نامه سرگشاده شهروندان عراقی متضرر از وجود پادگان اشرف به خانم کاترین اشتون

خانم اشتون عزیز از موضع مسئولیت قربانیان عراقی و کسانی که از وجود سازمان (مجاهدین) خلق در عراق به لحاظ کشاورزی، اقتصادی، سیاسی، اخلاقی و… متضرر شده اند، باید این مشکل را با مقدمه ای برایتان شرح دهم. حضور این افراد و این زنان و مردان در عراق صرفا با انگیزه های سیاسی و نظامی بود که از طریق توافق بین رهبر سازمان در آن زمان (مسعود رجوی) و رئیس جمهور رژیم سابق یعنی صدام حسین پدید آمد. رژیم گذشته مجموعا توسط اتحادیه محترم اروپائی شما رد شد و این اتحادیه در حذف دولت گذشته و یاری رساندن به مردم عراق برای رسیدن به تجربه دموکراتیک اقدام نمود. بر حسب آن توافق قبلی افراد سازمان در پادگان هائی در داخل و خارج از پایتخت (بغداد) توزیع شده و از مصونیت امنیتی و سیاسی ویژه برخوردار گردیدند. روابط بین دو طرف تا جائی پیش رفت که آنها در سرکوب سیاسی و نظامی علیه مردم معترض عراق در بغداد و کربلا و توزخورماتو وخالص و دیالی و… شرکت کردند. آنان با برقراری کمین و مانع و با هجوم به خانه های مردم، مردان و زنان را ربودند و به پادگان های خود بردند. آنها همچنین در ایجاد تنش در روابط ایران و عراق و افزایش شدت جنگ بین دو کشور در طول هشت سال از 1980 – 1988 شرکت کردند. آنان در امور نظامی و سرکوب و بازجویی از اسیران ایرانی در عراق نقش داشتند و همچنین به انجام عملیات تروریستی در عراق و در ایران که نقض آشکار قطعنامه های ملل متحد بود مبادرت ورزیدند. خطر نقش تبلیغی و سیاسی آنان کمتر از خطر نقش نظامی شان در حمایت از رژیم صدام حسین و سرکوب مردم عراق و مصادره حقوق آنها، مخصوصا در قیام مردمی در سال 1991، نبود. سازمان پس از سقوط صدام حسین نقش مهمی در دامن زدن به مشکلات سیاسی و اجتماعی علیه دولت عراق بازی کرد و کشور را در مقابل کشورهای همسایه و جهان بی اعتبار نشان داد. سازمان از فریب و حقه استفاده کرد و رژه نظامی براه انداخت و برنامه های سیاسی و جشنواره و سمینار در پادگان برگزار کرد و حملات تبلیغی خود را در روزنامه ها و کانال های ماهواره ای و رسانه ها علیه سیاستمداران، کشاورزان و سازمان های جامعه مدنی دنبال نمود. در درون این پادگان در مقابله با نظم سیاسی جدید در عراق و شخصیت های ملی که توسط مردم انتخاب شده بودند تحریکات برنامه ریزی گردید و علیه سازمان های جامعه بین المللی عراق و دموکراسی جدید این کشور فعالیت شد. موارد ذکر شده در بالا موجب ایجاد نارضایتی در عراقی ها نسبت به حضور غیر قانونی سازمان خلق گردید. عراقی ها با برپائی تظاهرات علنی و برگزاری سمینارهای گسترده و فعالیت اجتماعی با پذیرش خانواده های ایرانی متحصن که برای دیدار با فرزندان اسیر خود به پادگان آمده بودند، خواهان اخراج آنان از راههای مسالمت آمیز و انسانی شدند. مطلع هستید که دولت عراق بعد از مطالعه وضعیت آنان تصمیم گرفت تا این سازمان تا پایان سال 2011 عراق را ترک کند و به هر کشوری که البته مایل است بدون هیچ اجباری برود. دولت عراق تمایل دارد که این انتقال با همکاری سازمان های بین المللی و حقوق بشری و کشورهای علاقمند به موضوع انجام شود. از شما درخواست میکنیم تا به منظور جلوگیری از تنش های اجتماعی در عراق که در نتیجه عملکرد رهبران این سازمان در اردوگاه اشرف بوجود آمد و یاری رساندن به ایرانیانی که سال های سال است در این سازمان گرفتارند و اجازه سفر و دیدار با خانواده های خود را ندارند تلاش کنید. این تلاش به عراق و نظام جدید آن کمک خواهد کرد تا نظم داخلی را بر پایه قانون و حقوق بشر برقرار نماید. عراقی ها نقش مهم شما در پایان دادن به این پرونده را به یاد خواهند داشت. از آنجا که قبول مسئولیت کرده اید و مواضع خود را شفاف و روشن بیان نموده اید، مردم عراق خوشبین و منتظر هستند تا تلاش های جدی شما برای انتقال بشردوستانه افراد سازمان خلق به دیگر کشورهای جهان و بستن پرونده قرارگاه اشرف را مشاهده نمایند. د. عدنان السراج، فعال رسانه ای و سیاسی مستقل
متعلق به گروهی از افراد حرفه ای رسانه ای عراق

منبع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا