صادق اهل کرمانشاه یا سنندج، عینکی و موهای سرش ریخته بود. اهل سیاست نبود. سازمان و تشکیلات مجاهدین را قبول نداشت. سال 80 در قسمت ورودی او را دیدم. بعدها به عنوان کاندید عضویت شناخته می شد. در قرارگاه 4 ارتش سازماندهی شد پس از رفتن به زمین و پراکندگی به دلیل فشارهای روحی و روانی که از سوی مسئولین زن سازمان بر وی وارد می شد و تهدیدهای مکرر و آزار و اذیت های فرماندهان مرد قرارگاه 4 در هنگام استقرار در سه راه امام ویس ـ نفت خانه و جلولا که خارج از جاده مستقر بودند در داخل سنگر با سلاح کلاش خودکشی کرد

در برنامه گفتگوی سیاسی سیمای آزادی دو تن از اعضای به اصطلاح شورای ملی مقاومت آقایان منوچهر هزارخانی و محمد رضا روحانی در تحلیل و بررسی طیف بندی ها و گرایش های مختلف در نظام سیاسی ایران به شکلی سطحی و خام سخنانی را طرح کردند که نشان روشنی از فقر دانش، کمبود آگاهی سیاسی و نبود هوشمندی و واقع بینی در رابطه با مناسبات درونی حاکم بر نظام سیاسی و تحولات اجتماعی جامعه ایران بود.

شخصی به نام مهدی برائی با نام مستعار برنا که بعدها به همراه سری دوم جدا شدگان سازمان به ایران بازگشت به دلیل کنجکاوی و نگاه کردن به داخل ماشین های قسمت اداری که در حیاط پارک می شد با تاخیر یک هفته ای و پس از ما او را به پذیرش آوردند وقتی از او سوال کردم که چرا به پذیرش دیر منتقل شدی؟ گفت: مرا به ضد اطلاعات بردند و آن قدر سین جین کردند فحش و دشنام دادند و افترا زدند تا اعتراف کنم نفوذی رژیم ایران هستم آن هم به دلیل اینکه به داخل ماشین های پارک شده در حیاط نگاه کرده ام!!

نمی توان انکار کرد که در ساختار سیاسی حاکم بر امریکا نیز دیدگاههای متفاوتی وجود دارد. طیف های بنیادگرا و نئومحافظه کار که سعی دارند در هر فرصتی از مجاهدین و سایر باندهای تبهکار بر علیه نظام سیاسی ایران استفاده کنند و نیز سیاستمداران واقع بینی که معتقدند نبایستی برای رسیدن به هدف هر روشی را بکار برد زیرا در درازمدت به نفع منافع امریکا نیست.اما سرانجام باید دولتمردان امریکا استراتژی خود را در برخورد با پدیده تروریسم روشن و آشکار کنند این یک ضرورت انکار ناپذیر در دنیای سیاست است

مارک تروریسم که بر پیشانی مجاهدین خورده است اعتراف به یک واقعیت است. مجاهدین این گروه خشن همیشه و در همه حال تروریست های واقعی هستند اگر سران مجاهدین سعی دارند به دروغ شعار مبارزه برای آزادی و عدالت بدهند اما ماهیت واقعی آنها چیز دیگری است. گروه مجاهدین در قتل و شکنجه، تهدید و ارعاب، خرابکاری و تفتیش عقاید، نقض حقوق انسانها، تجاوز گستاخانه به حریم خصوصی نفرات با پوش ایدئولوژی نقش مستقیم دارند.

بچه ها به من گفتند فریب محدثین را خوردند به عنوان اینکه مهمان مادران یا پدرانشان هستند به عراق آمدند در حالی که سازمان قصد داشت برای همیشه ما در عراق بمانیم حتی در ارتش آزادیبخش هم اجازه نمی دهند تا هرگاه خواستیم مادر یا پدرمان را ببینیم حال به ما می گویند باید برای همیشه در عراق بمانید و حق خروج از قرارگاه را ندارید دیگر خارجه دوستی نداریم، زندگی طلبی نداریم و از این جور شعر و قصه ها برای ما تعریف می کنند!!؟

یکی از نیروهای بی خبر سازمان با دوربین مشغول فیلمبرداری بود من هم فرصت را غنیمت شمردم و به او گفتم به جای فیلمبرداری سخنان من را بشنو و حرف های دلم را زدم. بعد از آن سراغ دیگری رفتم به محض دیدن ما سنگ پرانی کرد. خیلی برایم عجیب بود باور نمی کردم که اینها این چنین رفتار مضحکی را از خود نشان بدهند. زیرا در میان ما تعدادی از خانواده ها بودند آنها پدران و مادران پیر و چشم انتظاری بودند که جز ملاقات با عزیزانشان درخواست دیگری نداشتند رفتار توهین آمیز مجاهدین برایم ناراحت کننده و خیلی آزار دهنده بود.

