بعد از اینکه در ذهن افراد جا انداختند که دشمن ما نظام جمهوری اسلامی ایران است این حرف و این اعتقادی که برای فرد قالب میکنند پایه ای میشود برای حرفها و جا انداختن افکار بعدی شان. دیگر بعد از این همه چیز را که عوض میکنند ما برای جنگ با ایران ساخته شده ایم و هدف جمع شدنمان کنار هم این است که برای جنگ آمده ایم، تبدیل به ابزاری برای همه فشارها روی فرد میشود. دیگر بعد از این تماس با خانواده میشود تماس با دشمن چرا که دشمن به خانواده ما نفوذ دارد و هر تماسی با خانواده تماس با دشمن است و فکر کردن به خانواده هم میشود فکر کردن به دشمن

یکی دیگر ازمسئولیت های ما در دوبی فعالیت درملاء ایرانیان مقیم دوبی بود،ویا درمیادین عمومی شهر ایرانی هایی که بیکار بودند را شناسایی می کردیم،در مرحله اول ضمن برخورد مناسب همراه با احساس همدردی بعنوان یک هموطن به آنها وعده های دروغین ایجاد کار وتجارت،تورهای تفریحی واقامت درکشورهای اروپایی را می دادیم!! بازنفراتی که دراین مرحله هم فریب خورده وجذب می شدند ابتدا به مقر منتقل می کردیم که مسئولین انتقال بعد ازتوجیهات اولیه سریعا آنها را به عراق وکمپ اشرف می فرستادند

در تشکیلات فرقه ای افراد مجبور می شوند که کلیه پیوندهای احساسی وعاطفی خود را سرکوب کرده وعشق وعلاقه به رهبری واهداف فرقه را جایگزین آن نمایند در حقیقت فرد با شستشوی مغزی تبدیل به یک رباط بدون فکر وعقل وشعور می شود که باید تمام هستی وجانش را در راه اهداف سرکرده فرقه مایه بگذارد واین از خود بیخود شدگی را بعنوان یک ارزش تبلیع کرده ونام صداقت و فدایی برآن می گذارند یک عضو صادق و فدایی در حقیقت به ابزاری تبدیل می شود که باید طبق برنامه از پیش مشخص شده در چهار چوب تشکیلات زندگی کند فکر کردن وآگاهی خط قرمز تشکیلات است

جان انسانها همیشه با ارزش ترین چیز بوده و هست ولی به نظر من در کمتر جایی جان انسانها از جان دادنشان جلوی دوربینها ارزش کمتری دارد اما این را من خودم به عینه دیده و لمس کردم و در جایی از این کره خاکی و در همین سالهای اخیر که البته هم اکنون هم ادامه دارد جایی را تجربه کردم که جان انسانها فقط این ارزش را داشتند که جلوی دوربینها کشته و نفله شوند و از صحنه جان دادنها فیلمی گرفته شود که ارزشی بالاتر از جان خود آدم ها داشته باشد

فرقه مجاهدین به شدت نقض کننده حقوق بشر می باشد، اعضای منتقد و ناراضی خود را به حبس های انفرادی طولانی مدت در قلعه فروپاشیده شده اشرف و سپس زندان ابوغریب محکوم کرده است. گزارش دیدبان حقوق بشر در مورد سازمان مجاهدین خلق منتشر شده در سال ۲۰۰۵ و گزارش نیمه سالانۀ سال ۲۰۱۳ نمایندۀ دبیر کل ملل متحد در عراق به شورای امنیت که در آن به وضوح وجود سرکوب در داخل سازمان مجاهدین در عراق توسط رهبری آن و قطع ارتباط افراد با دنیای بیرون و با خانواده هایشان حتی در داخل تشکیلات این سازمان مورد تأکید قرار گرفته است

وی با وجود زندگی در اروپا هنوز به دشمنی با مردم ایران ادامه می دهد و از جنایت های انجام شده توسط رجوی حمایت می کند وی در جایی عنوان می کند:”من میخواهم بگویم، بگذارید ساده بگویم که اگر ما نبودیم، اگر مجاهدین خلق ایران نبودند اگر مقاومت ایران نبود، سی و چند سال قبل داعش از ایران برخاسته بود.”حالا با این گفتار سراپا دروغ و بی محتوا خودتان قضاوت کنید که وی در لودگی و دروغ بافتن دست کمی از رجوی شیاد نداشته و درسهای داده شده توسط وی را به خوبی یاد گرفته است.

