تنها اعتراف مي تواند مجاهدين را نجات دهد

تنها اعتراف مي تواند مجاهدين را نجات دهد

هادي شمس حائري / 2005-07-21
سازمان مجاهدين در يک اقدام فرار به جلو و براي رد گم کردن تروريسم خود و در حالي که خود زير نظر پليس فرانسه و کشورهاي ديگر اروپا و امريکا قرار دارد و در معرض اخراج از خاک اروپا به جهت اعمال تروريستي مي باشد نامه اي به ادارات خارجيان فدرال و ايالتي آلمان وزارت داخله آلمان و شهرداريهاي مناطق ومطبوعات محلي و راديوهاي فارسي زبان نوشته و از انها خواسته است که فعالين کانون آوا و روشنا در کلن که از تروريسم و خشونت فاصله گرفته و رو به سوي مبارزات مسالمت آميز و سياسي آورده اند و اکنون مشغول افشاگري عليه مجاهدين و خشونت و تروريسم هستند را از خاک المان اخراج کند.
سازمان مجاهدين نمي داند که کشور هاي اروپائي ادعاي تروريست ها را مبني بر اتهامات وارده به اعضاي سابق را تا زماني که خود در ليست تروريست ها است قبول ندارند و اول بايد برادري خود را ثابت کند و بعد طلب ارث نمايد.
اگر قرار به اخراج است بايد تروريست ها را اخراج کرد ونه افشاکنندگان تروريسم را.
جاسوسي براي سرويس هاي اطلاعاتي غرب و چغلي و آدرس دادن ايرانيان يکي از مصاديق بارز خيانت و خوش خدمتي براي بيگانگان است. ما به رهبر مفقود الاثر مجاهدين توصيه مي کنيم از سالها جاسوسي بي حاصل براي صدام عبرت بگيرد و به جاي شکايت از اين و آن و انداختن تقصير دستگيري مريم و بي ابروئي و بد نامي مجاهدين از گزارش ديده بان حقوق بشر، به گردن اعضاي جداشده به تصحيح اعمال و رفتار خود بپردازد و از مردم ايران به خاطر سالها خيانت و جاسوسي واز اعضاي شکنجه شده عذر خواهي کند و دست از دغل بازي و عوامفريبي بردارد و به توده ها اعتماد کند و به جاي امريکا به مردم متکي شود شايد ابروي رفته کمي بازگردد.
در اين نامه آمده است:
«ما براساس مشاهدات خودمان و همچنين ديگر شواهد و اسناد انكار ناپذير موجود , اعلام مي كنيم كه اتهاماتي نظير آزار , فشار , بدرفتاري و زندان در قرارگاههاي رزمندگان آزادي ايران , يك دروغ بزرگ و فقط و فقط ساخته و پرداخته دستگاه سركوب و ترور ملايان و ترويج يافته توسط همپيمانان يا عوامل مستقيم آنهاست.اينكار تنها براي رد گم كردن جنايات فجيع ضد بشري در زندانهاي مخوف ايران است. »
به روباه گفتند شاهدت کيست گفت دمم، مجاهدين براي رد گم کردن وانداختن تقصير به گردن رژيم چه ساده خود را تبرئه مي کنند. نکند که رژيم آمده در قرارگاه اشرف و ناراضيان را شکنجه کرده و براي بد نام کردن مجاهدين آن را به گردن مسعود رجوي انداخته و در رفته است. يا آن که همان نفوذي هاي رژيم که تمام قراگاه اشرف را گرفته اند شبانه دزدکي رفته اند زندان و زندانيان را شکنجه کرده اند. راستي که چه استدلال مضحکي؟.
شکنجه گر و زندانباني که انسانها را شکنجه مي کند کي و کجا به اعمال پليد خود اقرار کرده است که مجاهدين بکنند. مجاهدين اگر اين مقدار شرف و صداقت داشتند که به بدرفتاري و شکنجه اعضاي سابق اعتراف کنند که اصلا نيازي به شکنجه نداشتند و اتفاقا چون انکار مي کنند بايد يقين کرد که شکنجه کرده اند. مجاهدين حتي اين شهامت اخلاقي را ندارند که يک انتقاد ساده سياسي از اشتباهات بزرگي که تا بحال مرتکب شده اند بنمايند تا چه رسد اقرار به شکنجه.
اگر مجاهدين کسي را شکنجه نکرده اند وديده بان حقوق بشر شاهدي بر اين ادعا نداشت و به اندازه کافي تحقيق نکرده بود مگر ديوانه است که گزارش دروغ بدهد و اعتبار خود را در جهان از بين ببرد. مجاهدين فکر مي کنند که دنيا بي جساب و کتاب است و مي توان هر غلطي کرد و بعدش هم انکار کرد. اگر اين طور باشد تمام جنايتکاران و آدمکشان جنايت خود را انکار مي کنند و کار تمام شود وبه جاي زندان با خوبي و خوشي به خانه هايشان مي روند. زهي حماقت و ساده انديشي.
مجاهدين فکر مي کنند که هرقدر جنايات رژيم جمهوري اسلامي را گنده تر نشان دهند مي توانند خودشان را تبرئه کنند جنايات رژيم چه ربطي به اين دارد که شما شکنجه کرده ايد يا نکرده ايد. مانند اين است که قاتلي را دستگير کنند و او براي تبرئه خود در دادگاه بگويد «شما جنايات پل بت و بن لادن را نمي بينيد پس با من کاري نداشته باشيد و برويد سراغ آنها» آيا اين گفتار احمقانه نيست؟.
مجاهدين اگر بخواهند از بد نامي و بي آبروئي تأثيرات گزارش ديده بان حقوق بشر خود را خلاص کنند بايد اعتراف کنند که شکنجه کرده اند و آدم کشته اند و قول بدهند که از اين به بعد دست به اين اعمال نمي زنند و نمونه صداقت و راستگوئي آنها هم اين است که دست از سر نيروهاي باقي مانده در اشرف بردارند تا هر کس به انتخاب خود به هرکجا که مايل هست برود والسلام.