ابتدا می خواستم از دید علمی صرف به بررسی آنچه که به عنوان رفع تضاد جنسی و تحت واژه انقلاب ایدئولوژیک رهبران مجاهدین راه انداخته اند، بپردازم اما دیدم فاجعه ای که در جریان است و آنچه بر سر انسانهایی که تحت هر عنوانی در این تشکل و گروه هستند بوجود آمده است چنان احساسات انسانی مرا برانگیخته است که نمی توانم فقط در قالب یک بحث و تحلیل علمی بدان بپردازم و سخن بگویم. ابتدا باید از عمیق ترین حس خود فریاد بزنم واعتراف کنم آنچه که رهبر مجاهدین آقای رجوی بر سر هموطنان من آورده است آنقدر بیرحمانه و فجیع بوده که اطلاق نام هموطن را بر وی ممنوع می کند

ترور دانشمندان ایرانی و اعتراف مقامات امریکایی به استفاده موساد از عناصر مجاهدین پالس روشنی از طرح دراز مدتی ست که سیاستگذاران پنتاگون، سیا و سرویس جاسوسی موساد تدوین و عملی کرده اند.به نظر می رسد تبیین و استفاده از راهکار منطقی و مبتنی بر اهداف مرحله ای و روشن در جلوگیری از طعمه شدن عناصر مجاهدین از سوی بیگانگان و دشمنان ملت بزرگ ایران در شرایط کنونی یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.

انتقال افراد از اشرف به کمپ موقت ترانزیت و از بین رفتن حصارهای تشکیلاتی که عناصر مجاهدین بیش از سه دهه تحت شستشوی مغزی سیستماتیک قرار داشتند چه تاثیر و پیامدهایی خواهد داشت؟ تجربه ی تاریخی حاکی از این است که توتالیتاریسم در رویارویی با عقلانیت انتقادی و دنیای دموکراتیک محو و کمرنگ خواهد شد پس بزودی شاهد جدایی تعداد زیادی از عناصر و کادرهای تشکیلاتی مجاهدین و بازگشت آنان به دنیای آزاد خواهیم بود.

رهبر عقیدتی مجاهدین علیرغم تلقین ها، القائات و آگراندیسمان نادرستی که از خویش در ذهنیت عناصر مجاهدین در محدوده بسته و تنگ اشرف از خود به تصویر کشیده بود فردی ضعیف النفس، ترسو و بزدل و حال کاملا به لحاظ روانی در وضعیت تدافعی قرار دارد پس بزودی شاهد و نظاره گر فروپاشی دنیای تاریک و سیاه مجاهدین خواهیم بود. در زمانه ای که بسر می بریم”عصر انفجار اطلاعات و عقلانیت انتقادی” بر همگان و اندیشمندان دنیای مدرن به اثبات رسیده است مدینه ی فاضله ی مجاهدین توهمی بیش نبود و اتوپیای خیالی رهبر عقیدتی مجاهدین صرفا چیزی جز نمایش دردناک یک ذهن بیمار نیست.

8 سال مدام مسعود و مریم رجوی سنگ اشرف را بر سینه زدند با قاطعیت می گفتند مجاهدین از اشرف خارج نخواهند شد اما پس از 8 سال و ساختن هزاران فرسنگ خاکریز، سیم خاردار، دکل، پست نگهبانی، سیم کشی، برق کشی، نصب بلندگو برای کور کردن صدای لرزان مادران و پدران چشم انتظار عزیزانشان و فحاشی بر علیه این والدین بیگناه و چشم انتظار و فشار بر علیه خانواده های داغ دیده، اکنون اشرف مظهر پایداری شان تبدیل به طبل رسوایی شده است و اسرار نهان را واگو می کند. اکنون با آمدن گروه گروه اعضاء سازمان به موقعیت جدید کمپ موقت ترانزیت امیدی تازه برای آزادی آنان بوجود آمد