در بین متهمین دادگاه مجاهدین خلق چشمم به اسم مرتضی اسماعیلیان با نام مستعار منصور افتاد. متهم ردیف 29.
اسمش را که دیدم خاطره ای از او در ذهنم تازه شد که شنیدن آن خالی از لطف نیست:
در عملیات مروارید، یعنی عملیاتی که اکراد عراقی به دست نیروهای مجاهدین خلق و در حمایت از صدام حسین کشته شدند، منصور اسماعیلیان در مقر ما بود. مقر ما آن موقع در جلولا قرار داشت. او یک شکنجه گر به تمام معنا بود و به نفرات یگانها دستور می داد تا می توانید روی سر کُردها آتش بریزید و به هیچ کس رحم نکنید. خواب و خوراک را از نفرات یگانها گرفته بود. مستمر به یگانهای توپخانه و زرهی سر می زد و به آنها می گفت هر خودرو و یا نفر چه زن و چه مرد و کودک را در جاده مشاهده کردید منتظر دستور نباشید همه را به توپ و رگبار ببندید.
یادم می آید فرمانده ای بود بنام امیر فرماندهی که مینی کاتیوشا را داشت و مهمات زیادی استفاده نکرده بود. با او برخورد خیلی شدیدی داشت و او را خلع مسئولیت کرد و به او گفت فرمانده ای که دلش به رحم آید، نیاز نداریم! شقاوت این فرد حد و مرز نداشت.
یکی از دوستانم که در یگانهای رزمی بود برایم تعریف می کرد که منصور با ما نشست گذاشت و گفت کُردها را هر چه بیشتر بکشید برادر بیشتر خوشحال می شود، منظورش رجوی بود. جنب درب مقر جلولا کنار نگهبانی می ایستاد و به خودروها و مردمی که در خیابان تردد می کردند، پرخاشگری می کرد و خودروها را بازرسی می کرد. یک مترجم همیشه همراهش بود و به مردم عادی می گفت حق ندارید از این خیابان تردد کنید، از خیابان بعدی تردد کنید. به یگانهای زرهی دستور داده بود برای پاکسازی با زرهی خانه های گلی کُردها را خراب کنند و منطقه را پاک سازی کنند.
سران فرقه رجوی جنایات بی شماری در حق مردم ایران و عراق کردند یک یک آنها بایستی به محاکمه کشیده شوند.
فواد بصری