« تروریسم حاصل کار دست‎هاى مریى است؛ پروژه‏اى تشکیلاتى است و گزینشى استراتژیک و توطئه‏اى به قصد آدم‎کشى و وحشت‏افکنى. پس شگفت نیست اگر دست‎اندرکاران این توطئه از توجیه استراتژى خود در محضر عام اکراه داشته باشند. ولى وقتى توجیه اخلاقى پذیرفته نباشد، راه براى مدافعه و توجیه اید‏ئولوژیک باز مى‏شود. با این حال، مهم است که این دلایل را دقیقاً ببینیم و صریحاً رد کنیم.

بعد از صدام، هیچ دولتی در سرتاسر دنیا نه تنها حاضر به حمایت از گروه تروریستی مجاهدین نیست، بلکه آنگونه که اخبار و رویدادها نیز نشان می‎دهد، یک اجماع جهانی علیه این گروه وجود دارد. این واقعیت ِ جایگاه سیاسی این گروه است که آن را در صدر بی‎اعتبارترین گروه‎های سیاسی می‎نشاند.

شرایط بحرانی روزافزون مجاهدین در عراق همچون حکم دولت قانونی عراق مبنی بر اخراج آنان از خاک این کشور، موجب رشد فزاینده‎ی روند جدایی عناصر دربند ِ در اسارت‎گاه اشرف و فرار آنها به تیف گردیده است. گزارش واصله به ایران‎دیدبان حاکی است”در حالی‎که گشتاپوی اشرف تلاش دارد مانع از انتشار اخبار مربوط به این جدایی‎های گسترده شود، ریزش نیرو در بدنه‎ی مجاهدین خلق افزایش چشم‎گیری داشته است، به‎گونه‎ای که هر هفته چند تن از عناصر به‎خود آمده، راه فرار از مناسبات فرقه‎ای را در پیش گرفته و خود را به دروازه‎ی دنیای آزاد می‎رسانند”.

پس از دو ماه سر و صدای بیهوده‎ی باند رجوی پیرامون رأی دادگاه بدوی اروپا، سرانجام شورای وزیران اقتصاد و دارایی اتحادیه‎ی اروپا پیرامون این موضوع اعلام نظر کرده و همچنان تصمیم سال 2006 این اتحادیه مبنی بر مسدود بودن اموال و داریی‎های گروه تروریستی مجاهدین را معتبر دانست. شورای اروپا در تاریخ 31 ژانویه اعلام کرد که تصمیم گرفته است طی اطلاعیه‎ای خطاب به سازمان مجاهدین خلق ایران دلایل اتحادیه‎ی اروپا برای ادامه‎ی حفظ آن در”لیست دارایی‎های مسدود” اشخاص، گروه‎ها و موجودیت‎ها که در اعمال تروریستی درگیر هستند، را اعلام نماید.

اکنون بیایید به موضوع ایران و کتاب جدیدتان « هدف ؛ ایران » برگردیم. مجاهدین خلق چیست؟ اسکات ریتر: مجاهدین خلق یک سازمان مارکسیستی ایرانی است که در دهه‎ی 1970 تشکیل شد. این نیرو با حکومت شاه ایران مخالفت میکرد، یک نیروی اپوزیسیون نظامی در برابر شاه بود و چندین حمله را علیه مؤسسات دولتی و ارتشی و مشاوران نظامی امریکایی در ایران انجام داد. در زمان انقلاب اسلامی سال 1979 مجاهدین خلق در ابتدا با آیهاللهها متحد شد اما خیلی زود با آنان دچار مشکل شد. مجاهدین خلق تبعید شد و ابتدا در اروپا و سپس در عراق ریشه دواند.

دادگاه جنایت‎های رژیم سابق عراق که اکنون بدون صدام برگزار می‎شود، پرده از مسایل بسیار مهمی برمی‎دارد که یکی از آنها تصمیم و اقدام دیکتاتور معدوم عراق برای نسل‎کشی اکراد، به هر وسیله‎ی ممکن بوده است. در این چند جلسه‎ی دادگاه فاش گردید که دستور کشتار اکراد توسط شخص صدام صادر شده و بنا به پیشنهاد علی حسن المجید، نابود کردن اکراد به‎وسیله‎ی بمباران شیمیایی در دستور کار رژیم بعث قرار گرفته است و متعاقب آن سران جنایت‎کار رژیم صدام، جنایت حلبچه را رقم زده‎اند. در این میان آنچه حائز اهمیت است اظهارات علی الحسن المجید (علی شیمیایی) درباره‎ی استفاده از مجاهدین برای تحت تعقیب و هدف قرار دادن اکراد (حتی در داخل خاک ایران) است.

