روز چهارشنبه 31 ژانویه 2007 هیئتی از طرف انجمن ایران پیوند متشکل از آقایان بهزاد علیشاهی و کریم حقی در محل سنای بلژیک با خانم سناتور کلوتیلده نیسنس (Clotilde Nyssens) از حزب دمکرات مسیحی فرانسوی زبان دیدار و ملاقات کردند. در طی این ملاقات که بیش از دو ساعت به طول انجامید و در فضایی دوستانه و پرتفاهم انجام گرفت؛ آقایان بهزاد علیشاهی و کریم حقی به طور مشروح وضعیت سیاسی حاکم بر ایران را توضیح دادند. موضع انجمن ایران پیوند در مخالفت با جنگ و حمله نظامی احتمالی به ایران و خطراتی که از این منظرایران؛ کشورهای منطقه و کل خاورمیانه را تهدید می کند برای خانم کلوتیلده نیسنس توضیح داده شد که بسیار مورد استقبال ایشان قرار گرفت.

گروه تروریستی مجاهدین در برابر سخنان نرم‎خویانه و انسان‎دوستانه‎ی سخن‎گوی دولت عراق که خواستار گفت‎وگوی رو در رو و خصوصی با اعضای محصور در اردوگاه اشرف شده، به‎شدت واکنش نشان داد و از زبان وکلای خود، وی را تهدید به شکایت و تحت تعقیب قرار دادن کرد. پیش از این نیز مجاهدین از طریق آقای”هانزلین”، به‎قصد مرعوب ساختن سفیر عراق در ایران، وی را به پیگرد حقوقی اظهاراتش تهدید کرده بودند، اما هنگامی که وی این چنین مواضعی را بی‎اهمیت و فاقد وجاهت قانونی خواند و بر مواضع خود و دولت متبوعش پافشاری کرد، عملاً معلوم شد که این‎گونه شاخ و شانه کشیدن‎ها برای دولت‎مردان عراق کاملاً بی‎اعتبار و بی‎اهمیت بوده و هدف مجاهدین از طرح چنین تهدیداتی صرفاً شیوه‎ای روانی برای مرعوب ساختن مسؤولین عراقی است که مابه‎ازای خارجی ندارد و به پشیزی نمی‎ارزد.

سال هاست خانم رجوی تلاش می کند با سوء استفاده ازعده ای پیروان مسیحیت چهره ی خشونت گرای خود را با ترتیب چنین جشن هایی بپوشاند (که البته این امر محقق نشده) به همین دلیل وبه مناسبت میلاد مسیح (ع) سخنانی را ادا کردند که تناسبی با شان آن حضرت نداشته وتنها محملی است برای اهداف پلید فرقه ای ها. این که از لغو برچسب تروریستی سخن گفته سخنی به گزاف است چرا که هنوز جوهر بیانیه ی کشور انکلیس و… که اعلام نمودند حکم دادگاه لوگزامبورگ تاثیری بر لیست ندارد خشک نشده واصلاً هنوز حکمی صادر نگردیده که به بهانه ی عید کریسمس و با آوردن چند هوادار وارفته از اعدام پدر فرقه، جشن گرفته اید!

اگر اجازه بدهی به بعضی نکات در نامه ات اشاره کنم و در چارچوب موضوع”قلم و محبت” بجای”سلاح و خشونت” مطالبی را مطرح کنم. تو دوست نازنین لطف کرده و در نامه ات نوشته بودی که: اما درباره مقاله تو تحت عنوان”درباره قلم”. قبل از هر چیز باید بگویم که از خواندن آن بسیار لذت برده و احساس کردم حرفت از دل در آمده و لاجرم بر دل خواهد نشست. وقتی آنرا میخواندم بی اختیار یاد مقاله دیگری تحت همین عنوان افتادم. در آن مقاله چنین آمده بود:” رسالت قلم که پا بر سر سلاح به پیش میرود، همان رسالت انسان است که در تحقق آزادی میتوان آنرا خلاصه کرد. در این اتحاد قلم سمبل آگاهی و بینش و سلاح (که عامل اجرائی است) مظهر خواست، اراده و عشق و شوراست….. پس جامعیت قلم در سلاح و بنیان سلاح در قلم است

آقای سبحانی، شما از خاطراتتان از زندان ابوغریب گفتید. قبل از اینکه سؤال بعدی را مطرح کنم از همکاران می خواهم که فیلمی از جنایت های صدام حسین در زندان ابوغریب را نشان بدهند. این جنایت ها به دستور صدام حسین و با نظارت سازمان مجاهدین و گاهاً بر علیه اعضای جداشده از مجاهدین صورت می گرفته است. من بعضی از فیلم های موجود را که جهت پخش نگاه می کردم، به دلیل شدت جنایت هایی که در آن هست، نمی توان آنها را نشان داد. صحنه هایی از منفجر کردن افراد، بریدن دست، زدن گردن، بریدن زبان. تازه این بخشی از جنایت هاست که صدام حسین علیه مردم خودش انجام داده است. جنایاتی که بر علیه ایران داشت، حالا در مبارزه با جمهوری اسلامی به کنار، ولی استفاده از سلاح شیمیایی برای کردها و همچنین کشور کویت، از جنایت هایی است که ما الان می خواهیم یک به صد، و شاید یک به هزار آن را برای بینندگان نشان بدهیم.

