26 مرداد ماه یادآور بازگشت سرفرازانه آزادگان به میهن در سال 1369 و فرصتی برای مرور و قدردانی از رشادت های این غیورمردان است. در گرماگرم تابستان 26 مرداد 1369 ایران توانست با سربلندی رزمندگانی را که از خاک و شرف مردم خود دفاع کرده و به اسارت دشمن بعثی درآمده بودند را آزاد و […]
26 مرداد ماه یادآور بازگشت سرفرازانه آزادگان به میهن در سال 1369 و فرصتی برای مرور و قدردانی از رشادت های این غیورمردان است. در گرماگرم تابستان 26 مرداد 1369 ایران توانست با سربلندی رزمندگانی را که از خاک و شرف مردم خود دفاع کرده و به اسارت دشمن بعثی درآمده بودند را آزاد و به وطن برگرداند.
آزادگان با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهای جسمی و روحی دشمن ایستادند و روابط اجتماعی جامعه کوچک اردوگاهی خود را برپایه اخلاق بنا گذاشتند. آنها از شکنجه دشمن هراسی به خود راه ندادند، اسرای سرفراز ایرانی از چند نقطه مرزی و در میان استقبال پرشکوه مردم وارد کشور شدند. نخستین واکنش آنها بوسه بر خاک وطن و ریختن اشک شوق بود.
در این میان تعدادی از اسرای ایرانی که کمترین شناختی از تشکیلات رجوی نداشتند برای فرار از فشارهای طاقت فرسای زندانبانان صدام فریب وعده های مهدی ابریشم چی را خوردند و به دام این گروه افتادند. گروه رجوی به عنوان ستون پنجم عراق و یکی از ارکان ارتش این کشور فعالیت های تخریبی متعددی علیه ایران انجام داد. عمده این اقدامات از جاسوسی در خط مقدم ها و تخلیه تلفنی گرفته تا ایجاد رعب و وحشت با انجام عملیات های تروریستی، حضور نظامی و رویارویی مستقیم با ارتش ایران، جاسوسی از مواضع ایران در خط مقدم جبهه توام بود.
بعد از شکنجه اسرا توسط بعثی ها بخش دیگری از سناریو توسط تشکیلات رجوی انجام میشد. مهدی ابریشم چی با هماهنگی عراقی ها در اردوگاههای محل نگهداری اسیران ایرانی حاضر و با سخنرانی برنامه فریب و جذب اسرا را دنبال می کرد. ابریشمچی با دادن وعده های فریبنده که آنها در تشکیلات اشرف راحت تر هستند و هرموقع دوست داشتند می توانند به ایران برگردند، آنها را مجبور به انتقال به کمپ اشرف نمود.
در همان ایام که صلیب سرخ به اردوگاه آمده بود گروه رجوی اسرا را به خارج از اردوگاه فرستاد تا مورد شناسایی صلیب سرخ قرار نگیرند. عراقی ها به مسئولین گروه رجوی تاکید کرده بودند که صلیب نباید به انتقال اسرا به کمپ اشرف پی ببرد.
مسئولین گروه رجوی به اسیرانی که به آنها پیوسته وعده داده بودند که تا یکسال میهمان آنها هستند و بعد به ایران برخواهند گشت و یا در صورت تمایل می توانند به یکی از کشورهای اروپایی رفته و اقامت بگیرند. برخلاف تمامی وعده های داده شده از طرف مسئولین گروه رجوی ورود اسیران سابق به کمپ اشرف به اسارت هرچه بیشتر آنها منجر شد.
آنها که در طی سالها اسارت در اردوگاههای عراقی این اجازه را داشتند که از طریق صلیب برای خانواده هایشان نامه و عکس بفرستند و خانواده هایشان را در جریان سلامتی خود قرار دهند، از زمان انتقال به پادگان اشرف ارسال هرگونه نامه برای خانواده هایشان ممنوع اعلام شد. از انتقال به ایران و یا کشورهای اروپایی خبری نبود. به رغم درخواست های مستمر آنها برای دیدار با نمایندگان صلیب سرخ این درخواست ها مورد موافقت قرار نگرفت! اسرایی که فکر می کردند با خروج از اردوگاههای عراق و پیوستن به گروه رجوی به درد و رنج و شکنجه نظامیان ارتش صدام پایان خواهند داد، این بار خود را در اسارتی بزرگ تر و زجر و شکنجه بیشتر در مقر اشرف و در دست به اصطلاح هموطنانشان دیدند! و بدین گونه اسارت طولانی تر آنها رقم خورد.
بخشی از این اسرای سابق با تلاش های خود به دنیای آزاد بازگشتند و در کانون گرم خانواده هایشان امان گرفتند ولی بخشی دیگر همچنان در دام اسارت گروه رجوی باقی مانده اند و تلاش خانواده هایشان برای آزادی آنها ادامه دارد.
علی اکرامی
