رجوی همچون ضحاک مار بدوش از مرگ و کشتار لذت می برد

روند مرگ و میر در فرقه تروریستی رجوی بلاانقطاع ادامه دارد و بخصوص در دو ماه گذشته سرعت بسیاری به خود گرفته است به حدی که حدود بیست تن از اعضای فرقه یا شورا در این مدت کوتاه جان خود را از دست دادند. با توجه به تعداد نفرات فرقه این آمار به نسبت جمعیت فوق العاده بالاست. اما با این حال رجوی ها نه تنها نگرانی ندارند بلکه حتی هنوز که هنوز است در برنامه های این فرقه استفاده از ماسک جایی ندارد و به این ترتیب رجوی ها زمینه را برای بیمار شدن اعضاء و مرگ شان مهیا می سازند.

رجوی همچون ضحاک مار به دوش به دنبال خون و خونریزی است و از مرگ دیگران لذت می برد. از زمانی که بعد از پیروزی انقلاب علناً رهبری مجاهدین خلق را به دست گرفت در مراحل مختلف و به روش های گوناگون باعث کشتار و خونریزی چه از مخالفان و دشمانش و چه از سوی اعضا و حامیانش شده است.

در سال های دهه شصت و با شروع و ادامه جنگ مسلحانه علیه جمهوری اسلامی، رجوی موجب ریخته شدن خون هزارن نفر شد. چه آنان که امر به ترورشان را داد و با بمب گذاری و اقدامات تروریستی شهیدشان کرد و چه اعضایی که با وارد کردن آنها در جنگ مسلحانه زمینه ساز اعدام یا کشته شدن شان در درگیری شد.

در سال 1367 با یک اقدام جنون آمیز به نام «عملیات فروغ جاویدان» امر و مسبب ریخته شدن خون انسان های زیادی شد. با فرمان او تعدادی از نیروهای ایرانی که مشغول دفاع از خاک میهن خود بودند در جریان این عملیات شهید شدند و از طرف سازمان نیز بر اساس آمار خودشان نزدیک به 1300 تن از اعضای فرقه را به کشتن داد.

بعد از آتش بس خود را به آب و آتش زد تا بین ایران و عراق جنگ دوباره ای راه بیاندازد و خونریزی ایجاد کند که موفق نشد اما با این حال در جریان عملیات های محدودی که با دستور او از طریق خاک عراق و نفوذ به خاک ایران انجام می شد موجب شهادت تعدادی از ایرانیان و کشته شدن دهها نفر از اعضای فرقه شد.

بعد از سرنگونی صدام با لجاجت احمقانه و در حالی که خود و همسرش مریم قجر در جای امن بودند، اعضاء را در عراق نگهداشت چرا که می دانست با رفتن از عراق سرنوشتی جز جدایی اعضاء و فروپاشی فرقه در انتظار نیست (همانگونه که با تمام سختگیری ها در آلبانی هم نتوانست مانع از این روند شود). بنابراین با استفاده از اعضاء به عنوان گوشت دم توپ، موجب مرگ تعداد زیادی از آنان و معلول و مجروح شدن تعداد دیگری شد.

بعد از اخراج از عراق وی دیگر همچون قبل امکان خونریزی را نداشت. اما بعد از همه گیری بیماری کرونا، از فرصت برای نابودی و کشتن اعضاء سوء استفاده نمود. به این ترتیب که با ممانعت از اجرای پروتکل های بهداشتی و بخصوص عدم استفاده از ماسک در بین اعضاء و همچنین ممانعت از رعایت فاصله اجتماعی از طریق اجبار اعضاء به زندگی جمعی، بسیاری از آنان را به این ویروس مبتلاء کرد و به این ترتیب هر چند روز در میان خبر مرگ یکی از اعضاء از مقر فرقه می رسد.

رجوی ها همچون ضحاک مار بدوش هستند و بی شک همچون ضحاک، به زودی جز کارنامه ای سیاه و عبرت آموز از آنان چیز دیگری در تاریخ به جا نخواهد ماند.
صالحی