محمدرضا خزایی سالیان مدیدی است که گرفتار تشکیلات مجاهدین خلق شده و در حال حاضر در مقر این تشکیلات در آلبانی مستقر و دور از جامعه است. خانواده او همانند دیگر خانواده های اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق سالیان طولانی است بدلیل آن که رجوی ها تماس و دیدار با خانواده را برای اعضا […]
محمدرضا خزایی سالیان مدیدی است که گرفتار تشکیلات مجاهدین خلق شده و در حال حاضر در مقر این تشکیلات در آلبانی مستقر و دور از جامعه است. خانواده او همانند دیگر خانواده های اعضای گرفتار در تشکیلات مجاهدین خلق سالیان طولانی است بدلیل آن که رجوی ها تماس و دیدار با خانواده را برای اعضا ممنوع نموده اند، از او بی خبرند و نگران حال او می باشند.
روز 20 آبان ماه 1404، اعضای انجمن نجات مازندران با عباس و علیرضا خزایی برادران محمدرضا خزایی در محل کار آنها در شهرستان ساری دیدار کردند. برادران محمدرضا که سال هاست برای رهایی برادرشان تلاش می کنند، همچون همیشه با گرمی از اعضای انجمن استقبال نمودند. طبق معمول اولین موضوع و سوال مطرح شده از طرف خانواده این بود که آیا از محمدرضا خبری داریم یا نه؟
آقای عباس خزایی می گفت مادرش بدلیل کهولت سن برخی اوقات نام فرزندانش که در کنار او هستند را فراموش می کند اما هیچگاه نام محمدرضا را فراموش نکرده است و همچنان منتظر خبر، تماس و ملاقات با اوست.
اعضای انجمن ضمن همدردی با این خانواده به افشاگری حول ممنوع بودن تماس و ملاقات برای اعضا پرداختند. سپس آخرین اخبار از فعالیت های انجمن نجات آلبانی و خبرهای درون تشکیلات همچون جدایی ها و فوتی ها و دیگر اخبار مرتبط را به اطلاع آنها رساندند. همچنین توضیح دادند که مرگ اعضا بدلیل عدم رسیدگی به بیماری های شان در حالی اتفاق می افتد که بنابر گزارش رسانه های فرانسوی، مریم رجوی برای آب درمانی با هزینه های بسیار زیاد به مجلل ترین مکان های آب درمانی در فرانسه می رود.
برادران خزایی بعد از شنیدن اخبار مربوط به فعالیت های انجمن نجات آلبانی، با خرسندی از اینکه انجمن نجات در آلبانی در تلاش برای کمک به خانواده ها و اعضای گرفتار آنهاست، دعا نمودند که این اقدامات به نتیجه دلخواه خانواده ها برسد.
در ادامه اعضای انجمن نجات درباره مناسبات ضد انسانی حاکم بر تشکیلات مجاهدین خلق توضیحات افشاگرانه ای دادند.
در پایان این دیدار اعضای انجمن به برادران خزایی تأکید کردند که در کنار خانواده ها برای رهایی اعضای گرفتار به تلاش شان ادامه خواهند داد و آرزو نمودند که تلاش خانواده ها و انجمن نجات هر چه زودتر به برقراری ارتباط اعضای گرفتار با خانواده های شان و رهایی آنها منجر شود.


