45 روز از صدور رأی دادگاه بدوی اروپا برای رفع مسدودی اموال و حساب‎های مجاهدین در اتحادیه‎ی اروپا گذشت! حکمی که تاکنون با مناقشات زیادی از لحاظ میزان شمولیت در کشورهای عضو این اتحادیه و آثاری که می‎تواند در وضعیت سیاسی مجاهدین باقی بگذارد، توأم بوده است. مجاهدین تلاش کردند تا با بسترسازی بر مبنای این رأی، راهی برای تحمیل خود بر کشورهای اروپایی باز کنند و با تردستی، ارتباطی بین رأی صادره با لیست گروه‎های تروریستی برقرار سازند و از این رهگذر، به‎زعم خود باعث تجدیدنظر در قرارگیری نام این گروه در لیست گروه‎های تروریستی اتحادیه‎ی اروپا شوند.

گروه تروریستی مجاهدین در برابر سخنان نرم‎خویانه و انسان‎دوستانه‎ی سخن‎گوی دولت عراق که خواستار گفت‎وگوی رو در رو و خصوصی با اعضای محصور در اردوگاه اشرف شده، به‎شدت واکنش نشان داد و از زبان وکلای خود، وی را تهدید به شکایت و تحت تعقیب قرار دادن کرد. پیش از این نیز مجاهدین از طریق آقای”هانزلین”، به‎قصد مرعوب ساختن سفیر عراق در ایران، وی را به پیگرد حقوقی اظهاراتش تهدید کرده بودند، اما هنگامی که وی این چنین مواضعی را بی‎اهمیت و فاقد وجاهت قانونی خواند و بر مواضع خود و دولت متبوعش پافشاری کرد، عملاً معلوم شد که این‎گونه شاخ و شانه کشیدن‎ها برای دولت‎مردان عراق کاملاً بی‎اعتبار و بی‎اهمیت بوده و هدف مجاهدین از طرح چنین تهدیداتی صرفاً شیوه‎ای روانی برای مرعوب ساختن مسؤولین عراقی است که مابه‎ازای خارجی ندارد و به پشیزی نمی‎ارزد.

به‎ موازات آن‎که جرج بوش به‎جای حل عوامل ریشه‎ای بحران عراق، با گسترش سیاست‎های جنگ‎طلبانه‎اش، سعی دارد تا ایران را عامل ناکامی و شکست‎های ارتش امریکا در عراق معرفی کند، گروه‎های تروریستی و ارهابیون از رهگذر این سیاست تلاش دارند تا به خواسته‎های خود دست یابند و کسانی که تا زمان حیات صدام خواهان خروج نیروهای امریکایی از عراق بودند، اکنون رسماً از سیاست‎های جدید بوش مبنی بر ادامه‎ی اشغال‎گری و خشونت و افزایش تعداد نظامیان امریکا در این کشور حمایت می‎کنند.

ضربه آنچنان کاری بود و دردناک که به محمدرضا روحانی هم که چیزی جز مجیزگویی بلد نیست، جرأت داد تا از مجاهدین به‎دلیل آنچه او”مماشات با هشترودی” خوانده انتقاد کند! شاید برخی”جنگ روانی” روز اول خزایی را باور کرده بودند:”کسی نبود و به اعتبار مجاهدین صاحب نام شد”. ولی اعترافات هزارخانی که بی‎رودربایستی ضربه را دردناک دانست، پرده از ریا و تزویر دار و دسته‎ی رجوی برداشت. اما چرا آقایان و ایضاً خانم‎های غیرمحترم اینگونه دست از دهان برداشته و چاک دهان را گشوده‎اند و هر ناشایستی را با ذکر سه نقطه به ایشان روا داشته‎اند؟

“مارگارت بکت” وزیر امور خارجه‎ی بریتانیا با بیان این‎که مصوبه‎ی می 2006 شورای وزیران اتحادیه‎ی اروپا، جایگزین مصوبه‎ی دسامبر 2005 همین شورا که بر اساس آن اموال گروه‎های تروریستی توقیف می‎شود، شده است، پیروزی‎ای که ظاهراً وکلای مجاهدین به‎دست آورده بودند را تبدیل به یک شکست سخت کرد. لازم به یادآوری است که اخیراً دادگاهی در لوکزامبورگ، به‎نفع گروه تروریستی مجاهدین، رأی بر ابطال مصوبه‎ی سال 2005 شورای اتحادیه‎ی اروپا داده بود.

علیرضا جعفرزاده، عضو و سخنگوی گروه تروریستی مجاهدین در امریکا که به‎عنوان تحلیل‎گر مسایل خاورمیانه در شبکه‎ی تلویزیونی جنگ‎طلبان به لابی اسراییل سرویس می‎دهد، در مصاحبه با سی‎ان‎ان، به دولت بوش توصیه می‎کند به جای وارد شدن مستقیم امریکا در جنگ با ایران، گروه تروریستی مجاهدین را مورد استفاده قرار دهد! * علیرضا جعفرزاده و رهبران فرقه‎ ی رجوی که این تئوری را برای تحمیل خود به امریکا خلق کرده‎اند، از آنجا که به مضحک بودن آن وقوف دارند از پدیده‎ی موهومی به‎نام اعتراضات مردمی و وضعیت انفجاری سخن می‎گویند.