رهبری عقیدتی مجاهدین، از ابتذال تا وقاحت
مطالعه و تامل در نامه ی پدر و مادر آقای اکبر خسروی که به مقامات صلیب سرخ نوشته اند ؛ و فرزندشان اکبر سالهای طولانی ست بدون هیچ امکان تماس و یا ارتباط با خانواده اش در ایران تحت سیطره ی فرقه رجوی در قرارگاه اشرف بسر میبرد، بوضوح انگیزههای اعتراضی نیرومند والدینی چشم انتظار و غمناک را به تصویر می کشد که از اسارت ذهنی و فیزیکی فرزندشان در مناسباتی غیر دموکراتیک در عصر کنونی، بستوه آمده اند.
رهبران مجاهدین و اقدامات مغایر با انسانیت
آیا رهبران فرقه ی ستیزه جو و خشونت طلب مجاهدین می دانند آقای قادر ارمکان به غیر از پدر و مادری محترم و عزیز، همسر و فرزندی دارد که طی مدت بیست و سه سال در انتظار دیدار قادر لحظه شماری می کنند؟ براستی اقدام ضد انسانی رهبران مجاهدین در اجازه ندادن به قادر برای حتی یک تماس تلفنی با اعضای خانواده، همسر و فرزند بیقرارش، چه توجیه اخلاقی دارد؟ چه استنباطی می توان از این شیوه ی رفتاری داشت؟
رجوی و وحشت از تجمع خانواده ها – قسمت دوم
تمامی این جیغ و داد مسئولین فرقه در دستگاههای تبلیغاتی منگول شان ناشی از به هدف خوردن افشاگری بازگشته ها در میان خانواده ها و در این گرده همایی است البته آنها تنها راه مقابله را جنگ تبلیغاتی در رسانه های خود می بینند در لابلای تبلیغات و به اصطلاح افشاگری شوی تلویزیونی بعضا خانواده هایی را که در این تجمعات شرکت داشتند از بسیجیان و مزدوران رژیم نام برده است.
در خواست خانواده های گیلانی از رئیس جمهور ایران
درحیات صدام معدوم که مطلقا خبری ازبود یا نبود فرزندانمان نداشتیم و انها اجازه برقراری هیچگونه ارتباط خانوادگی را نداشتند. ولیکن باورمان شده بود که بعدازسرنگونی صدام واطلاع ازاسارت فرزندان وبستگان خوددرفرقه رجوی بتوانیم با آنها دیدارکرده وکمی آرام بگیریم. اما سرنوشت طوردیگری رقم خورد واین بارنیزسازمان با مزدوری وخوش رقصی به قوای اشغالگرامریکایی، موانعی را دردیدار خانوادگی مان ایجاد کرد که کما فی السابق، 5 سال دیگرنیز ازاعزام به عراق ودیداروملاقات با فرزندانمان محروم شدیم.
دنیای تاریک مجاهدین
نامه ی اعتراضی آقای دکتر وحید پژمانفر در رابطه با مناسبات فاشیستی حاکم بر قرارگاه اشرف و طرح خواسته منطقی خویش در رابطه با امکان تماس برادرش علیرضا با وی و سایر اعضای خانواده اش، که خطاب به مقامات کمیته بین المللی صلیب سرخ و سایر نهادهای ذیربط حقوق بشری نوشته شده است، حکایت تلخ و درخوری ست از رفتار غیر انسانی و غیر دموکراتیک سردمداران مجاهدین بر علیه نیروهای مستقر در قرارگاه اشرف و خانواده هایی که به احساسات و عواطف انسانی و خانوادگی آنها اهمیتی داده نمی شود.
گفتگوی هیئت انجمن نجات با مقامات UNHCR
نمایندگان هیئت انجمن نجات با مقامات و مسئولین UNHCR در ژنو دیدار و ملاقات کردند. در این ملاقات آقای آرش صامتی پور ضمن بیان تهدیدات متوجه اعضای اسیر در زندان اشرف، با استناد به مدارک، عکس و فیلم و گواهی شهودی که از سوی انجمن نجات تهیه و تنظیم شده است به روشنگری در مورد فرقه ی رجوی پرداخت.
خانه جایی در این نزدیکی
بگذارید چند تا از نداشته های اعضا فرقه رجوی را هم بگویم. حق انتخاب لباس. اعضای فرقه ی رجوی در اشرف مجبورند آنچه به آنها دیکته می شود را بپوشند. لباس خاکی نظامی. بصورت دراز مدت این مسئله چه تاثیری در ذهن و روح افراد باقی خواهد گزارد؟ درست مثل لباس زندانی ها.
هیئتی از انجمن نجات درژنو
اکنون که دولت عراق، صلیب سرخ جهانی و کمیساریای عالی پناهندگی سازمان ملل امکان دسترسی به افراد باقی مانده در کمپ را بدست آورده اند، انجمن نجات خواستار برقراری حمایت های جدی از این افراد و احقاق حقوق انسانی از دست رفته آنان می باشد.
انجمن نجات در اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل
انجمن نجات معتقد است که اگر آن دسته از اعضای گروه مجاهدین که مرتکب جنایت نشدهاند، بتوانند آزادانه و به دور از شستشوی مغزی سران گروه تصمیم بگیرند، اساسا تروریسم را نفی و خواهان بازگشت به جامعه هستند. به همین جهت در شرایط کنونی باید مانع از سوء استفاده سیاسی سرکردگان از اعضای حاضر در قراراگاه اشرف شد.
سفر هیئت نمایندگی انجمن نجات به ژنو
هیئتی از انجمن نجات جهت شرکت در اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد و همچنین دیدار با سازمان های بین المللی و حقوق بشری، ملاقات با هیئت های نمایندگی از کشورهای شرکت کننده در اجلاس، با هدف جلوگیری از سو استفاده سیاسی از اسرای باقی مانده در اشرف و تضمین کامل حقوق انسانی افرادی که اساسا تروریسم را نفی وخواهان بازگشت به جامعه هستند، وارد ژنو شده است.
زندگی را از نو شروع کن
منصورجان من تورا درتلویزیون دیدم که خواسته اید به ایران برنگردید من به تو تحمیل نمیکنم فقط دلم میخواهد ازآن سازمان لعنتی که سرنوشت تورا سیاه نمودند و به این سرنوشت شوم گرفتارشدی جدا شوید هرکجا دلت میخواهد برو. لعنت به صدام که شما را بدبخت کرد.
آخرین فرصت
صحبت اصلی با دولت انگلستان است. شما که به تازگی فرقه را از لیست تروریستی خارج نموده اید و آنها را مسالمت جو و آرام ارزیابی کرده اید، الان که هنگام خروج این فرقه فرا رسیده است چرا ساکت نشسته اید و هیچ سخنی نمی گویید آیا بهتر نیست که این «تروریست های خوب و سالم و صلح جو» را به کشور خود راه دهید و از آنها نگهداری کنید.