بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
خدمت برادرعزیزم جناب آقای محمدعلی (مامگه) پروا سلام عرض می کنم.
باری برادرجان اینجانب برادر کوچکتر فرامرز(فلگه) همراه با پدر-مادر وخواهرهایت و برادر کوچک علی پس از سالها بی اطلاعی از وجود نازنین در مهرماه سال 95 توسط خانم مریم سنجابی موفق به دریافت دو قطعه عکس از وجود نازنینت شدیم وبعد از سالها خنده برلبان اعضای خانواده ات نشست و شادی جای غم را در قلب هایمان گرفت وبه این امید که از زنده بودنت اطلاع پیدا کردیم امیدوار شدیم که تورا بار دیگر ببینیم ودر آغوشت بکشیم.
هم اکنون که این نامه را می نویسم حال تمامی اعضای خانواده اعم از پدر – مادر –هرسه خواهر و خود و برادرم علی خوب و منتظر رسیدن خبر وتلفنی از جانب تو می باشیم که امیدواریم با یک تلفن قلب پدر ومادر پیر و رنجور ومریضت را خشنود و این دم دمای آخر عمر با خوشحالی سپری نمایند و این را هم بدان و آگاه باش که درهای این مملکت و خانه پدر ومادر وبرادر و خواهرهایت همیشه به رویت باز و منتظر بازگشت شما می باشیم.
به امید دیدار
برادرت فرامرز(فلگه) پروا
اين محمدعلي پروا سرباز من بود تو جبهه در سال ٦٥ كي رفت اسير منافقين شد؟؟؟؟؟ بسكه اين بچه ساده و پخمه بود .