در روزهای اخیر آقای حجت خسروی با حضور در دفتر انجمن نجات استان، ضمن دیدار با مسئول دفتر نمایندگی انجمن نجات در شهر ارومیه از مقامات دولت آلبانی خواست تا شرایط دیدار با برادرش اکبر خسروی گرفتار در اردوگاه فرقه رجوی در خاک این کشور را برایش فراهم کنند.
آقای حجت خسروی در ادامه گفت؛ خواست ما از دولت آلبانی صرفا یک موضوع انسانی وحقوق بشری است و دولت آلبانی باید به این خواسته توجه کند. خانواده هایی که به واسطه ممنوعیت سفر به آلبانی از سوی دولت این کشور همچنان در بلاتکلیفی بسر می برند.
ما از دولت آلبانی می خواهیم در ارتباط با اعضای مجاهدین صرفا جنبه های انسانی و حقوق بشری آن را مد نظر قرار داده و از سیاسی کاری در این رابطه خودداری کند.
همچنانکه مقامات وقت دولت آلبانی نیز دلیل حضور اعضای مجاهدین در این کشور را صرفا موضوع انسانی و نه سیاسی اعلام کرده بودند. اکنون نیز باید به وظیفه انسانی خود عمل کرده و شرایط دیدار خانواده ها با عزیزانشان در اردوگاه این فرقه را به دور از فشارها و جوسازیهای رسانه ای سران مجاهدین فراهم کنند.
تشکیل انجمن نجات آلبانی را نیز به فال نیک می گیرم ومطمئن هستم که این کار می تواند در تحقق خواست خانواده ها نقش و کارآیی زیادی داشته باشد. از همین جا به تمامی دست اندرکاران و کسانی که در راستای تسهیل شرایط و جلب توجه دولت مردان آلبانی به خواست مشروع خانواده ها تلاش می کنند درود می فرستم.
گفتنی است آقای اکبر خسروی متولد ۱۳۵۳ و اهل نقده می باشد.او اکنون در سن ۴۹ سالگی و گرفتار در اروگاه این فرقه در آلبانی است. طی این مدت سران فرقه رجوی اجازه هیچگونه تماس و یا ملاقاتی را به خانواده وی با ایشان را نداده اند.
خانواده آقای اکبر خسروی بعد از سقوط صدام حسین دیکتاتور عراق، تلاش های فراوانی را انجام دادند تا شاید بتوانند اکبر را از دست این فرقه بدنام نجات دهند ولی تاکنون موفق نشده اند.
خانواده آقای اکبر خسروی می گویند: اکبر هرگز فردی سیاسی نبود. وی در سن ۱۷ سالگی و در حالیکه در کلاس سوم دبیرستان در شهر نقده مشغول تحصیل بود، در شهریور سال ۱۳۷۰ به همراه یکی از دوستانش برای رسیدن به شرایط مطلوب و کسب درآمد بیشتر می خواستند از طریق مرز عراق به کشورهای اروپایی بروند.
آقای اکبر خسروی بعد از رفتن نامه ای از خود بجا گذاشته بود. وی در آن نامه نوشته بود؛”من و دوستم برای کار می خواهیم به اروپا برویم و حتما روزی برخواهیم گشت. در آنجا کاری خوب و پردرآمد پیدا می کنیم تا خانواده خود را از نظر مادی تامین کنیم.”
از آن تاریخ به بعد خانواده آقای خسروی هیچ اطلاعی از وضعیت اکبر نداشتند. تا اینکه از طریق جداشده هایی که در سال ۱۳۸۳ وارد ایران شدند به خانواده وی اطلاع می دهند که اکبر در نزد مجاهدین اسیر می باشد.