پس از شكست مذاكرات ارتش عراق با سران مجاهدين خلق براي ورود به اردوگاه اشرف به نحوي مسالمت آميز در مردادماه سال 1388، نظاميان عراقي به زور متوسل شدند و ایستگاه مورد نظر خود را در ضلع شمالی این اردوگاه احداث کردند.
این تصمیم دولت مردمی عراق به منظور بازپس گیری زمین های غصبی بود که صدام حسین به زور از کشاورزان آن منطقه گرفته بود و در اختیار مسعود رجوی قرار داده بود.
ابراهیم مرادی از اعضای سابق مجاهدین خلق که در آن زمان در قرارگاه اشرف حضور داشته و از نزدیک شاهد روند جریانات بوده است در این باره می گوید:
از قبل از جریانات 6 و 7 مرداد ماه ، بارها برای ما نشست برگزار کردند و گفتند اگر توپ و تانکی وارد شد بدانید که همه مانور سیاسی است و ترس به خود راه ندهید.
مرادی می گوید اما آنچه عملاً و در صحنه دیدیدم ، ریخته شدن خون 11 تن از دوستان مظلوممان و زخمی شدن بیش از هفتصد نفر بود.
عضو سابق مجاهدین خلق معتقد است که رجوی همیشه به دنبال کشته سازی است و تعداد کشته ها هر چه بیشتر باشد از نظر او بهتر و رضایت بخش تر است. او می گوید در این ماجرا ملاک رجوی، کشته شدن هزار نفر بود.
مرادی می گوید واقعا کدام سیاست مداری افراد وفادار خود را برای ماندگاری خودش به گلوله می سپارد؟!