اگر نگاهی به آن همه تبلیغات و مهمانی ها و سخنرانی ها و ولخرجی ها و… که رجوی ها و بقیه جیره خواران خارج کشوری اش برای حفظ اشرف کرده بودند بیاندازیم به خوبی به عمق ضربه کمرشکن و استراتژیکی که آنها بابت جمع شدن اسارتگاه اشرف دریافت کرده اند پی خواهیم برد و بیشتر خواهیم فهمید که رجوی ها چقدر پلید، ضعیف و بی بوته هستند و هر جا احساس کنند زور دارند قانون شکن و پیرو قانون جنگ بوده و هر کجا احساس کنند زور طرف مقابل زیاد است، زبون، ذلیل، خوار، حقیر و مطیع خواهند بود.

آنچه حائز اهمیت است اینکه در این دو ماه حتی یک مورد از حرکت اعتراضی مشاهده نشده و این نشان می دهد که پایگاه اجتماعی این فرقه نزدیک به صفر شده و آنها چقدر نزد ایرانیان منفور و منزوی هستند. فرقه ای که از یک سو با از دست دادن قرارگاه خود در عراق در حال فروپاشی کامل است و از سوی دیگر در داخل ایران هیچ پایگاهی ندارد. بی خود نیست که دیگر سرویس های اطلاعاتی غربی هم می خواهند آن ها را طرد کرده و بعد از استفاده ابزاری از آنان برعلیه ملت و دولت ایران، می خواهند آن ها را بعنوان دستمال کثیف شده دور بیاندازند

آمریکا حتی اگر به اندازه سیاهی لشگر هم روی رجوی و نیروهایش حساب می کرد؛ اجازه تخلیه اشرف رو نمی داد. همه این را فهمیده اند به جز شاگرد کودن کلاس. واسه همین اینقدر آشفته و پریشان و عصبی اند. این عصبانیت و سردرگمی را می توان از موضعگیری ها و بهانه جویی های مستمرشان فهمید. می گویند به کمپ لیبرتی که محل اسکان 5500 نظامی آمریکایی بوده نمی رویم؛… اما حاضریم برویم بیابانهای مرز عراق و اردن…

الان تقریبا ده سال است که مسعود ناپدید شده است. ده سال زمان کمی نیست. به هر حال مسعود یا مرده است یا رفته به یک جایی و مریم هم بعدا می رود پیش او. اینها خیلی هم پنهان کارند. یک امکان دیگر هم این است سازمان را فروخته باشند و بعید نیست مشتریانی هم داشته باشد چون به هر حال ابزاری است که هر کس بخرد می توان از از آن استفاده کند. من نمی دانم چه کسی خریده است. باید دید این سازمان به کار چه کسی می آید.

مجاهدین از یک سو تلاش میکنند این پیام را به مخاطبین شان بدهند که آنها میخواهند از وضعیت بد و غیر قابل تحمل کمپ موقت ترانزیت – که در تبلیغات هیستریک مجاهدین به زندان و اردوگاه کار اجباری تشبیه شده است – به مرز اردن بروند و از سوی دیگر میتواند تستی بر واقعیات انکار ناپذیری باشد که هنوز مجاهدین نمی خواهند باور کنند که شرایط، تغییر جدی کرده است و عزم جهانی بر این است که پرونده مجاهدین را به هر نحوی شده ببندند.

دولت اردن هم بخوبی میداند که این گروه هیچ مصرفی برایش ندارند. از اینرو به این ضرب المثل قدیمی اقتدا کردند که دوراز شتر بخواب و خواب آشفته نبین! به محض اینکه مریم رجوی پیشنهاد داده که حاضریم در یکماه اشرف را تخلیه کنیم و به کنار مرز اردن برویم ٬ مسئولین اردنی موضعگیری کردندکه مبادا این افراد را به نزدیکی ما بیآورید! در اساس هرحرف و پیشنهادی که از طرف این فرقه داده میشود را بایستی به دیده شک دید!