اعمال زور ممکن است وسیله ای برای برانگیختن جلب توجه و مورد تائید قرار گرفتن باشد برای مثال اعمال تروریستها که در نظر اول غیر منطقی به نظر می رسند بسیاری از موارد اقدامی آگاهانه برای جلب توجه افکار عمومی نسبت به مسائل آنهاست. در حالی که بدون تبلیغات از طریق وسایل ارتباط جمعی اهمیت پیدا نمی کردند حتی از نظر فردی در اثر عملیات اعمال زور ممکن است این احساس در آنها به وجود آید که شخصیت مهمی هستند چنین نیاز شخصی غیر سیاسی انگیزه بسیاری از سوء قصدها بر ضد سیاستمداران نیز هست. جلب توجه حتی اگر به قیمت طرد و مجازات فرد تمام شود برای بعضی از انسانها ارضاء کننده تر است تا اینکه مورد توجه قرار نگیرند.

از این‌که ما را در کتابخانه بزرگ و تحقیقاتی خود پذیرفتید تا به ریشه‌یابی فاجعه 30 خرداد 60 بپردازیم، خوشحالیم. مدتی است نشریه چشم‌انداز ایران به ریشه‌یابی این فاجعه ـ به‌عنوان یکی از بحران‌های معاصر ایران که این رویداد شکلی قهرآمیز و مسلحانه یافت ـ پرداخته است. هدف ما ریشه‌یابی این فاجعه است تا در این راستا خشونت جای خود را به گفت‌وگو داده و از تکرار آن جلوگیری کنیم و قصد ما مقصرتراشی نیست. این ریشه‌یابی شامل حوادثی چون کردستان و کوی دانشگاه (18 تیر1378) می‌شود. این کار تاکنون موثر بوده، چرا که افراطیون دوطرف تا حدودی متعادل شده‌اند.

احتمالاً از قسمت بالای سایت قلم متوجه شده ای که این سایت برای تقویت فرهنگ مدارا، و استراتژی”پرهیز خشونت” و همچنین ایجاد شرایط برای نقد سالم و دور از هیاهو در مورد” استراتژی مبارزه مسلحانه” و فرهنگ ناشی از آن هر هفته یک شعار محوری را در بالای سایت خود قرار می دهد تا از این طریق پرسش ها یی را در اذهان ایجاد کند. هدف این است که در این مسیر فرهنگ مبارزات صلح جویانه و دور از خشونت تقویت شود.

سفسطه ها و صغرا کبرا چیدنهای آقای نباتی یکی از پادوهای نان به نرخ روز خور، در روزگاری که مجاهدین بدلیل از دست دادن پایگاه مادی ومعنوی خود «عراق روزگار صدام » دیگرسر قفلی مصونیت درامان ماندن ازعواقب اعمال و مواضع غیرمسئولانه ای که گاه همراه با حملات فیزیکی به مخالفینشان بود را ندارند. ازبد حادثه به امثال آقای نباتی نیازمند شدند، تا جای که دربسیارازمواقع دست به گران فروشی هم می زنند، ایشان بدنبال کارنوال پرهیاهو وجنجال تبلیغاتی مجاهدین برسر حکم دادگاه شورای اروپا، که براساس سیاست گرفتن امتیاز با اهرم فشارمجاهدین، به این امید که طرف حساب مقابل را با فرستادن این پیام وادار به عقب نشینی کنند.

“بیژن نیابتی” تئوریسین ِ در حاشیه‎ی مجاهدین که این افتخار نصیب‎اش شده که عربده‎کشی‎های نئومحافظه‎کاران امریکایی برای آقایی جهان را بیشتر از خودشان باور کند! و در وانفسای بحران‎های نظریه‎پردازان جنگ‎طلب، که هر یک به‎نحوی سعی دارند افتضاح برآمده از سیاست‎های صلیبی را بر دوش دیگری بگذارند، دم از آنتاگونیستی بودن تضاد امریکا با ایران می‎زند و اعتقاد دارد که بازهای امریکایی به کمتر از تعویض رژیم در ایران رضایت نمی‎دهند، ضمن ارایه‎ی یک دوجین رهنمود نظامی و امنیتی به نیروهای اشغالگر امریکایی، برای برون‎رفت از باتلاق عراق، همچنان معتقد است که مشکل مجاهدین برای سرنگونی، توانایی نیست، بلکه شرایط سیاسی است!

همزمان با عید سعید قربان، مادر داغدار « نصرت بازوفت » که نمازش را در نذر تقاص گرفتن صدام شکسته بود، دیگربار بجای می آورد (به گفته همسرش طی مصاحبه یی در روزنامه ابزرور به مناسبت اعلام حکم اعدام صدام حسین). گویی بخاطر دل شکسته ی او بود که در چنین روزی دیکتاتور به همان طریقی که فرزاد، فرزند نصرت را در کینه جویی کور به ایران و ایرانی، از او ربود، حلق آویز گشت. خانواده ی بازوفت از آستانه انقلاب، با تجاوز صدام حسین به شهر آبادان، ستمگری او را تجربه کرده وخانه و زندگی را درچنگال دشمن ترک گفتند.« فرزاد » پسربچه کاشانه از دست داده یی بیش نبود که با خلاقیت و تلاش بر همه مشکلات ومسائل زندگی در غربت فایق گشته و در حرفه روزنامه نگاری چنان درخشید که از روزنامه معتبر « ابزرور » ماموریت گزارش جنگ ایران و عراق گرفت.

مجاهدین خلق افسران نظامی امریکا و کارمندان شرکت”راکول اینترنشنال” را در ایران به قتل رساند. مجاهدین خلق خواستار اعدام گروگانهای امریکایی در سفارت امریکا در تهران بود. خوشبختانه، حامیان جمهوری اسلامی ایران توانستند حامیان مجاهدین خلق را در سال 1981 شکست دهند. اگر مجاهدین خلق در سال 1981 پیروز میشد، اکنون ممکن بود یک اتحاد شوروی وجود داشته باشد.