آنها دراین مستند تلویزیونی و جلوی چشم میلیونها بیننده به صراحت بیان و افشا کردند که چگونه درفرقه رجوی زنان نگون بخت محصور شده در حصارهای تشکیلات فرقه ای، توسط رجوی فاسد و زنباره استثمار روحی و جنسی می شدند. من که خود نیز یک زن هستم و برادرم هم سالهاست اسیر تشکیلات اهریمنی رجوی است،جسارت وشهامت خانم ها سلطانی،معینی وابراهیمی را که دراین مستند بطور روشن جنایات رجوی مزدور را بخاطر استثمارجنسی و روحی سالیان زنان فرقه اش را بخوبی بیان و افشا کردند را در دلم تحسین کردم

حدود سال 70 بود که بحث طلاق های اجباری عمومی شد و دیگر کسی در اشرف نباید متاهل می شد و حتی متاهل ها هم باید همسر خود را طلاق می دادند و این حکمی بود که تنها خود مسعود رجوی را شامل نمی شد، در این زمان تشکیل خانواده حرام و خانواده کانون فساد معرفی گردید، و جالب اینکه من مجرد بودم و برای جلوگیری از ازدواج امثال من می گفتند اتفاقاً طلاق برای شما حیاتی تر و لزومش اجباری تر هست چرا که شما باید فکر اینکه بخواهید ازدواج کنید را ترک و طلاق بدهید، من مخالفت کردم و به همین دلیل مدتی دور از سایرین در قرنطینه بودم

همۀ افراد این سازمان از هر گونه تماس و ارتباط با افراد خانواده هایشان محروم و ممنوع هستند بطوریکه رهبران سازمان به من اجازه نمی دادند با دختر بزرگم زینب که اکنون در کمپ لیبرتی متعلق به این سازمان در بغداد می باشد دیدار کنم در حالیکه هر دوی ما داخل سازمان و در کمپ اشرف در عراق بودیم و به آن دخترم اجازه ندادند حتی با خواهر کوچکترش مونا که از ایران برای دیدار اولین بار بعد از سی سال با من یعنی پدرش و با خواهرش در داخل سازمان به عراق آمده بود دیدار کند.

من به عنوان فردی که سالیان سال از عمرم را در این تشکیلات مخوف و فرقه ای گذراندم از شما به عنوان یک مسئول که جان انسانها برایتان ارزش دارد می خواهم به کمک افراد در لیبرتی بیائید و نگذارید دیگر افراد قربانی جاه طلبی شخص رجوی شوند و برای انتقال آنها به کشور ثالث مجموعه اقدامات لازم را انجام دهید و نگذارید بیش از این دوستانمان در لیبرتی قربانی خودخواهی ها و خودکامگی مسعود رجوی شوند و با ترتیب دادن مصاحبه خصوصی با افراد سازمان و ملاقات افراد با خانواده هایشان که سالیان طولانی است در دوری و جدایی از عزیزانشان چشم براه هستند آنها را یاری دهید.

در سالروز کشته شدن 52 نفر اسیر در اشرف شروع به صحبت های تکراری نموده و آن را حماسه سرخ فام اشرف معرفی نموده بی آنکه از خودش بپرسد چرا حاضر نشد این افراد را به لیبرتی انتقال دهد با وجود اینکه بارها دولت عراق به او فرصت داد که افراد را از اشرف خارج کند.اما حاضر نشد تن به جابجایی آنها بدهد و کشته شدن این افراد به خاطر جنایتهایی بود که مسعود در زمان حاکمیت صدام برعلیه مردم عراق روا نموده بود.

حال نگرانیم اینست که امثال برادرم بسا برای رجوی بی اهمیت هستند ودرشرایطی که رجوی احساس نیازبکند حتما به بهانه هایی آنان را قربانی خودش خواهد کرد وبه کشتن خواهد داد. شخصا سرموضعگیری مریم رجوی خیلی حساس شدم واحساس میکنم که برخلاف قبل که داعش را عشایرانقلابی قلمداد میکرد الان دارد علیه آنان شدیدا موضعگیری میکند تا آنان را تحریک وجری کند که به لیبرتی حمله کنند واعضای لیبرتی را کشتارکند وبعد همین مریم رجوی خوش گذران با به نمایش گذاشتن عکسهایشان درانظارجهانی مظلوم نمایی کند و بدنبال کسب وکار و تجارت خودش باشد