هیچ توصیف مشخص و واحدی برای تعریف سبک زندگی درون فرقه‌های مخرب وجود ندارد اما همه فرقه‌ها ویژگی‌های مشترکی دارند که سبک زندگی درون آن‌ها را شبیه به هم می‌کند. بسیاری از اعضای سابق فرقه های مخرب از زندگی در انزوا و شرایطی که هر لحظه‌اش زیر فشار ترس و نگرانی سپری می‌شود، سخن می‌گویند.
حمیدمحمد آق آتابای از آخرین افرادی که به تازگی از قرارگاه مجاهدین خلق درآلبانی موسوم به کمپ شرف 3 فرار کرده است، در پست اخیر خود در حساب کاربری فیس بوکش نمونه‌ای ساده از فضای انزوا و سرکوب در فرقه به نمایش می‌گذارد.
او که زاده منطقه ترکمن صحرا در استان گلستان ایران و خوگرفته به دریای خزر بود، 35 سال از دوران جوانی خود را در فرقه رجوی محبوس بود. از پیش از 20 سالگی تا نیمه دهه پنجاه عمرش را در مجاهدین خلق گرفتار بود و بخش اعظم اسارتش در بیابان های عراق گذشت. پس از انتقال فرقه رجوی از عراق به آلبانی، آتابای شش سال آخر حضور در فرقه رجوی را در مقر این فرقه در شمال تیرانا در نزدیکی دریای آدریاتیک گذراند اما بندرت توانست از زیبایی این پدیده طبیعی بهره ببرد چرا که سبک زندگی مجاهدین خلق همچون همه فرقه‌های مخرب در سراسر دنیا ایجاب می‌کند که اعضا در محیطی بسته محصور بمانند و با جهان آزاد رابطه‌ای نداشته باشند.
متن کوتاه آتابای و ویدئوی زیبایی که از ساحل دریای آدریاتیک به یاد خانواده‌اش منتشر کرده است، عمق شرارت فرقه مخرب رجوی در به زنجیر کشیدن اعضای خود را نشان می‌دهد:
“سلام دوستان یک حقیقتی تلخ از بخشی از زندگیم که تباه شده
در سازمان مجاهدین فرقه رجوی ۳۵ سال از بهترین دوران زندگیم به فنا رفت و از آنجایی که اهل ترکمن‌صحرا بودم عاشق دریا بودم…
۶ سال در مسافت ۲۵ تا۳۰ کیلومتری دریای ادریاتیک بودیم سازمان هرگز در زمان های که مردم کنار دریا بودند اجازه نمی‌داد ما به ساحل دریا برویم
تنها زمستان و آنهم دویست نفری ، ادعای آزاد سازی ایران و ادعای دادن آزادی ها به مردم ایران را دارد !!!
اما منی که سابقه ۳۵ سال حرفه ای تمام وقت بودم اجازه نداشتم کنار ساحل بیام
الان آزادم هر وقت دلم خواست کنار دریا میروم
به هیچکسی مقید نیستم بگویم کنار دریا تا کجا بروم اما ما در سازمان بودیم بیست متر می‌خواستیم فاصله بگیریم یکی از سران فرقه باید برای پاییدن نزدیک ما می بود.”