در تازهترین شوی تبلیغاتی تشکیلات مجاهدین خلق، صحنهای جالب و از پیش طراحی شده توسط یکی از هواداران این گروه اجرا شد: پرسشی دربارهی حجاب به مریم رجوی، “رهبر” و نماد رسانهای مجاهدین. مطابق سناریویی که بیشتر به نمایشهای پوپولیستی میماند تا بحث آزاد، خانم رجوی با اعتماد به نفسی ویژه مدعی شد که حجاب […]
در تازهترین شوی تبلیغاتی تشکیلات مجاهدین خلق، صحنهای جالب و از پیش طراحی شده توسط یکی از هواداران این گروه اجرا شد: پرسشی دربارهی حجاب به مریم رجوی، “رهبر” و نماد رسانهای مجاهدین.
مطابق سناریویی که بیشتر به نمایشهای پوپولیستی میماند تا بحث آزاد، خانم رجوی با اعتماد به نفسی ویژه مدعی شد که حجاب او و سایر زنان مجاهد، نه به اجبار بلکه از سر “انتخاب آزادانه” است! مریم رجوی تأکید کرد: “این حق زنان مجاهدین و من است که حجاب را انتخاب کنیم و هیچ اجبار و فشاری درون تشکیلات وجود ندارد.”
اما واقعیت، چه تاریخی، چه مستند و چه مشاهده شده توسط ناظران مستقل، چقدر با این روایت همخوانی دارد؟ آیا “حجاب انتخابی” در مناسبات مجاهدین خلق، روایت حقیقی است یا نقابی زیبا بر چهرهای پرتناقض؟
پوشش هماهنگ یا انتخاب آزاد؟
کافیست نگاهی به آرشیو تصاویر و اسناد این گروه بیندازیم تا دریابیم پوشش هماهنگ و شبیهسازیشدهی زنان و مردان مجاهدین همواره امضایی از انضباط اجباری بوده، نه انتخابی فردی. سؤال مهم اما این است: اگر انتخاب آزادانه واقعیت دارد، چرا تمام زنان حاضر در تصاویر سازمان (در نشستها، مصاحبهها و برنامهها)، یکدست و بیاستثنا با پوشش اجباری ظاهر میشوند؟
پاسخ را باید در تجربه کسانی جست که از این سازمان جدا شدند؛ افرادی که بلافاصله پس از خروج، حتی آنهایی که از مجاهدین جداشده اند و در کشورهای اروپایی و امریکایی زندگی می کنند اما بدلایل معیشتی و مشکلات اقامتی به تشکیلات جهنمی رجوی وابسته اند، زندگی بدون حجاب در کشورهای آزاد را برمیگزینند. این “انتخاب آزاد” چرا فقط تا زمانی که فرد عضو است باقی میماند؟ جالبتر آنکه حتی کسانی که پس از جدایی همچنان مجاهد باقی ماندند، دیگر به حجاب هماهنگ اعتنایی ندارند. این واقعیت نشان میدهد اجبار تشکیلاتی و دیسیپلین آهنین در سبک زندگی تحمیل شده، پشت پردهی این انتخابِ خودخوانده را آشکار میکند.
مریم رجوی در دادگاه فرانسه؛ آزمون انتخاب یا اجبار؟
واقعیت تناقضآمیز دیگر در داستان حجاب “انتخابی” مریم رجوی، ماجرای دادگاه مشهور او در فرانسه است. بنا به قانون این کشور، حضور با حجاب اسلامی در برخی محاکم رسمی امکانپذیر نیست. عکسهای منتشرشده از مریم رجوی در دادگاه فرانسه نشان میدهد او بدون کوچکترین نشانهای از اعتراض، نه تنها بدون حجاب حاضر شد، بلکه با قوانین و ارزشهای جامعه میزبانش کاملاً تطبیق پیدا کرد. آیا در آن لحظه انتخابش حجاب نبود یا آزادی فردیاش ناگهان از یاد رفت؟ به نظر میرسد موضوعی که رجوی به سادگی تحت عنوان “حق انتخاب” معرفی میکند، می تواند به بهانه ضرورت و فشار بیرونی قابل انعطاف شود!
شهرام همایون و برملا شدن حقیقت در گفتگو با رجوی
شهرام همایون در نقل گفتگویش با مریم رجوی، می گوید از خانم مریم رجوی پرسیدم: “شما که در دادگاه فرانسه نشان دادید با بیحجابی مشکلی ندارید، پس چرا این پوشش هماهنگ و اجباری در سازمان وجود دارد؟”
پاسخ مریم رجوی:
“واقعیت این است که من با برداشتن حجابم مشکلی ندارم اما اگر حجابم را بردارم دیگر نمیتوانم دهان منتقدین سازمان مجاهدین را ببندم.”
این جمله به روشنی پرده از تناقض عریان میان شعار آزادیخواهی و واقعیت فشار تشکیلاتی برمیدارد. گویی خانم رجوی تصور میکند تنها برگ برنده منتقدین، نمایش حجاب اوست و اگر این برگ را بسوزاند همه مشکلات اخلاقی، سیاسی و تشکیلاتی حل میشود! در حالی که ریشه انتقادها، نه در پوشش نمایشی، بلکه در صدها رفتار و سیاست متناقض و فرقهگرایانه و خیانت باری است که حتی پرسیده شدنشان خارج از روال مجاز تشکیلات تلقی میشود.
نتیجهگیری: انتخاب یا اجبار؟
آنچه از روایت رسمی و نمایشهای تکراری مریم رجوی درباره حجاب زنان مجاهدین دیده میشود، چیزی جز توجیهی برای انضباط آهنین و سیاست نمایشی این سازمان نیست. تجربه جداشدگان و شواهد عینی نشان میدهد آزادی انتخابی که رجوی از آن سخن میگوید، تنها در نمایشهای سیاسی و جلوی دوربین معنا دارد؛ کافیست فرد از دایرهی تشکیلات خارج شود تا “انتخاب” واقعیاش رخ بنماید!
اگر این پوشش انتخابی است، چرا اعضا پس از خروج بلافاصله به شیوه دیگری زندگی میکنند؟
در نهایت، حجاب برای مریم رجوی و سازمانش بیش از آنکه مفهومی از آزادی و انتخاب باشد، ابزاری نمادین است برای زدن ماسک تطهیر بر چهرهای که سالهاست به اجبار، فشار، تشکیلات و تضاد درونی گره خورده است. نه واقعیت، بلکه ترفندی برای ایجاد پوشش بر روی هزاران پرسش واقعی و بدون پاسخ.
سالاری
