این سازمان علیه هم‎وطنان ما به‎عنوان یک گروه دارای افکار فرقه‎ای به‎کار گرفته شد و صدام از آنان به‎عنوان ابزار سرکوب علیه ملت عراق استفاده کرد. سال 1991 شاهد نقش این سازمان در سرکوب انتفاضه‎ی ملت عراق در قیام شعبانیه بودیم که علیه کردها به‎کار گرفته شدند. عناصر این گروه به افراط در به‎کارگیری خشونت و وحشی‎گری شهرت دارند. در سال 1999 در جریان جنایت ترور مرجع دینی سید محمدصادق الصدر (قدس سره)، باز هم به‎عنوان ابزار سرکوب به‎کار گرفته شدند. سازمان مجاهدین خلق از سازمان‎هایی به‎شمار می‎رود که در لیست گروه‎های تروریست گنجانده شده است و موضع اروپا و امریکا در این زمینه مشترک و واحد است.

در پی اظهارات روزهای اخیر علی رضا نوری زاده روزنامه نگار و از اعضای اپوزیسیون درباره رهبری سازمان مجاهدین و همچنین اظهار نگرانی او از وضعیت افراد قرارگاه اشرف و فراخوان برای کمک به آنها، تلویزیون سازمان مجاهدین در برنامه موسوم به پرونده که سه شنبه شب 24 بهمن از سیمای آزادی پخش شد، او را مزدور استیجاری لقب داد. نوری زاده اخیرا در برنامه”پنجره ای رو به خانه پدری” به دلیل خیانت رجوی به آرمانهای مردم و جونان ایرانی خواستار محاکمه رهبری سازمان شده بود.

وضعیت عدنان الدلیمی و دوستان مجاهد خلق او مثال همین دزد و گدا است و الدلیمی از اعمال فریب‎کارانه‎اش چیزی جز بدبختی و شکست عایدش نخواهد شد. عملکرد او (حمایت از مجاهدین خلق در اروپا) نشان داد که او یک بعثی صدامی است زیرا مجاهدین خلق هم‎پیمانان صدام و بعثیان جانی بودند و هستند. این سرزنش دامن دولت و پارلمان ما را نیز در برمی‎گیرد، اگر آنان عدنان الدلیمی را به‎خاطر اظهارات فرقه‎ای‎اش در ترکیه و اقدامات تروریستی و نیز کوچاندن شیعیان از محله‎های العدل، الجامعه، العامریه، الجهاد و الغزالیه و موشک‎باران مناطق شیعی مورد بازخواست قرار می‎دادند، دیگر جرأت نمی‎کرد که به اعمال پست‎اش ادامه دهد.

در تاریخ 09.02.2007 هیئت هایی از انجمن ها و کانون های فعال در امور حقوق بشر، مبارزه با فرقه گرایی و تروریسم در یک کنفرانس مطبوعاتی در شهر پاریس شرکت کردند. در این کنفرانس خبری که به میزبانی سازمان پارس برگزار شد، گروهی از خبرنگاران و علاقمندان به امور پژوهش و تحقیق در امور فرقه ها شرکت داشتند. شرکت کنندگان در این کنفرانس مطبوعاتی با حفظ دیدگاه ها و نقطه نظرات سیاسی خاص خود، به بررسی و اظهار نظر در مورد مسائل مختلف سیاسی، حقوق بشری و موقعیت فرقه های مذهبی در جامعه، بویژه فرقه سازمان مجاهدین خلق پرداختند.

بیش از یک ماه از سفر خانم فریبا هشترودی به ایران می گذرد و بازتاب دیدار وی با نمایندگان کانون هابیلیان، بسیار بیشتر از آنچه که تصور می شد، بود. تا کنون نزدیک به 50 مطلب در این خصوص در سیمای مخالفین و موافقین نوشته شده است، واکنش های مثبت و منفی که هر کدام به نوبه خود جای تأمل و بررسی دارد. باید گفت تا کنون هیچ واکنشی در این خصوص منفعلانه و بینابینی نبود، یعنی جدایی هشترودی در دو جهت کاملاً مثبت و آرمانی و آزادی خواهانه و در جبهه ای دیگر خیانت گرایانه و دشمن شاد کن (از دید سازمان) بود.

آن سینگلتون در یک خانواده معمولی در یورکشایر بزرگ شد، اما در اوایل دهه 20 از عمرش عضو یک سازمان تروریستی بود که بمبگذاران انتحاری را در عراق جذب میکرد. بیلی بریگز گزارش میدهد در سال 1992، آن سینگلتون در صحرای عراق بود و مجاهدین خلق نحوه شلیک با کلاشینکف را به او تعلیم میدادند. یک سال از جنگ اول خلیج فارس گذشته بود و «آن» عضو سازمانی بود که برای سرنگون کردن دولت ایران با توسل به زور فعالیت میکرد. او میگوید:”من در صحرا بودم، یک یونیفرم نظامی به تن داشتم، بدون گذرنامه و پول. هرگز در زندگیام آنقدر احساس آزادی نکرده بودم. اما جالب اینجا بود که من در وضعیت بردگی مدرن قرار داشتم. من از نظر روحی به مجاهدین زنجیر شده بودم.”

