داستان سازمان تروریستی مجاهدین خلق ، داستان جریانی سیاسی است که با وجود چندین سال مبارزه علیه رژیم شاه، با پیروزی انقلاب، خیلی زود به روی مردم انقلابی اسلحه کشید و حتی با صدام که جنگی خونین علیه ایران به راه انداخته بود، متحد شد. انقلاب ایران به طریقی غیر از “تعریف”های مجاهدین از انقلاب […]
داستان سازمان تروریستی مجاهدین خلق ، داستان جریانی سیاسی است که با وجود چندین سال مبارزه علیه رژیم شاه، با پیروزی انقلاب، خیلی زود به روی مردم انقلابی اسلحه کشید و حتی با صدام که جنگی خونین علیه ایران به راه انداخته بود، متحد شد.
انقلاب ایران به طریقی غیر از “تعریف”های مجاهدین از انقلاب به پیروزی رسید و بر خلاف تصور آنها رهبری یک عالِم دینی در آن نقش اساسی داشت. گروه که به هر قیمتی، سودای رهبری و تغییر جهت انقلاب را داشت، نمیتوانستند واقعیتی جز آنچه خود از پیش تصور میکرد را ببیند.
سال ۱۳۵۹ مسعود رجوی در یک سخنرانی در ورزشگاه شهید شیرودی (امجدیه) با عنوان “چه باید کرد؟” جمهوری اسلامی را تهدید میکرد که “وای بر آن روزی که مشت را با مشت و گلوله را با گلوله پاسخ دهیم.” بیش از ۴۰ سال از آن شاخ و شانهکشیدنها گذشته و این سازمان به هر ابزاری برای نابودی ایران متوسل شد اما نه تنها نتوانست جمهوری اسلامی را سرنگون کند که بعد از ۴ دهه، سرنوشت خودش نامعلوم و سرنوشت تشکیلاتش، حاصلی جز آوارگی نبوده است.
سازمان تروریستی مجاهدین خلق در تاریخ ایران دارای یک پیشینه مشخص است. آنها در دهه شصت بسیاری از مردم بیگناه را به قتل رسانده و از همه مهمتر ننگ همکاری با دشمن متجاوز، بر پیشانی شان حک شده است. هیچ ایرانی وطنپرستی نمیتواند با این موضوع کنار بیاید که خاک کشورش توسط بیگانه اشغال شود و او به جای اینکه در برابر دشمن متجاوز بایستد و بجنگد، دوشادوش او و در برابر مردم خودش جنگ کند. این ننگ تا همیشه با مجاهدین خلق میماند.
گروه تروریستی مجاهدین خلق با پشت کردن به تمامی اصول انسانی، نهایت پلیدی را که انسانها در اوج گمراهی میتوانند داشته باشند، به جهانیان عرضه نموده و نشان داد که هیچ ارزش قابل تکیهای ندارد. با این اوصاف از مجاهدین در تاریخ چیزی جز خیانت باقی نمانده و سرنوشت نکبتبار آنها باعث عبرت همگان است و یادآوری نام آنان نیز چیزی جز نفرت ابدی انسانهای آزاده را نسبت به آنها در پی نخواهد داشت.
همه از گذشته این گروه تروریستی اطلاع دارند و میدانند این سازمان، یک پیشینه تروریستی داشته است.
مهم نیست امروز نهادهای بینالمللی این سازمان را در فهرست گروههای تروریستی قرار دهند یا نه؛ مهم حافظه تاریخی مردم ایران است که سازمان مجاهدین خلق را به عنوان یک گروه تروریستی و ضد مردمی که ماهیتی ضدملی هم دارد میشناسند.
آری این پیشنه گروهی است که ایدئولوژی آن، از مجاهد بودن به تروریست بودن ختم شد و سرانجام سرنوشتی جز انتقام از مردم پیدا نکرد.
محمد حسین سعادت