آنها با همین ذهنیت مضحک بارها درجریان توافق نامه اخراج نیروهایشان ازاشرف سنگ اندازی وبهانه جویی میکردند تا شاید ابر و باد و مه و خورشید و فلک تحولات آینده به کمکشان آید وازاین بن بست مرگبار رهایی یابند. ولی آنها یک بار دیگر بور شدند و نشان دادند تا کجا ازدرک وشناخت مردم ایران غافل و از شرایط سیاسی و اجتماعی جامعه عقب هستند این کودنهای سیاسی که به قول رهبربه سوراخ خزیده شان برای رسیدن به قدرت حاضراست حتی دامن به تن کند باز دچار آلزایمر تاریخی شدند

اگر مریم عضدانلو گریزی هم به چادرهای مرز اردن!؟ زده بی گمان حفظ تشکیلات و نیرو و حتی همان 1500 نفر عازم ایران با فرض دفع الوقت نمودن زمان تا بتواند به زعم خویش امیدهای همیشه حرام خود را برای همسفر شدن سازمان در حمله به ایران با نیروهای امریکایی و اسراییلی محک بزند. شاید این هم مصلحتی باشد که سازمان آن راهم تجربه کند چراکه گرمای عراق و مرز اردن از هم اکنون خود را بر تشکیلات واو و خمود و دلشکسته اعضای ناراضی و راضی رجوی تحمیل ساخته و شاید در یک گرفتاری غیرقابل پیش بینی سازمان را با انفجار و از هم پاشیدگی جدیدی روبرو سازد.

زلزله از 2 سال پیش با تحصن تعداد محدودی از خانواده ها در جلوی درب پادگان اشرف شروع و بالاخره در دسامبر 2011 با حضور نزدیک به 500 نفر از خانواده های اسرای اسرف، به سونامی ویرانگری تبدیل شد که اشرف را جارو کرد. البته اگر کمی به عقب برگردیم در حقیقت جداشدن تک تک بچه ها و فرار شمار قابل توجهی، زلزله را در بطن ایدئولوژی کثیف و فرقه ای رجوی آغاز کرده بود، اما با سونامی ویرانگر اخیر همه چیز در هم گره خورد و به بلوغ رسید

رجوی بعد از فرستادن اولین گروه که با سر و صدای زیاد تبلیغاتی هم اینکار را کرد و هر ماری هم که داشت انداخت طبق آخرین واکنش ها نیز گفت که در کمپ ترانزیت (لیبرتی) مار و افعی هست خلاصه همه اینها برای این بزرگنمائی بود که بگوید من از اشرف و همه چیز خود مایه گذاشتم حالا شما چی؟ یعنی انتظارش این بود که حداقل موضع آمریکا اعلام خروج رسمی این سازمان از لیست سازمانهای تروریستی باشد اما به نظر من رجوی بسیار اندوهگین و در حال احتضار سیاسی است برای اینکه حتی خانم کلینتون نگفت که از لیست خارج می شوند بلکه گفت بستن را ملاک تاثیر مهم در تصمیم گیری می داند.

اگر جنبه های فریب و وارونه نشان دادن واقعیت ها که از شیوه های تبلیغی خاص مجاهدین است را کنار بگذاریم، تلاش و تقلای مجاهدین با هر اسم و عنوان و با هر نوع بزک و ظاهر سازی تماما در راستای حفظ و حراست از حصارهای تشکیلاتی مجاهدین به هر نحو ممکن است و اگر قبول کنیم قرارگاه اشرف با تمامی حصارهای فیزیکی و تشکیلاتی با ساختار فرقه یی، ایدئولوژی رجوی را نمایندگی میکند، موضعگیریهای اخیر مجاهدین را هم خیلی بهتر درک کرده و خواهیم فهمید که چرا رهبری مجاهدین به هر نحو ممکن با هر راه کاری که به هر نحوی از انحاء بنیادهای عقیدتی مجاهدین را زیر علامت سوال برده

خروج فرقه رجوی ازاشرف یعنی مرگ استراتژی رجویهاست. رجوی بارها گفته بود که عقب نشینی از اشرف یعنی پذیرش انحلال تشکیلات.او روی حمایت امریکا و دیگرکشورهای اروپایی برای ماندن دراشرف خیلی حساب بازکرده بود.ولی علنا دید که به یک کارت سوخته تبدیل شده است.وحتی نماینده خود امریکا درعراق هم برخروج این فرقه ازاشرف تاکید کرده بودند و با رد این درخواست مریم رجوی که امریکاییها باید حفاظت اشرف را بپذیرند مشت محکمی به دهان او زد.