اکنون بیایید به موضوع ایران و کتاب جدیدتان « هدف ؛ ایران » برگردیم. مجاهدین خلق چیست؟ اسکات ریتر: مجاهدین خلق یک سازمان مارکسیستی ایرانی است که در دهه‎ی 1970 تشکیل شد. این نیرو با حکومت شاه ایران مخالفت میکرد، یک نیروی اپوزیسیون نظامی در برابر شاه بود و چندین حمله را علیه مؤسسات دولتی و ارتشی و مشاوران نظامی امریکایی در ایران انجام داد. در زمان انقلاب اسلامی سال 1979 مجاهدین خلق در ابتدا با آیهاللهها متحد شد اما خیلی زود با آنان دچار مشکل شد. مجاهدین خلق تبعید شد و ابتدا در اروپا و سپس در عراق ریشه دواند.

یورگن هابرماس فیلسوف مشهور آلمانی اعتقاد دارد که خشونت قبل از اینکه به ماهیت و سرشت انسان برگردد، به جلوه ای غیرواقعی و دروغین از مناسبات انسانی بر می گردد. او اعتقاد دارد که انسان قادر است این جلوه کاذب را تشخیص دهد و زمینه مساعد را برای حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات سیاسی و اجتماعی فراهم کند، چرا که اگر قرار باشد در” دایره خشونت” هر کس با قهر و خشونت گفتاری و نوشتاری مقابله به مثل کند، نه تنها چیزی تغییر نمی کند، بلکه بر مشکلات پدید آمده از” فرهنگ خشونت و ترور” افزوده خواهد شد. یکی از ویژگی های مشترک در فرقه های ایدئولوژیک،”عدم انتقاد پذیری” رهبری فرقه و ممنوعیت انتقاد از وی می باشد، زیرا رهبران فرقه های خشونت طلب برای چرخش و گردش قهر در” دایره خشونت” نیاز دارند که خود را از همگان در مقابل انتقاد پنهان می کنند. البته الزامأ این ویژگی از ابتدا با عناصر تشکیل دهنده فرقه، حتی رهبری فرقه، همراه نبوده است، ولی بتدریج رهبر فرقه بخاطر منافع فردی خود، و در ظرف مبارزه مسلحانه و خشونت طلبانه، به تمامی اعضا ی فرقه” قدسی و پاک بودن” رهبری فرقه و مصون بودن او از انتقادات دیگران را تحمیل کرده است

برگ سبزی تحفه درویش به حضور ملت ایران و اعضای نگونبخت فرقه ی رجوی ها که فرزندان شان ربوده گشت! مطلبی در هفته نامه « تایم » یافتم که برای هر خواننده یی می تواند غم انگیز و تاثرآور باشد. بر ای ما، مجربین فرقه هولناک که شاهد غمگین آدم ربایی شکارچیان جبون و فریبکار خانگی! بوده ایم، روشنگر نکته ی اساسی و پلی، « کلک آدم ربا» ست! هماهنگی سطر به سطر آنچه گذشت با مطلب مندرج، به راستی تکان دهنده است. بیاد می آوریم که دشمن خدا و خلق چگونه ماهرانه و اهریمنانه میان ما و فرزندان مان ارسال شده به سرزمین های غریب، شکاف ها افکنده، تماسی هم باقی نگذاشت.

در جای که اعمال زور، آرمان فردی تلقی می شود وفرد ارزشمندی خویش را با زورمندی اندازه می گیرد، و یا عملیات زورمندانه گروهی ممکن است آرمان فرهنگی ملتها یا گروههای اجتماعی جلو داده و مبارزه هدف می شود. تمامی تصورهایی که بنابر آنها بزرگترین رویداد زندگی یک مرد، مرگ در میدان جنگ شمرده می شود و تصور اینکه اعمال زور بیانگر شهامت و مردانگی و در خور تقدیر است و جنگ بزرگترین ترجمان حیات یک گروه میشود. البته این امکان وجود دارد که با وجود عدم انطباق این تصور با نیازهای خود انسان باز در راه تحقق آن کوشش کند.

رادیو بی بی سی سرویس جهانی امروز در برنامه ای در مورد سازمان مجاهدین خلق ایران و باقی مانده افراد گرفتار در بازداشتگاه اشرف برنامه ای تهیه نمود. خانم سینگلتون از ایران اینترلینک بعنوان کسی که وضعیت فرقه را از نزدیک مشاهده نموده و آقای گوردون کورارا خبرنگار مسائل امنیتی خبرگزاری بی بی سی بعنوان متخصص مسائل مربوط به تروریسم توضیحاتی در مورد تاریخچه، وضعیت داخلی و بین المللی این فرقه را ارائه دادند.

فرقه عادت کرده درهر موضوعی به جاروجنجال بپردازد. حکمی که هنوز معلوم نیست مورد قبول واقع شود یا خیر از یک سو رجوی را از غیبت کبری به صغری کشاند واز سوی دیگربه التماس از هربی نام ونشانی که او را نام آور می کند،وادار ساخته. در این دیدار خانم رجوی فقط به تکرار عقده گشایی های خود پرداخته واز حقوق بشری که اثری از آن در فرقه یافت نمی شود سخن گفته است.اصلا” وی عادت دارد تنها از خواسته ها وآرزوهای خود وفرقه اش بگوید وبه این که اعضا وکسانی که سنگش را به سینه می زنند چه انتظاری از او دارند کاری نداشته و ندارد!