودن فردی که ترور خواهد شد چگونه مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟ خیلی فکر کردم. که بالاخره در این جنگ چه معیاری برای مشخص کردن خلق و ضد خلق داریم. و چه قانونی در اینجا حکم می کند.

صبح بخیر، ساعت 11 صبح است و برنامه ما بصورت زنده از استودیوی بی بی سی بخش آسیا پخش میشود و طی یکساعت آینده با شما خواهیم بود. آیا میدانستید که یک متخصص کامپیوتر چهل و چند ساله با سلاح کلاشنیکف آشنایی داشته و دارای یک بچه 6 ساله است؟ آن سینگلتون گذشته ای متفاوت با اغلب مردم دارد. او به عراق رفته و با سازمان مجاهدین خلق به مدت 10 سال همراه بوده که تلاش میکردند دولت ایران را سرنگون نمایند.

اگر بخواهم صادق باشم من هیچگونه تصمیمی نداشتم که خودم یا دیگران را بکشم. اما در هر صورت چیزی که نمیفهمیدم این بود که من کاملا توی دست آنها بودم. اگر در آن زمان بر فرض مسعود رجوی که رهبر مجاهدین بود اعلام میکرد که ما قرار است به ایران حمله کنیم من هم با آنها میرفتم. اگر چه تمایلی به این کار نداشتم ولی میدانستم که در اعماق وجودم اراده ای که در برابر این خواسته مقاومت کنم نداشتم. القائات روانی آنقدر قوی و همه جانبه و مستمر بود که هرگز اجازه فکر کردن و تمرکز نمودن بر سایر مسائل را نمیداد. همانطور که گفتم آنها فضایی را بوجود آورده بودند که هیچگونه ارتباط بیرونی وجود نداشت و اشاره کردم که حتی با خانواده خود رابطه نداشتم.

بله برای من که خواستار خروج از اشرف بودم نشست فردی گذاشته بودند و اما پروین صفائی تمام فرمانده های ستادی را جمع می کرد و برای اینکه مرا کاملا تحت فشار روانی و ذهنی بگذارند دور من جمع می شدند. افرادی مثل جواد خراسان را می آوردند یا قدرت حیدری یا از فرماندهان زن در نشست به اصطلاح توجیهی من شرکت داشتند از جمله معصومه پیرهادی.

در اخبار سایت سازمان مجاهدین خلق ایران خبری تحت عنوان”تصمیم به تکرار قتل عام زندانیان سیاسی در صورت تهاجم نظامی آمریکا” منتشر شده بود که در نوع خود بی سابقه و در خور توجه و تعمق است. در این خبر کوتاه ادعا شده است که در یک جلسه درونی در سطح بالاترین مقام های نظام تصمیم گرفته شده تا”در صورت تهاجم نظامی آمریکا به مراکز هسته ای و نظامی برای جلوگیری از بهم ریختگی اوضاع داخلی و کنترل آن، بایستی مانند سال 1367 به قتل عام زندانیان سیاسی اقدام کرد”.

پیام شما به تاریخ 5 فروردین 86 که امروز یعنی 8 فروردین در اخبار سایت مجاهدین خلق ایران منعکس گردیده بود را به دقت خواندم. نامه حاضر در خصوص این پیام و چهارمین نامه ایست که طی چهار سال اخیر یعنی از زمان دستگیری ام در سوریه و انتقالم به ایران برایتان مینویسم. قبل از این در مقطع 22 بهمن، سالروز قیام ضد سلطنتی مردم ایران، و همچنین اول فروردین، یعنی عید نوروز، منتظر پیام های تبریک مفصل شما طبق روال گذشته بودم. خصوصا مایل بودم حال که امکان ارتباط شما فراهم گردیده است، جمعبندی کامل شما از اوضاع و احوال سیاسی ایران و مقاومت را در پیام 22 بهمن بخوانم. همچنین تعجب کردم که در آستانه فرارسیدن سال نو پیام تبریکی حداقل به هواداران خود ندادید.

با توجه به گزارش یاد شده در سایت ایران افشاگر لازم دیدم جوابیه ئی را تنظیم کرده و برای درج در سایت بفرستم گزارش ذکر شده را که خواندم بسیار خوشحال شدم از اینکه پس از مدتها بالاخره سازمان از خود واکنشی نشان داد و این اطلاعات را در ستاد انتخاباتی منگل خود جمع آوری کرده و نوشته است. ولی باید بگویم این دستگاه اطلاعاتی بسیار ضعیف عمل کرده، چون افراد آن برای جمع آوری اطلاعات از قرارگاه اشرف نمی توانند خارج شوند اما من که خارج از قرارگاه هستم و آزادانه هرکجا که دلم بخواهد میروم سعی کردم اطلاعات آنها را تکمیل کنم و برایشان ارسال کرده تا مقاله شان تکمیل شود و برای خواننده ابهامی بوجود نیاید

قادر رحمانی: عباس داوری (رحمان) در آن نشست گفت: چون کار خارج کردن افرادی که تمایل دارند از سازمان جدا بشوند از نظر مقامات عراقی غیر قانونی است و صاحبخانه(صدام) هم گفته کار غیر قانونی نکنید پس ما مجبوریم نفراتی که قصد خروج از سازمان را دارند تحویل نیروهای امنیتی عراق(استخبارات) بدهیم. این سخنان رحمان برای جمعی که در سالن اجتماعات نشسته بودند ترسناک و تهدید کننده بشمار می رفت. مسئول نشست هم مسعود و مریم بود با این توضیحاتی که در نشست بیان شد درواقع و به طور غیر مستقیم کل افراد سازمان تهدید شدند. مسعود و عباس داوری در نشست تاکید کردند که اگر کسی و یا کسانی قصد خروج از سازمان را دارند ما تحویل استخبارات میدهیم و چون عراقی ها هم فرد را خارج از سازمان به رسمیت نمی شناسند و در قوانینشان نیز چیزی به اسم پناهنده ندارند لاجرم افراد خواهان جدایی از سازمان را دولت عراق به زندان ابوغریب می فرستد و کسی هم که سمت فردی ندارد چون اینجا سمت فردی معنا ندارد.

خانمهایی که سابقه طولانی در سازمان مجاهدین خلق داشتند و هم اکنون از این فرقه جداشده اند، در یک جلسه بزرگداشت که توسط انجمن نجات در اصفهان و در سالگرد روز جهانی زن ترتیب داده شده بود شرکت کردند ؛ آنها جمعبندی از تجارب خود از روابط و مناسبات فرقه ای در درون سازمان مجاهدین خلق برای خانواده های نگران اعضای سازمان مجاهدین خلق ارائه نمودند. فضای حاکم بر فرقه نیز توضیح داده شد و آنها تشریح نمودند که چگونه زنان، حتی بیشتر از مردان، در سازمان مورد سوء استفاده روانی قرار میگیرند.